مسیر سبز

سال ۱۹۹۹ در یک خانه سالمندان واقع در ایالت لوئیزیانا در آمریکا، پل اجکام بازنشسته پس از دیدن صحنهٔ رقص فیلم کلاه سیلندری به گریه می‌افتد، الین که دوست او در خانه سالمندان است، نگران پل می‌شود و او توضیح می‌دهد که فیلم برای او یادآور اتفاقات دوران خدمتش به عنوان یک افسر در بند اعدامیان ندامتگاه واقع در نواحی کوهستانی در غرب کارولینای شمالی با نام مستعار «مسیر سبز» بوده‌است. در سال ۱۹۳۵، پل بر افسرانی با اسامی بروتوس هاول (ملقب به وحشی)، دین استانتون، هری ترویلیگر و پرسی وتمور نظارت می‌کرد و به رئیس خود به نام هال مورز گزارش می‌داد. پرسی که با همسر فرماندار ایالت کارولینای شمالی نسبت نزدیکی دارد، از این نسبت برای فرار از مجازات برای کارهای سادیستی خود سوءاستفاده می‌کند. او به خصوص با یک زندانی به نام ادوارد دلاکریکس (شناخته شده به نام دل) بی‌رحم است و انگشتان او را تنها برای یک پوزخند به او می‌شکند.

پل با یک مرد سیاه‌پوست قوی هیکل ولی با رفتاری آرام به نام جان کافی که به اتهام تجاوز و قتل دو دختر بچه محکوم به اعدام شده‌است، آشنا می‌شود. جان به دل و یک اعدامی دیگر به نام ارلین بیترباک که کمی بعد اعدام می‌شود، می‌پیوندد. افسران ناچارند با یک بیمار روانی اعدامی جدید به نام ویلیام وارتون (ملقب به بیل وحشی) که مدام به افسران زندان تعرض و به جان توهین نژاد پرستانه می‌کند، دست و پنجه نرم کنند و مجبور می‌شوند بارها او را در سلول انفرادی زندانی کنند.

بعد از این که جان با لمس کردن پل عفونت ادراری شدید او را درمان می‌کند و کمی بعد نیز موش دل به نام آقای جینگلز که پیشتر توسط پرسی کشته شده بود را زنده می‌کند، پل متوجه می‌شود که جان از قدرتی ماوراء طبیعی برای درمان برخوردار است. پل تردید دارد که فردی با قدرت انجام معجزه‌های الهی مرتکب چنان جنایت فجیعی شده باشد.

در ازای استعفا از ندامتگاه و پذیرفتن یک شغل جدید در یک تیمارستان، پل به پرسی اجازه می‌دهد از نزدیک اعدام دل را مشاهده کند. در جریان اعدام، پرسی از خیس کردن اسفنج که برای هدایت سریع برق به سر اعدامی ضروری است، سر باز می‌زند و باعث می‌شود دل مرگی عذاب‌آور و ترسناک را از طریق سوختن، که برای جان نیز قابل حس است، تجربه کند. پل و دیگر افسران برای تنبیه پرسی او را یک شب در سلول انفرادی حبس می‌کنند. بعد از حبس پرسی، آنها وارتون را با داروی خواب‌آور ناهشیار می‌کنند و جان را مخفیانه از زندان خارج می‌کنند تا با موفقیت از قدرت خود برای درمان تومور مغزی همسر رئیس مورز، یعنی ملیندا استفاده کند و جان او را نجات دهد. پس از آزاد کردن پرسی از سلول انفرادی، جان و دیگر افسران به پرسی هشدار می‌دهند که در صورت ادامه رفتار نابهنجارش، او را برای سوء رفتارهای متعدد، گزارش خواهند داد.

جان با استفاده از قدرت ماورایی خود، رنج ملیندا را در مغز پرسی «رها» می‌کند که باعث می‌شود پرسی با شلیک به وارتون، او را بکشد. اندکی بعد، جان با استفاده از الهام، برای پل فاش می‌کند که وارتون مقصر واقعی جنایاتی بود که جان به ناحق محکوم به آن‌ها شد و در این روند انرژی ماوراء طبیعی خود را به پل انتقال می‌دهد. پرسی که وارد حالتی کاتاتونیک شده‌است در همان تیمارستانی که قرار بود بعد از از استعفا از ندامتگاه در آنجا کار کند بستری می‌شود. بعد از فهمیدن اینکه جان بی‌گناه است فکر اعدام او ذهن پل را مغشوش می‌کند و حتی به جان پیشنهاد می‌دهد که فراری شود. اما جان می‌گوید که این اعدام برای او حکم رحم را دارد، زیرا او خسته از زندگی در دنیای بی رحمی است که مردمش مدام یکدیگر را عذاب می‌دهند. به عنوان خواسته آخرش، جان که هرگز فیلمی ندیده‌است به همراه دیگر افسران فیلم کلاه سیلندری را تماشا می‌کند. پیش از انجام اعدام، جان توسط والدین دختران کشته شده که او را گناه کار می‌پندارند، مورد توهین قرار می‌گیرد. جان از پل خواهش می‌کند که در جریان اعدامش، روپوش روی سر او نگذارد، زیرا او از تاریکی می‌ترسد. پل، بروتوس و دیگر افسران با اندوه فراوان و چشمان گریان، اعدام جان کافی را نظاره می‌کنند.

در زمان حال، پل به الین می‌گوید که اعدام جان، آخرین اعدامی بود که او و بروتوس شاهد آن بودند، زیرا هر دو متعاقباً از زندان استعفا دادند و در سیستم نوجوانان مشغول به کار شدند. پل برای الین برملا می‌کند که آقای جینگلز هنوز زنده است، زیرا به خاطر لمس شفابخش جان، از یک زندگی بسیار طولانی برخوردار شده‌است. او همچنین فاش می‌کند که اکنون ۱۰۸ سال دارد و در زمان اعدام جان ۴۴ ساله بوده‌است. در حالی که الین زندگی طولانی پل را یکی دیگر از معجزه‌های جان می‌داند، پل گمان می‌کند که او به عنوان مجازات الهی برای اعدام جان، محکوم به زنده ماندن بیشتر از همه عزیزانش در دنیا شده‌است. پل بعداً در مراسم خاکسپاری الین شرکت می‌کند و در مورد اینکه چقدر به پایان زندگیش باقی مانده‌است فکر می‌کند و می‌گوید: «همه ما به مرگ مدیونیم. هیچ استثنایی وجود ندارد. اما، خدایا… گاهی اوقات، مسیر سبز به نظر بسیار طولانی است.»

• این فیلم ۱۴۷ میلیون دلار در سینماهای آمریکا فروش داشته‌است.
• این فیلم نامزد دریافت جایزه گوی زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سال ۲۰۰۰ شد.
• کارگردان این فیلم، فیلم دیگری رستگاری از شاوشنگ ساخته‌است که در آن از یکی دیگر از داستان‌های استفن کینگ استفاده کرده‌است.
• نام اجکام در حقیقت Edgecombe بوده که در فیلم Edgecomb استفاده شده‌است.

مسیر سبز (موسیقی متن)
آلبوم موسیقی متن از هنرمندان مختلف
انتشار	۱۴ دسامبر ۱۹۹۹
مدت	۷۴:۱۵
ناشر	برادران وارنر

موسیقی فیلم مسیر سبز بیشتر قطعه‌های سازی ساخته شده به دست توماس نیومن را دربرمی گیرد. در فهرست زیر، ترانه‌های موسیقی فیلم همراه با شماره‌هایشان در دیسک که توسط توماس نیومن ساخته نشده‌اند آورده شده‌است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «The Green Mile (film)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۱۵.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مسیر سبز در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• وبگاه رسمی فیلم
• مسیر سبز در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها (IMDb)
• MovieGlimpse.com / مسیر سبز
• HollywoodJesus / مسیر سبز بایگانی‌شده در ۳ سپتامبر ۲۰۰۰ توسط Wayback Machine
• Boheme Magazine / مسیر سبز