فهرست ابرنواخترها

این فهرستی ناکامل از ابرنواخترهاست. امروزه برنامه‌های خودکار جستجو صدها ابرنواختر در فاصلهٔ میلیون‌ها سال نوری کشف می‌کنند.[۱][۲] این فهرست شامل ابرنواخترهایی است که یا اهمیتی تاریخی دارند و یا رویدادهای منفردی هستند که در مقاله‌های علمی‌ای استفاده شده‌اند که در ایجاد نظریهٔ ابرنواخترها تأثیرگذار بوده‌اند.

فهرست

در بیش‌تر مدخل‌ها، سالی که ابرنواختر دیده شده است، بخشی از نامگزینی است (ستون نخست).

نامگزینی ابرنواختر

(سال)

صورت‌فلکیقدر ظاهریفاصله

(سال نوری)

نوعکهکشانتوضیحات
اس‌ان ۱۸۵‍ قنطورس۶- (؟) [۳]۹،۱۰۰[۴]&10000000000000001000000Ia (؟)راه شیریقدیمی‌ترین ابرنواختر ثبت شده در تاریخ.
&10000000000000386000000اس‌ان ۳۸۶قوس۱/۵+۱۴،۷۰۰&10000000000000002000000IIراه شیریباقی‌ماندهٔ این ابرنواختر به احتمال زیاد G11.2-0.3 است.[۵][۶]
اس‌ان ۳۹۳کژدم۰۰۳۴،۰۰۰ راه شیری 
اس‌ان ۱۰۰۶گرگ۷/۵- &09999999999999992499999[۷]۷،۲۰۰&10000000000000001000000Iaراه شیریدر بسیاری از مکان‌های زمین دیده شد. از نظر قدر ظاهری درخشان‌ترین رویداد ستاره‌ای ثبت شده در تاریخ است.[۸]
اس‌ان ۱۰۵۴ثور۶-۶،۵۰۰&10000000000000002000000IIراه شیریباقی‌مانده‌اش سحابی خرچنگ با تپ‌اخترش است. (ستارهٔ نوترونی)
اس‌ان ۱۱۸۱ذات‌الکرسی۰۸،۵۰۰ راه شیری 
اس‌ان ۱۵۷۲ذات‌الکرسی۴-۸،۰۰۰&10000000000000001000000Iaراه شیرینواختر تیکو
اس‌ان ۱۶۰۴مارافسای۳-۱۴،۰۰۰&10000000000000001000000Iaراه شیریستارهٔ کپلر. این تازه‌ترین ابرنواختری است که در کهکشان خودمان (راه‌شیری) دیده شده است.
ذات‌الکرسی آ

کا ۱۶۸۰

ذات‌الکرسی۵+۹،۰۰۰&10000000000000002000000IIbراه شیریبه نظر می‌رسد به دلیل وجود غبار میان‌ستاره‌ای هیچ‌وقت آشکارا دیده نشد؛ اما باقی‌مانده‌اش، ذات‌الکرسی آ، درخشان‌ترین منبع رادیویی بیرون از منظومه خورشیدی در آسمان است.
&10000000000001868000000اس‌ان‌ار G1.9+0.3

کا ۱۸۶۸

قوس۲۵،۰۰۰راه شیریدر ستا ۱۹۸۵ میلادی و پس از مرگش کشف شد؛ سنش در سال ۲۰۰۸ تعیین شد.
اس‌ان ۱۸۸۵ آآندرومدا۷+۲،۴۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Ipecکهکشان آندرومدانخستین رصدِ یک ابرنواخترِ فراکهکشانی
اس‌ان ۱۸۹۵ بی‍ قنطورس۸/۰+[۹]۱۰،۹۰۰،۰۰۰ان‌جی‌سی ۵۲۵۳ 
اس‌ان ۱۹۳۷سیتازی‌ها۸/۴+ [۹]۱۳,۰۰۰,۰۰۰&10000000000000001000000Iaآی‌سی ۴۱۸۲ 
اس‌ان ۱۹۴۰بیگیسو۱۲/۸+۳۸,۰۰۰,۰۰۰&10000000000000002000000II-Pان‌جی‌سی ۴۷۲۵ 
اس‌ان ۱۹۶۱ویبرساوش۱۲/۵+۳۰,۰۰۰,۰۰۰&10000000000000002000000II؟ان‌جی‌سی ۱۰۵۸یک شبه ابرنواختر بالقوه[۱۰]
اس‌ان ۱۹۷۲ای‍ قنطورس۸/۷+ [۱۰]۱۰،۹۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Iaان‌جی‌سی ۵۲۵۳بیش از یکسال پیگری شد و به نخستین نمونه از ابرنواخترهای نوع یکم ای تبدیل شد
اس‌ان ۱۹۸۳انمار باریک۱۱/۸+۱۵،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Ibمسیه ۸۳نخستین رصد یک ابرنواختر نوع یکم بی
اس‌ان ۱۹۸۶جی&10000000000001986000000آندرومدا۱۸/۴+۳۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000002000000IInان‌جی‌سی ۸۹۱در محدوده بسامدی رادیویی درخشان است
اس‌ان ۱۹۸۷ایماهی زرین۲/۹+۱۶۰،۰۰۰&10000000000000002000000IIpecابر ماژلانی بزرگتابش شدیدی در چهارم اسفند ۱۳۶۵ خورشیدی، ساعت ۷:۳۵:۳۵ زمان جهانی (UT) به زمین رسید. به خاطر عکس‌های آرشیوی از یک ستارهٔ پیشگام و ردیابی نوترینوهای ابرنواختری قابل توجه است. تازه‌ترین ابرنواختر در گروه محلی.
اس‌ان ۱۹۹۳جِی&10000000000001993000000خرس بزرگ۱۰/۸+۱۱،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000I&10000000000000001000000Ibمسیه ۸۱یکی از پرنورترین ابرنواخترها در آسمان نیمکرهٔ شمالی از سال ۱۳۳۳ خورشیدی.
اس‌ان ۱۹۹۴دیسنبله۱۵/۲+۵۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Iaان‌جی‌سی ۴۵۲۶
اس‌ان ۱۹۹۸ بی‌دبلیوتلسکوپ؟۱۴۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Icای‌اس‌او ۱۸۴-جی۸۲مرتبط با جی‌آربی ۹۸۰۴۲۵. این نخستین‌بار بود که یک انفجار پرتوی گاما (جی‌آربی) به یک ابرنواختر مرتبط می‌شد.
اس‌ان ۲۰۰۲ بی‌جِیگرگ۱۴/۷+۱۶۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000.Iaان‌جی‌سی ۱۸۲۱یک فوران از گونهٔ اِی‌ام سگانِ تازی[۱۱]
اس‌ان ۲۰۰۳ اف‌جیگاوران۴،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Iaیک کهکشان ناشناسبه اسم «ابرنواختر شامپاینی» هم شناخته می‌شود.
اس‌ان ۲۰۰۴ دی‌جِیزرافه۸،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Ia (SAB)ان‌جی‌سی ۲۴۰۳ان‌جی‌سی ۲۴۰۳ یک عضو دورافتاده از گروه‌ام ۸۱ است.
اس‌ان ۲۰۰۵اِی‌پیگیسو۴،۷۰۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000002000000II؟به عنوان پرنورترین ابرنواختر تا سال ۱۳۸۶ خورشیدی اعلام شد.
اس‌ان ۲۰۰۵ جی‌جِینهنگ۸۶۵،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000001000000Ia/II-n؟به این دلیل که هم ویژگی‌های نوع یکم اِی و هم نوع دوم ان را دارد، قابل توجه است.
اس‌آن ۲۰۰۵جی‌الماهی۱۶/۵+۲۰۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000002000000II-nان‌جی‌سی ۲۶۶ستاره در تصویرهای قدیمی پیدا می‌شد.[۱۲]
اس‌ان ۲۰۰۶جی‌وایبرساوش۱۵+۲۴۰،۰۰۰،۰۰۰&10000000000000002000000IIn (*)ان‌جی‌سی ۱۲۶۰ناسا آن را رصد کرد و اوجی بیش‌تر از ۷۰ روز داشت.

* احتمال دارد که گونه‌ای جدید باشد.

اس‌ان ۲۰۰۷ بی‌آیسنبله۱۸/۳+&10000000000000001000000Ic؟کهکشان کوتوله‌ای ناشناسبه‌شدت نورانی بود و مدت‌ها درخشید. نخستین رصد خوبی بود که با مدل ابرنواخترِ ناپایداریِ جفت همخوانی داشت. این ستاره گواهی بود برای وجود ستاره‌هایی با جِرمِ آغازینِ بزرگ‌تر از ۱۴۰ برابر جرم خورشیدی (حتا بهتر از اس‌ان ۲۰۰۶ جی‌وای بود). تخمین زده می‌شود که جرم پیشگام این ستاره ۲۰۰ برابر جرم خورشید و مشابه نخستین ستاره‌های جهان ابتدایی باشد.[۱۳]
اس‌ان ۲۰۰۷ یووایسیاه‌گوش۱۶/۸+۸۴٫۰۰۰٫۰۰۰&10000000000000001000000Ibcان‌جی‌سی ۲۷۷۰پیدا شدن اس‌ان ۲۰۰۸دی بر آن سایه افکند.
&10000000000002008000000اس‌ان ۲۰۰۸دیسیاه‌گوش۸۸٫۰۰۰٫۰۰۰&10000000000000001000000Ibcان‌جی‌سی ۲۷۷۰نخستین ابرنواختری که به هنگام انفجار رصد شد.
&10000000000002009000000MENeaC Abell399.3.14.0حمل۲۸/۷+۱٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰

(z=۰/۰۶۱۳)

&10000000000000001000000Iaیک خوشهٔ کروی ناشناس که به یک کهکشانِ بیضویِ سرخِ ناشناس در خوشهٔ آبل ۳۹۹ مرتبط بود.در سال ۱۳۸۸ خورشیدی مشاهده شد و ابرنواختری بود که با یک خوشهٔ کروی مرتبط بود.[۱۴][۱۵]
اس‌ان ۲۰۰۹آی‌پیماهی جنوبی۶۶٫۰۰۰٫۰۰۰&10000000000000001000000IInان‌جی‌سی ۷۲۵۹در سال ۱۳۸۸ خورشیدی به عنوان ابرنواختر دسته‌بندی شد. بعد به عنوان متغیر آبی درخشان (ال‌بی‌وی) دوباره دسته‌بندی شد.[۱۶] در شهریور ۱۳۹۱ خورشیدی به عنوان یک تبرنواختر نوع دوم اِن طبقه‌بندی شد.[۱۷]
اس‌ان ۲۰۱۰ال‌تیزرافه۱۷/۰+۲۴۰٫۰۰۰٫۰۰۰&10000000000000001000000Ia (sub-luminous)یوجی‌سی ۳۳۷۸دختری ۱۰ ساله آن را کشف کرد، جوان‌ترین کسی که تابه‌حال یک ابرنواختر کشف کرده است.
اس‌ان ۲۰۱۱اف‌ایخرس بزرگ۱۰/۰+۲۱٫۰۰۰٫۰۰۰&10000000000000001000000Iaام ۱۰۱یکی از معدودترین ابرنواخترهای فراکهکشانی که با یک دوربین دوچشمی ۵۰ میلی‌متری هم قابل مشاهده بود.
اس‌ان ۲۰۱۴جِیخرس بزرگ۱۰/۵+۱۱٫۵۰۰٫۰۰۰&10000000000000001000000Iaام ۸۲نزدیک‌ترین ابرنواختر از زمان اس‌ان ۲۰۰۴دی‌جِی در ان‌جی‌سی ۲۴۰۳.
&10000000000002015000000ASASSN-15lh اس‌ان ۲۰۱۵ایهندی۱۶/۹+۳٫۸۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰&10000000000000001000000IcAPMUKS(BJ) B215839.70−615403.9درخشان‌ترین فرانواختری که تابه‌حال مشاهده شده است.
IPTF14hlsخرس بزرگ۱۷/۷+۵۰۹٫۰۰۰٫۰۰۰ناشناسکهکشان کوتوله (؟)ابرنواختری غیرعادی