فهرست فینالهای لیگ قهرمانان اروپا
لیگ قهرمانان اروپا مسابقاتی است که به صورت سالانه و فصلی توسط یوفا از سال ۱۹۵۵ تاکنون برگزار میشود.[۱] تمامی لیگهای کشورهایی که عضو یوفا هستند میتوانند باشگاههای برتر خود را به این مسابقات بفرستند (غیر از لیختناشتاین که لیگ داخلی ندارد).[۲] پیش از فصل ۹۳–۱۹۹۲ این مسابقات با نام جام باشگاههای اروپا شناخته میشد.[۱] در ابتدا تنها قهرمانان لیگهای باشگاهی و مدافع عنوان قهرمانی این مسابقات میتوانستند به آن راه پیدا کنند، اما این قانون در سال ۱۹۹۷ تغییر کرد و نایبقهرمانان لیگهای معتبر نیز میتوانستند در این رقابتها شرکت کنند.[۳] در دورهٔ لیگ قهرمانان اروپا، مدافع عنوان قهرمانی بهصورت خودکار به این مسابقات صعود نمیکرد، تا این که در سال ۲۰۰۵ با تغییر قانون، لیورپول توانست بهعنوان مدافع عنوان قهرمانی به لیگ سال بعد راه پیدا کند.[۴]
![]() جام باشگاههای اروپا/ جام لیگ قهرمانان | |
سال بنیانگذاری | ۱۹۵۵ |
---|---|
منطقه | اروپا (یوفا) |
شمار تیمهای حاضر | ۳۲ (مرحلهٔ گروهی) ۲ (فینالیستها) |
قهرمان کنونی | ![]() |
موفقترین باشگاه | ![]() |
![]() |
تیمهایی که برندهٔ لیگ قهرمانان اروپا در ۳ بار متوالی، یا ۵ بار نامتوالی شوند، یک نشانِ چندبرنده دریافت میکنند.[۵] شش تیم تاکنون مفتخر به دریافت این نشان شدهاند عبارتند از رئال مادرید، آژاکس، بایرن مونیخ، آ.ث. میلان، لیورپول، و بارسلونا.[۶] تا سال ۲۰۰۹، باشگاههایی که این نشان را بهدست میآوردند، اجازه داشتند تا جام لیگ قهرمانان اروپا را در اختیار خود نگه دارند و یک جام جدید تهیه میشد؛[۷] اما از سال ۲۰۰۹، باشگاه برندهٔ جام یک کپی دقیق از جام را دریافت میکند و جام اصلی در نزد یوفا باقی میماند.[۸]
در مجموع، ۲۲ باشگاه برندهٔ جام باشگاههای اروپا/لیگ قهرمانان اروپا شدهاند. رئال مادرید با رکورد ۱۵ قهرمانی، بیشترین تعداد قهرمانی را دارد که شامل نخستین دورهٔ این بازیها نیز میشود. این باشگاه همچنین رکورددار بیشترین قهرمانی متوالی (۵ سال) از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ نیز هست. یوونتوس بیشترین تعداد نایبقهرمانی را دارد و در ۷ فینال شکست خوردهاست. اتلتیکو مادرید تنها تیمی است که بدون کسب عنوان قهرمانی، به سه فینال رسیدهاست، در حالی که استاد رنس و والنسیا نیز دو بار نایبقهرمان شدهاند ولی هیچگاه به مقام قهرمانی دست نیافتند. اسپانیا با ۲۰ قهرمانی از دو باشگاه، بیشترین قهرمانی را داشتهاست.[۹] انگلستان از ۵ باشگاه ۱۴ قهرمان داشته و ایتالیا نیز ۱۲ قهرمانی با سه باشگاه داشتهاست. تیمهای انگلیسی پس از فاجعه ورزشگاه هیسل در سال ۱۹۸۵، بهمدت ۵ سال از حضور در این رقابتها منع شدند.[۱۰]
قهرمانان
![]() | برنده در وقت اضافه |
* | برنده در پنالتی |
& | برنده در بازی تکراری |
فینالها
عملکردها
بر پایهٔ تیم
بر پایهٔ کشور
تیمهایی از ۱۳ کشور مختلف توانستهاند به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یابند که از این بین، نمایندگان ۱۰ کشور مختلف توانستهاند عنوان قهرمانی این رقابتها را به دست آورند. قهرمان این رقابتها از فصل ۹۶–۱۹۹۵، بهجز فصل ۰۴–۲۰۰۳ که تیم پورتو قهرمان شد، همواره از چهار کشور اسپانیا (۱۱)، انگلیس (۶)، ایتالیا (۴) و آلمان (۴) بودهاست. همچنین نایبقهرمانها نیز همگی از این چهار لیگ بودهاند، به استثنای فصل ۰۴–۲۰۰۳ و ۲۰–۲۰۱۹ که به ترتیب موناکو و پاریسنژرمن نایبقهرمان شدند.
کشور | قهرمان | نایبقهرمان |
---|---|---|
![]() | ۲۰ | ۱۱ |
![]() | ۱۴ | ۱۱ |
![]() | ۱۲ | ۱۶ |
![]() | ۸ | ۱۱ |
![]() | ۶ | ۲ |
![]() | ۴ | ۵ |
![]() | ۱ | ۶ |
![]() | ۱ | ۱ |
![]() | ۱ | ۱ |
![]() | ۱ | ۱ |
![]() | ۰ | ۱ |
![]() | ۰ | ۱ |
![]() | ۰ | ۱ |
محلهای برگزاری
مکان | میزبانی(ها) | سال(ها) |
---|---|---|
![]() | ۶ | ۱۹۶۳، ۱۹۶۸، ۱۹۷۱، ۱۹۷۸، ۱۹۹۲ |
![]() | ۴ | ۱۹۵۷، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰، ۲۰۱۰ |
![]() | ۴ | ۱۹۵۸، ۱۹۶۶، ۱۹۷۴، ۱۹۸۵ |
![]() | ۴ | ۱۹۶۴، ۱۹۸۷، ۱۹۹۰، ۱۹۹۵ |
![]() | ۴ | ۱۹۶۵، ۱۹۷۰، ۲۰۰۱، ۲۰۱۶ |
![]() | ۴ | ۱۹۷۷، ۱۹۸۴، ۱۹۹۶، ۲۰۰۹ |
![]() | ۳ | ۱۹۵۶، ۱۹۷۵، ۱۹۸۱ |
![]() | ۳ | ۱۹۶۰، ۱۹۷۶، ۲۰۰۲ |
![]() | ۳ | ۱۹۷۹، ۱۹۹۳، ۱۹۹۷ |
![]() | ۳ | ۱۹۸۳، ۱۹۹۴، ۲۰۰۷ |
![]() | ۳ | ۲۰۰۰، ۲۰۰۶، ۲۰۲۲ |
![]() | ۳ | ۲۰۱۱، ۲۰۱۳، ۲۰۲۴ |
![]() | ۲ | ۱۹۵۹، ۱۹۸۸ |
![]() | ۲ | ۱۹۷۲، ۱۹۸۲ |
![]() | ۲ | ۱۹۸۹، ۱۹۹۹ |
![]() | ۲ | ۲۰۱۴، ۲۰۲۰ |
![]() | ۲ | ۲۰۰۵، ۲۰۲۳ |
![]() | ۲ | ۲۰۱۲، ۲۰۲۵ |
![]() | ۱ | ۱۹۶۱ |
![]() | ۱ | ۱۹۶۲ |
![]() | ۱ | ۱۹۶۷ |
![]() | ۱ | ۱۹۷۳ |
![]() | ۱ | ۱۹۸۶ |
![]() | ۱ | ۱۹۹۱ |
![]() | ۱ | ۱۹۹۸ |
![]() | ۱ | ۲۰۰۳ |
![]() | ۱ | ۲۰۰۴ |
![]() | ۱ | ۲۰۰۸ |
![]() | ۱ | ۲۰۱۵ |
![]() | ۱ | ۲۰۱۷ |
![]() | ۱ | ۲۰۱۸ |
![]() | ۱ | ۲۰۱۹ |
![]() | ۱ | ۲۰۲۱ |
جستارهای وابسته
یادداشتها
۱. ^ اولین بازی که دو روز زودتر برگزار شده بود با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسیده بود.[۱۲]
۲. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. لیورپول در پنالتی ۴–۲ برنده شد.[۱۳]
۳. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. استوا بخارست در پنالتی ۲–۰ برنده شد.[۱۴]
۴. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. پیاسوی در پنالتی ۶–۵ برنده شد.[۱۵]
۵. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. ستاره سرخ بلگراد در پنالتی ۵–۳ برنده شد.[۱۶]
۶. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. یوونتوس در پنالتی ۴–۲ برنده شد.[۱۷]
۷. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. بایرن مونیخ در پنالتی ۵–۴ برنده شد.[۱۸]
۸. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. میلان در پنالتی ۳–۲ برنده شد.[۱۹]
۹. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۳–۳ به پایان رسید. لیورپول در پنالتی ۳–۲ برنده شد.[۲۰]
۱۰. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. منچستر یونایتد در پنالتی ۶–۵ برنده شد.[۲۱]
۱۱. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. چلسی در پنالتی ۴–۳ برنده شد.[۲۲]
۱۲. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. رئال مادرید در پنالتی ۵–۳ برنده شد.[۲۳]
۱۳. ^ به دلیل دنیاگیری کووید-۱۹ در اروپا بازی نهایی پشت دربهای بسته برگزار شد.