فهرست کشورهای دارنده جنگ‌افزار هسته‌ای
در حال حاضر ۹ کشور مستقل آزمایش موفقیت‌آمیز جنگ‌افزارهای هسته‌ای خود را به‌طور عمومی اعلام کرده‌اند. از این میان، پنج کشور عضو پیمان منع گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل هستند. (چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، آمریکا) ۴ کشور پاکستان، کره شمالی ، هند و اسرائیل(یکی از ابرقدرت های هسته ای جهان) اما عضو پیمان‌نامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نبوده و تصور می‌شود که جنگ‌افزار هسته‌ای دارند.[۱] در واقع کشور اسرائیل جزو معدود کشورهایی است جنگ‌افزار هسته‌ای بسیار پیشرفته دارند اما این موضوع را بر اساس سیاست ابهام‌آفرینی تعمدی اعلام نمی‌کند.[۲] شواهد و مدارک دقیقی در رابطه با آزمایش جنگ‌افزار هسته‌ای توسط اسرائیل موجود نیست اما بر پایه برخی گزارش‌ها مانند گزارش انستیتو بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم پیش‌بینی می‌شود که اسرائیل حدود ۷۵ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای داشته باشد.[۳][۴] تا سال ۲۰۱۹ گمان می‌رود که ۱۳٬۸۶۵ کلاهک هسته‌ای در جهان وجود داشته باشد و در حال حاضر ۳٬۷۵۰ مورد از این تسلیحات در اختیار نیروهای نظامی فعال و در وضعیت عملیاتی هستند.[۵][۶] تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۹۰ درصد از مجموع تسلیحات هسته‌ای فعلی، متعلق به ایالات متحده و روسیه هستند. چندین کشور مانند بلاروس، قزاقستان، اوکراین، و آفریقای جنوبی سابقاً جنگ‌افزار هسته‌ای داشتند. اما آن را از بین برده‌اند.
همچنین کشورهای بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند و ترکیه به‌عنوان اعضای ناتو مجموعاً ۱۵۰ سلاح هسته‌ای آمریکایی را در اختیار دارند.[۷]
آمار و ارقام
جدول وضعیت و تعداد جنگ‌افزارهای هسته‌ای کشورها:
| کشور | تسلیحات | تاریخ اولین آزمایش | محل اولین آزمایش | پیمان منع جامع آزمایش هسته‌ای | روش شلیک | تعداد آزمایش‌ها[۸] | منبع | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| عملیاتی | مجموع | |||||||
| ۵ کشور عضو شورای امنیت | ||||||||
 ایالات متحده آمریکا | ۱۷۵۰ | ۵٬۸۰۰–۷٬۱۸۵ | ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۴۵ (آزمایش ترینیتی) | الماگوردو، نیومکزیکو | Signatory[۹] | Nuclear triad[۱۰] | ۱٬۰۳۰ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
 روسیه | ۱۵۷۲ | ۱٬۳۷۲–۱٬۴۹۰ | ۲۹ اوت ۱۹۴۹ (آردی‌اس-۱) | سمی، جمهوری شوروی سوسیالیستی قزاقستان | Ratifier[۹] | Nuclear triad[۱۴] | ۷۱۵ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
 بریتانیا | ۱۲۰ | ۲۰۰–۲۱۵ | ۳ اکتبر ۱۹۵۲ (Hurricane) | جزایر مونتبلو، استرالیا | Ratifier[۹] | دریاپایه[۱۵] | ۴۵ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
 فرانسه | ۲۸۰ | ۲۹۰ | ۱۳ فوریهٔ ۱۹۶۰ (Gerboise Bleue) | صحرای بزرگ آفریقا، الجزایر فرانسه | Ratifier[۹] | هواپایه و دریاپایه[۱۶] | ۲۱۰ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
 چین | نامعلوم | ۳۵۰ | ۱۶ اکتبر ۱۹۶۴ (596) | لوپ نور، سین‌کیانگ | Signatory[۹] | Nuclear triad[۱۷][۱۸] | ۴۵ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
| کشورهای غیر عضو پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای | ||||||||
 هند | نامعلوم | ۱۶۰ | ۱۸ مه ۱۹۷۴ (عملیات بودای خندان) | راجستان | Non-signatory[۹] | Nuclear triad[۱۹][۲۰][۲۱][۲۲] | ۶ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
 پاکستان | ۰ | ۱۶۰ | ۲۸ مه ۱۹۹۸ (Chagai-1) | ایالت بلوچستان | Non-signatory[۹] | زمین‌پایه و هواپایه[۲۳] | ۶ | [۱۲][۱۳] |
 کره شمالی | ۰ | ۴۵ | ۹ اکتبر ۲۰۰۶[۲۴] | شهرستان کیلجو، استان هامگیونگ شمالی | Non-signatory[۹] | زمین‌پایه و دریاپایه[۲۵][۲۶] | ۶ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
| عدم اعلام وضعیت تسلیحات هسته‌ای | ||||||||
| 🇮🇱 اسرائیل[۱۳] | ۰ | ۹۰[۱۳] | ۱۹۶۰–۱۹۷۹[۲۷] | نامعلوم | Signatory[۹] | Suspected nuclear triad[۲۸][۲۹] | نامعلوم | [۱۲] |
اشتراک‌گذاری جنگ‌افزارهای هسته‌ای
| کشور | پایگاه هوایی | تعداد |
|---|---|---|
 ترکیه | اینجرلیک | ۵۰ |
 ایتالیا | اویانو | ۴۰ |
| Ghedi Torre | ||
 آلمان | بوشل | ۲۰ |
 هلند | فولکل | ۲۰ |
 بلژیک | کلاین بروگل | ۲۰ |
| مجموع | ۱۵۰ | |
اختیار فرمان استفاده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای
تصمیم‌گیری در مورد شلیک و استفاده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای در کشورهای مختلف در اختیار اشخاص یا گروهی کوچک و محدود از مقامات سیاسی کشورها به شرح زیر منحصر شده‌است:
ایالات متحده آمریکا: رئیس‌جمهور ایالات متحده[۳۱]
روسیه: رئیس‌جمهور روسیه و طبق گزارش‌های تأیید نشده، موافقت و تأیید وزیر دفاع و رئیس ستاد کل نیروهای مسلح نیز برای کنترل چگت (چمدان هسته‌ای روسیه) و شلیک تسلیحات هسته‌ای مورد نیاز و ضروری است.[۳۱]
چین: کمیسیون مرکزی نظامی چین[۳۱]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «List of states with nuclear weapons». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۵.
