گلاریول بال‌سرخ
گلاریول بال‌سرخ (نام علمی: Glareola pratincola) یا چلچله بیابانی بال‌سرخ[۲] نام یک پرنده از سردۀ گلاریول‌ها و تیره چلچله‌بیابانیان است.
| گلاریول بال‌سرخ | |
|---|---|
 | |
| گلاریول بال‌سرخ، Glareola pratincola | |
| وضعیت حفاظت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | سلیم‌سانان |
| تیره: | چلچله‌بیابانیان |
| سرده: | گلاریول‌ها |
| گونه: | G. pratincola |
| نام دوبخشی | |
| Glareola pratincola (لینه، ۱۷۶۶) | |
ویژگی‌های ریخت‌شناسی
طول بدن گلاریول بال‌سرخ ۲۵ سانتی‌متر است و دارای دودیسی جنسی نیست. این پرنده بال‌های دراز، نوک تیز و تیره‌رنگ، دم سیاه دوشاخه با قاعدهٔ سفید و پاهایی سیاه دارد. منقار آن کوتاه و اندکی خمیده است. در سطح پشتی خود پرهای قهوه‌ای زیتونی و در سطح شکمی خود پرهای نخودی رنگ دارد. شکم آن سفید و گلویش کرم با خط حاشیه‌ای سیاه است. این خط حاشیه‌ای در پروبال زمستانی آنچنان آشکار نیست.[۳]
زیستگاه
این پرنده در دشت‌های وسیع نزدیک به آب، سواحل شنی و زمین‌های گلی با رویش گیاهی کوتاه و به صورت گروهی به سر می‌برد و در همانجا نیز زادآوری می‌کند. در ایران، تابستان‌ها به تعداد فراوان حضور دارد و در مناطق حاشیه‌ای کویر و جنوب شرقی دریای خزر زایش می‌کند.[۴]
منابع
پیوند به بیرون
