گاو سریشوک

گاو سریشوک یا هدیوش موجودات افسانه‌ای و اسطوره‌ای ایران باستان است که ذکری از آن در اوستا نیز آمده‌است.^[۱].در اساطیر ایران باستان که به پیش از دوران زرتشت باز میگردند مردمان در دوران کهن قادر نبودند از سرزمینی به سرزمین دیگر بروند مگر بر پشت این گاو سوار شوند^[۲].بر طبق یکی از این اساطیر، در دوران تهمورث زمانی که مردم در حال جابجایی بر پشت این گاو بودند آتشدان آن‌ها بر اثر توفان به دریا می ریزد و به جای آن سه آتش بزرگ اساطیر که همان آتش‌های مقدس هستند جای آن را میگیرند و با درخشش و روشنایی خیره‌کننده راه را برای عبور مردم نمایان می سازند^[۳].این گاو در فرشگرد یا بازسازی جهان آخرین جانوری است که قربانی می‌شود و تا آن زمان گوپت شاه که موجودی اساطیری به صورت نیم انسان-نیم گاو است از او نگهداری می‌کند.گاو سریشوگ با نام هدیوش نیز آمده‌است^[۱].