مأموریت حمایت قاطع

مأموریت حمایت قاطع (انگلیسی: Resolute Support Mission؛ (اختصاری RSM)؛ با شعار تعلیمات، کمک، مشورت) یک مأموریت چند ملیتی به رهبری ناتو در افغانستان بود.[۲][۳] این مأموریت در ۱ ژانویه ۲۰۱۵ جایگزین آیساف آغاز شد که در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۴ پایان یافته‌بود.[۴][۵] بر اساس قطعنامه ۲۱۸۹ شورای امنیت در سال ۲۰۱۴،[۶] RSM یک مأموریت غیر جنگی بود که هدف آن مشاوره و آموزش نیروهای امنیتی افغانستان برای تأمین امنیت بلندمدت کشور، تحت موافقتنامه همکاری‌های درازمدت استراتژیک بین آمریکا و افغانستان بود.[۶][۷] این قطعنامه در ابتدا قرار بود از ۱ ژانویه ۲۰۱۵ تا «پایان سال ۲۰۲۴ یا هر زمانی پس از آن» صورت پذیرد اما می‌توانست با یک هشدار قبلی دو ساله فسخ شود.[۸][۹]

تعلیمات، کمک، مشورت
نماد رسمی RSM
فعال۱ ژانویه ۲۰۱۵–۱۲ ژوئیه ۲۰۲۱
(۶ سال، ۶ ماه، ۱ هفته و ۴ روز)
کشورکشورهای شامل را ببینید
وفاداریناتو ناتو
اندازه۱۷٬۱۷۸ در اکتبر ۲۰۱۹ (اندازه اوج)[۱]
پادگان/ستادکابل، افغانستان
نبردهاجنگ در افغانستان
نشان
پرچم رسمی
کابل، ۲۸ دسامبر، ۲۰۱۴:مراسم تغییر مأموریت از آیساف به RS

در اکتبر ۲۰۱۹، RSM بیشترین تعداد نیرو را داشت که تعداد آن ۱۷٫۱۷۸ سرباز در افغانستان بود.[۱۰][۱۱] علاوه بر این، RSM در سال ۲۰۱۵ دارای ۴۲ کشور مشارکت‌کننده بود که آن را به اوج خود تبدیل کرد.[۱۱] ایالات متحده بزرگ‌ترین گروه را تشکیل می‌داد، در حالی که ایتالیا، آلمان و ترکیه نقش‌های اصلی را ایفا کردند.[۱۲] این مأموریت که نقشی موقت و انتقالی داشت، به تدریج نیروهای خود را که در ابتدای سال ۲۰۲۱ حدود ۱۰٫۰۰۰ نفر بودند، خارج کرد. در ۱۴ آوریل ۲۰۲۱ از طریق بیانیه وزیران شورای آتلانتیک شمالی، ناتو خروج نیروهای RSM را تا ۱ مه اعلام کرد،[۱۳] و این مأموریت رسماً در ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۱ منحل شد.[۱۴] برخی از نیروهای باقی‌مانده به حضور نظامی خود در کشور ادامه دادند تا اینکه تا ۳۱ اوت ۲۰۲۱ همه آنها با بی‌نظمی از افغانستان خارج شدند.

پایه و اساس حقوقی

اجرای این عملیات توسط وزرای خارجه کشورهای عضو ناتو و موافقت‌نامه وضعیت نیروها در اواخر ژوئن ۲۰۱۴ تصویب شد و توسط رئیس‌جمهور افغانستان محمد اشرف غنی و نماینده ارشد ملکی ناتو در افغانستان در کابل در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۴ به امضا رسید.[۱۵] شورای امنیت سازمان ملل متحد در حمایت از مأموریت جدید بین‌المللی در افغانستان قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد ۲۱۸۹ به اتفاق آرا به تصویب رساند.[۱۶]

مسئولیت‌ها

مهم‌ترین فرق بین آیساف و RS در نحوه عملکرد آن در جنگ بود. این سازمان عمدتاً مسئول فراهم نمودن آموزش، مشاوره و کمک برای نیروهای امنیتی افغان و موسسات مربوط به آن بود و وظایف آن شامل اقدامات جنگی نبود.[۱۵] این سازمان به ۶ بخش تقسیم شده بود که به عنوان دستورات آموزش مشاوره و کمک (به انگلیسی: Train Advice Assist Commands) یا به صورت مخفف TAAC یاد می‌شد.

بخشفرماندهکشورمرکز
TAAC غربموریزیو آنگلو اسکاردینو  ایتالیاهرات
TAAC شمالآندرئاس هانه‌من  آلمانمزار شریف
TAAC جنوبویت زوان لونگ  ایالات متحده آمریکافرودگاه قندهار
TAAC شرقکریستوفر بنتلی  ایالات متحده آمریکاولسوالی قرغه‌ای
TAAC مرکزصفک گوک  ترکیهفرودگاه کابل
TAAC هوایی (برای نیروهای هوایی)مایکل راث‌اشتین  ایالات متحده آمریکافرودگاه کابل

کشورهای شامل

نقشه مأموریت حمایت قاطع که تقسیم مسئولیت‌ها بین متحدان را مستند می‌کند: TAAC – پایتخت، TAAC – شمال، TAAC – جنوب، TAAC – شرق، TAAC – غرب
جان کری وزیر امور خارجه ایالات متحده با سربازان در مقر مأموریت حمایت قاطع در کابل، ۹ آوریل ۲۰۱۶ صحبت می‌کند.
یک سرباز هلندی یک پنزرفاوست ۳ را در افغانستان شلیک می‌کند؛ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۰. بیش از ۱۰۰ پرسنل نیروهای مسلح هلند در مأموریت حمایت قاطع شرکت کردند.

از سال ۲۰۱۹، در میان نیروهای مشارکت کننده در این مأموریت، ۸٬۴۷۵ آمریکایی مشغول آموزش و کمک به نیروهای افغان بودند، تقریباً ۵٬۵۰۰ آمریکایی که در مأموریت‌های ضد تروریسم شرکت می‌کردند، ۸٬۶۷۳ سرباز متحد و ۲۷٬۰۰۰ پیمانکار نظامی.[۱۷]

نوع جدیدی از واحدهای آمریکایی، تیپ‌های کمک نیروی امنیتی، استقرار در افغانستان را برای حمایت از این مأموریت در فوریه ۲۰۱۸ آغاز کردند.[۱۸]

انگلستان در ژوئیه ۲۰۱۸ اعلام کرد که قصد دارد ۴۴۰ پرسنل انگلیسی دیگر را به افغانستان اعزام کند. حدود نیمی از پرسنل اضافی در اوت ۲۰۱۸ و نیمه دیگر در فوریه ۲۰۱۹ اعزام شدند. تعداد کل پرسنل انگلیس از ۶۵۰ نفر به ۱۰۹۰ نفر تا اوایل سال ۲۰۱۹ افزایش یافت.[۱۹]

کشورهایی که تا فوریه ۲۰۲۱ در افغانستان پرسنل داشتند (با آخرین آمار منتشرشده پیش از خروج) به شرح زیر است. این مأموریت در ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۱ خاتمه یافت و تمام افراد نظامی به تدریج تا ۳۱ اوت ۲۰۲۱ از افغانستان خارج شدند.[۲]

  عقب‌نشینی
کشورتعداد افراد
(سپتامبر ۲۰۲۱)
تعداد افراد
(فوریه ۲۰۲۱)
تاریخ عقب‌نشینی
 آلبانی۹۹۲۱ ژوئن ۲۰۲۱[۲۰]
 ارمنستان۱۲۱۴ مارس ۲۰۲۱[۲۱]
 استرالیا۸۰۱ ژوئیه ۲۰۲۱[۲۲]
 اتریش۱۶۱۸ ژوئن ۲۰۲۱[۲۳]
 جمهوری آذربایجان۱۲۰[۲۴]۲۶ اوت ۲۰۲۱[۲۵]
 بلژیک۷۲۱۴ ژوئن ۲۰۲۱[۲۶][۲۷]
 بوسنی و هرزگوین۶۶۲۳ ژوئن ۲۰۲۱[۲۸]
 بلغارستان۱۱۷۲۴ ژوئن ۲۰۲۱[۲۹]
 کرواسی۱۰۷ (در فوریه ۲۰۲۰)[۳۰]۱۳ سپتامبر ۲۰۲۰[۳۱]
 جمهوری چک۵۲۲۷ ژوئن ۲۰۲۱[۳۲]
 دانمارک۱۳۵۲۲ ژوئن ۲۰۲۱[۲۷]
 استونی۴۵۲۳ ژوئن ۲۰۲۱[۳۳]
 فنلاند۲۰۸ ژوئن ۲۰۲۱[۳۴]
 فرانسه۲۶۶۲۸ اوت ۲۰۲۱[۳۵]
 گرجستان۸۶۰۲۸ ژوئن ۲۰۲۱[۳۲]
 آلمان۱٬۳۰۰۲۹ ژوئن ۲۰۲۱[۳۶]
 یونان۱۱۴ ژوئیه ۲۰۲۱
 مجارستان۸۸ ژوئن ۲۰۲۱[۳۷]
 ایسلند۳ (در ژوئن ۲۰۱۹)[۳۸]تا اکتبر ۲۰۱۹
 جمهوری ایرلند۷ (در مارس ۲۰۱۶)۶ مارس ۲۰۱۶[۳۹]
 ایتالیا۸۹۵۲۹ ژوئن ۲۰۲۱[۴۰]
 لتونی۲۳ ژوئیه ۲۰۲۱[۴۱][۴۲]
 لیتوانی۴۰اواخر ژوئن ۲۰۲۱[۴۳][۴۴]
 لوکزامبورگ۲۱۹ مه ۲۰۲۱[۴۵]
 مغولستان۲۳۳۰۷ ژوئن ۲۰۲۱[۴۶][۴۷]
 مونته‌نگرو۳۲۲۰۲۱
 هلند۱۶۰۲۴ ژوئن ۲۰۲۱[۲۷]
 نیوزیلند۶۲۹ مارس ۲۰۲۱[۴۸]
 مقدونیه شمالی۱۷۲۹ ژوئن ۲۰۲۱[۴۹]
 نروژ۱۰۱۲۶ ژوئن ۲۰۲۱[۲۷]
 لهستان۲۹۰۳۰ ژوئن ۲۰۲۱[۵۰]
 پرتغال۱۷۴۲۳ مه ۲۰۲۱[۵۱]
 رومانی۶۱۹۲۶ ژوئن ۲۰۲۱[۲۷]
 اسلواکی۲۵۱۶ ژوئن ۲۰۲۱[۵۲]
 اسلوونی۶۲۰ مه ۲۰۲۱[۵۳]
 اسپانیا۲۴۱۳ مه ۲۰۲۱[۵۴]
 سوئد۱۶۲۵ مه ۲۰۲۱[۵۴]
 ترکیه۶۰۰۲۷ اوت ۲۰۲۱[۵۵]
 اوکراین۱۰۵ ژوئن ۲۰۲۱[۵۶]
 بریتانیا۷۵۰۲۸ اوت ۲۰۲۱[۵۷]
 ایالات متحده آمریکا۳٬۵۰۰[۵۸]۳۰ اوت ۲۰۲۱[۵۹]
مجموع۰۱۰٬۶۲۴

منابع