فوداساشی

فوداساشی یا دلال برنج یا کارگزاران برنج (به ژاپنی: 札差 ふださし) به واسطه‌گران برنج در دوره ادو گفته می‌شود. این مفهوم در اصل در کیوتو چند صد سال قبل از آن که دلالان اولیه برنج کیوتو به گونه‌ای متفاوت عمل کردند، به وجود آمد.

کارگزاران برنج، که مشخصا در دوره ادو (۱۶۰۳–۱۸۶۷ (از تاریخ ژاپن در شهرهای اوساکا و ادو به اوجقدرت خود رسیده بود، از پیشگامان سیستم بانکی ژاپن بودند. این کارگزاران در واقع در ابتدا چند صد سالپیش در کیوتو به وجود آمده بودند که البته این کارگزاران اولیه برنج در کیوتو، تا حدود زیادی متفاوت ازکارگزاران قدرتمند و ازلحاظ اقتصادی با نفوذ اوساکا در دوره ادو بودند.^[۱]

در دوره ادو دایمیوها و سامورایی‌ها بیشتر درآمد خود را به شکل برنج دریافت می‌کردند. بازرگانان اوساکاو بعداً ادو طبق این شرایط شروع به سازماندهی انبارهایی کردند که در آن از برنج دایمیوها و سامورایی‌ها درازای هزینه ذخیره و نگهداری، سکه طلا یا نقره وهمچنین پول کاغذی دریافت نمودند. این پول‌های کاغذی درواقع همانند چک‌های اعتباری ای بودند که تاجران با در دست داشتن آنها می‌توانستند با ارائه به کارگزاران برنجاوساکا یا ادو در ازای آن برنج، طلا یا نقره دریافت کنند. بسیاری از این کارگزاران، اگر نگوییم همه آنها، شروعبه پرداخت وام نیز کرده بودند، و از این راه به ثروت و قدرت زیادی دست یافته بودند. هرچه دوره ادو به پایانخود نزدیک می‌گشت، دایمیوها فقیرتر می‌شدند و شروع به گرفتن وام‌های بیشتر می‌کردند و این موضوعموجب افزایش موقعیت اجتماعی کارگزاران برنج شده بود.^[۱]

به سبب اینکه خاندان‌های اربابی مجبور بودند مدتی از سال را در ادو (توکیوی امروزی) همراه با خدمهٔ خود اقامت کنند، فراهم کردن پول برای دایمیوها و همچنین سامورایی‌های در خدمت آنان جهت خرج کردن در ادو مسئله‌ای بسیار مهم بود. آنان مجبور بودند پول نقد را از طریق فروش برنج‌های مقرری خود با بازرگانان به دست بیاورند. از آنجائیکه هزینه زندگی در ادو بالاتر از توان آنان بود، گرفتن وام از بازرگانان به اعتبار درآمد آینده رایج بود.^[۲]