ما بیغمان مست دل از دست دادهایم
غزلی با مطلع «ما بیغمان مست دل از دست دادهایم»، غزل شمارهٔ ۳۶۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
ما بیغمان | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۷ | ||
بحر | مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
⇒ ⇐ |
مفهوم و درونمایه
وزن
در اجراها
محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۵۸ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ بیات ترک اجرا کردهاست.[۲] او همچنین در برنامهٔ شمارهٔ ۲۱۶ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ افشاری اجرا کردهاست. او در این برنامه، ما «بیغمان» را ما «سرخوشان» خوانده است.[۳]محمود خوانساری نیز در برنامهٔ شمارهٔ ۴۸۸ از مجموعهٔ گلهای رنگارنگ این غزل را در دستگاهِ شور اجرا کردهاست.[۴]
ترجمهها
در دیگر آثار هنری
پانویس
منابع
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.