مجزاگری

مجزاگری یا کلویزونیسم (به فرانسوی: Cloisonnisme) یکی از سبک‌های نقاشی پسادریافتگری است که در آن اَشکال تخت نشان داده می‌شوند و به‌وسیلهٔ خطوط محیطی تیره از یکدیگر جدا می‌شوند. این واژه توسط منتقدی به نام ادوارد دوژاردین در مورد نقاشی‌های گروه هنرمندان مستقل در مارس ۱۸۸۸ مطرح شد.^[۱] پل گوگن، پل سروز، لوئیس آنکتن و امیل برنار از نقاشان این سبک بودند. بیشتر هنرمندان مجزاگر همچنین در جنبش ترکیب‌گری که رابطه نزدیکی با این سبک داشت فعال بودند.

نگارخانه

زنان و کودکان برتون (تحت‌تاثیر امیل برنار)، ونسان ون گوگ، نوامبر ۱۸۸۸.
بینش پس از مراسم، پل گوگن، ۱۸۸۸.
زن درحال خواندن، لوئیس آنکتن، ۱۸۹۰.
طلسم، پل سروز، ۱۸۸۸.

جستارهای وابسته

منابع

[۱]