مَحرَم اصطلاحی در اسلام است که شامل گروهی از خویشاوندان نزدیک میشود که ازدواج با آنها حرام است و به سه دستهٔ محارم نَسَبی و سببی و رِضاعی تقسیم میگردد.
اصطلاحات اخوه یا کَلالهٔ ابوینی (تنی)، اَبی و اُمّی (ناتنی) نیز دربارهٔ نابرادری و ناخواهری به کار میروند.
گفتنیاست پدرخوانده و مادرخوانده که کودکی را به سرپرستی گرفتهاند با فرزندخوانده محرم نمیشوند هرچند در قانون ایران ازدواج با فرزندخوانده با محدودیت روبرو بوده و پس از فسخ سرپرستی تنها با تشخیص مصلحت دادگاه و اخذ نظر سازمان بهزیستی ممکن است.[۱]
اصطلاحات ربیب (ناپسری) و ربیبه (نادختری) نیز در اشاره به فرزند ناتنی به کار میرود.
در قرآن به صرف همشیر بودن اشاره شده اما در فقه اسلامی شرایط تفصیلی برای آن ذکر گردیده است مانند اینکه باید بارداری مشروع و سن شیرخوار کمتر از دو سال قمری باشد و غیره. فهرست محارم رضاعی همانند محارم نسبی است.[۲][۳][۴]
انواع | |
---|---|
جدایی | |
حقوق و تکالیف | |
مرتبط |