لاکهید مارتین ای-۴ای‌آر فایتینگ‌هاوک

جنگ فالکلند در سال ۱۹۸۲، تلفات سنگینی را بر نیروی هوایی آرژانتین وارد نمود و بیش از ۶۰ فروند از هواپیماهای آن نیرو از دست رفت.

عرضه هواپیماهای جنگی مدرن از زمانی که ایالات متحده در سال ۱۹۷۸ تحریم تسلیحاتی را به دلیل نقض حقوق بشر اعمال بر دولت آرژانتین اعمال نموده بود،^[۱] محدود شده بود. همچنین با وضع تحریم تسلیحاتی از طرف دولت بریتانیا در سال ۱۹۸۲، محدودیت‌های بیشتری به وجود آمد. تنها هواپیمای جنگی که نیروی هوایی آرژانتین موفق به دریافت آنها شد ۱۰ فروند میراژ ۵ پی دریافتی از نیروی هوایی پرو، ۱۹ فروند میراژ -۳ سی جی کهنه‌کار جنگ شش روزه ازاسرائیل، و ۲ مربی میراژ ۳-بی از نیروی هوایی فرانسه، بودند.

در سال ۱۹۸۹، کارلوس منم به سمت ریاست جمهوری آرژانتین برگزیده شد و به سرعت سیاست خارجی طرفدار ایالات متحده را پایه‌گذاری نمود که منجر به این شد که آرژانتین به عنوان متحد اصلی غیر ناتوی ایالات متحده آمریکا، دست یابد.^[۲] اگرچه وضعیت اقتصادی بهبود یافت، اما بودجه مورد نیاز برای خرید هواپیماهای جنگی جدید مانند میراژ ۲۰۰۰ کماکان در دسترس نبود

در سال ۱۹۹۴، ایالات متحده پیشنهادی مبنی بر به روز آوری ۳۶ فروند ای-۴ ام اسکای هاوک که سابقاً از ناوگان سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا بودند، را در طی قراردادی به ارزش ۲۸۲ میلیون دلار ارائه نمود که اجرای این قرار داد توسط لاکهید مارتین انجام می‌شد که شامل خصوصی‌سازی و واگذاری سهام شرکت دولتی آرژانتینی فابریکا میلیتار دی آویونس (کارخانه هواپیماهای نظامی - به اختصار اف ام ای) بود. که پس از واقعه، آن شرکت به شرکت سهامی عام لاکهید مارتین هواپیما آرژانتین (ال.ام.ای. ای اس. ای) (انگلیسی: Lockheed Martin Aircraft Argentina SA (LMAASA)) تغییر نام یافت. در سال ۲۰۱۰، مالکیت (ال.ام.ای. ای اس. ای) با نام فابریکا آرخنتینا دی آویونس (FADEA) به دولت آرژانتین بازگردانیده شد.^[۳][۴]

نیروی هوایی آرژانتین برای بروز رسانی بدنه هواپمیاهای‌های ۳۲ فروند ای-۴ ام (ساخته شده در سالهای ۱۹۷۰/۱۹۷۶)^[۵][۶]و ۴ فروند تی ای-۴ اف^[۷]را از مرکز تعمیرات و بازسازی هوافضا در پایگاه نیروی هوایی دیویس–مونتهن واقع در توسان، آریزونا انتخاب نمود.

برنامه‌های ارتقا و به روز رسانی شامل موارد ذیل بود:

• تعمیرات اساسی بدنه هواپیما، به روز رسانی کابل کشی هاو نصب موتور پرت اند ویتنی جی۵۲–۴۰۸ای
• نصب صندلی‌پران ۱-جی۳ ساخت داگلاس اسکیپ
• کلاه خلبان مدل HGU-55/P
• سیستم تولید اکسیژن داخل هواپیما، ایرگارت OBOGS ساخت هانی‌ول
• نصب رادار وستینگهاوس/نورثروپ گرومن از نوع AN/APG-66V2 (ARG-1)
• کنترل‌های HOTAS و کابین خلبان شیشه ای (۲ صفحه نمایش رنگی CRT)
• صفحه‌نمایش جلو-سری (HUD) سکستان اویونیک/تیلس اویانیک
• سامانه ناوبری اینرسیایی لایتون/نورث روپ گرومن ال ان-۱۰۰ جی
• گذرگاه داده MIL-STD-1553B
• دو کامپیوتر جنرال داینامیکس اینفورمیشن سسیستم AN/AYK-14
• گیرنده هشدار راداری وستینگهاوس/نورثروپ گرومن AN/ALR-93 (V)1
• سامانه اختلال و فریب رادار AN/ALQ-126B
• سامانه اختلال و فریب رادار AN/ALQ-162
• پخش کننده‌های خاشه/شعله از نوع ALR-47
• سیستم شناسایی دوست یا دشمن از نوع AN/APX-72

ای-۴ ام‌ها مجهز به سیستم ردیاب تلویزیونی و لیزری نقطه ای هیوز AN/ASB-19 (سیستم بمباران زاویه ای) بودند، اما این سامانه پس از تبدیل به ای-۴ ای آر حذف شد، زیرا رادار می‌توانست همان داده‌ها را ارائه نماید.

در این قرارداد مقرر شد که ۸ هواپیما در کارخانه لاکهید-مارتین درپام دیل (کالیفرنیا) و مابقی ۲۷ فروند در کوردوبا، در آرژانتین و در LMAASA بازسازی شوند. حداقل ده بدنه هواپیما ای-۴ ام و تی ای-۴ جی برای استفاده به عنوان قطعات یدکی، هشت موتور اضافی و یک شبیه‌ساز پرواز جدید ای-۴ ای آر نیز تحویل داده شد.

ای-۴ ای آر

۳۲ فروند تبدیل شده از هواپیماهای ای-۴ ام

او ای-۴ ای آر

۴ فروند تبدیل شده از تی ای-۴ اف

 آرژانتین

• نیروی هوایی آرژانتین – ۳۶ فروند دریافت نمود (۳۲ فروند ای-۴ ای آر و ۴ فروند او ای-۴ ای آر) در سال ۲۰۲۰ تعدادی حدود ۶ فروند در وضعیت عملیاتی گزارش شده است.^[۸]در سال ۲۰۲۲ از ۲۳ فروند هواپیما احتمالاً ۱۵ الی ۲۳ در صد آنها، در وضعیت عملیاتی گزارش شدند.^[۹]

داده‌ها از سایت رسمی نیروی هوایی آرژانتین FAA و ای-۴ اسکای‌هاوک

ویژگی‌های کلی

• خدمه: ۱ (۲ در اوای-۴ای آر)
• طول: ۱۲٫۳۰ متر (۴۰ فوت ۴ اینچ)
• پهنای بال: ۸٫۳۸ متر (۲۷ فوت ۶ اینچ)
• ارتفاع: ۴٫۵۷ متر (۱۵ فوت ۰ اینچ)
• مساحت بال‌ها: ۲۴٫۱۵ متر مربع (۲۵۹٫۹ فوت مربع)
• وزن خالی: ۴٬۹۰۰ کیلوگرم (۱۰٬۸۰۳ پوند)
• وزن ناخالص: ۱۱٬۰۰۰ کیلوگرم (۲۴٬۲۵۱ پوند)
• بیشترین وزن برخاست: ۱۱٬۱۳۶ کیلوگرم (۲۴٬۵۵۱ پوند)
• پیشرانه هواگرد: ۱ عدد توربوجت پرت اند ویتنی جی۵۲-پی-۴۰۸ ای،‏ ۵۰٫۰ کیلونیوتن (۱۱٬۲۰۰ پوند-نیرو)

عملکرد

• حداکثر سرعت: ۱٬۰۸۰ کیلومتر بر ساعت (۶۷۱ مایل بر ساعت؛ ۵۸۳ گره)
• بُرد: ۳٬۲۲۰ کیلومتر (۲٬۰۰۱ مایل؛ ۱٬۷۳۹ مایل دریایی)
• حداكثر ارتفاع: ۱۲٬۸۸۰ متر (۴۲٬۲۶۰ فوت)
• نرخ صعود: ۴۳ متر بر ثانیه (۸٬۵۰۰ فوت بر دقیقه)
• بارگیری بال: ۳۴۴٫۴ کیلوگرم بر متر مربع (۷۰٫۵ پوند بر فوت مربع)
• نیرو به وزن: ۰٫۵۱

جنگ‌افزار

• سلاح‌ها ۲ قبضه توپ ۲۰ میلی‌متری (۰٫۷۸۷ اینچی) کلت ام کی۱۲, ۱۰۰ گلوله در هر توپ
• موشک‌ها:
  
  • موشک‌های هوابه‌هوا:
    • ۲ عدد ایم-۹ سایدوایندر
  • موشک‌های هوابه‌سطح:
    • ۴ پرتاب کننده راکت ای آر ام-۶۵۷ مامبورتا
• بمب‌ها: ۹٬۹۰۰ پوند (۴٬۴۹۰ کیلوگرم) بر پنج آویزگاه خارجی تسلیحات.

توسعه مرتبط

• داگلاس ای-۴ اسکای‌هاوک-  ایالات متحده آمریکا
• اس‌تی آئرواسپیس ای-۴اس‌یو سوپر اسکای‌هاوک-  ایالات متحده آمریکا/  سنگاپور
• Project Kahu-  ایالات متحده آمریکا/  نیوزیلند

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

• ال‌تی‌وی ای-۷ کرسر ۲-  ایالات متحده آمریکا
• مک‌دانل داگلاس ای‌وی-۸بی هریر ۲-  ایالات متحده آمریکا
• بریتیش ایروسپیس سی هاریر-  بریتانیا
• داسو میراژ اف۱-  فرانسه

فهرست‌های مرتبط

• List of attack aircraft
• List of military aircraft of the United States

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lockheed Martin A-4AR Fightinghawk». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ مارس ۲۰۱۶.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لاکهید مارتین ای-۴ای‌آر فایتینگ‌هاوک موجود است.

• (به اسپانیایی) Argentine Air Force
• (به اسپانیایی) Aerospacio Magazine El programa A-4AR avanza
• (به اسپانیایی) Aerospacio Magazine Halcones al Sur, llegan los A-4AR
• (به اسپانیایی) La Nacion newspaper 1997 بایگانی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine Nuevos aviones para la Fuerza Aérea
• (به اسپانیایی) La Nacion newspaper 1998 بایگانی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine Ejercicio militar con los EE.UU
• (به اسپانیایی) La Nacion newspaper 1998 بایگانی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine Aviones argentinos interceptarán aeronaves norteamericanas
• (به اسپانیایی) La Nacion newspaper 2005 بایگانی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine Habilitan un puente aéreo con EE.UU.
• (به اسپانیایی) "A-4M Skyhawk II y el A-4AR Fightinghawk" بایگانی‌شده در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine