کتاب سال جمهوری اسلامی ایران

جایزه کتاب سال در ایران، نخستین بار در سال ۱۳۳۴ با عنوان جایزه سلطنتی کتاب سال آغاز گردید و به پدیدآورندگان یازده کتاب برگزیده اهدا شد که در سال ۱۳۳۲ منتشر شده بودند. روند اعطای این جایزه از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۲ به علت وقوع انقلاب متوقف شد.^[۵][۶] در سال ۱۳۶۱ دوباره این موضوع در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح گردید و در سال ۱۳۶۲ آیین‌نامه نحوه انتخاب کتاب سال توسط سیدمحمد خاتمی، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصویب شد. از آن به بعد هر سال در دهه فجر مراسم اهدای جایزهٔ کتاب سال برگزار می‌شود.^[۷]

این جایزه را مؤسسه خانه کتاب ایران برگزار می‌کند و هزینه‌های آن از بودجه دولتی تأمین می‌شود. نیکنام حسینی‌پور، مدیر عامل خانه کتاب در سال ۱۳۹۸ دربارهٔ استقلال این جایزه گفت: «اعمال نظر و فشار دیدگاه برای داوری و انتخاب کتاب‌ها از سوی دولت وجود ندارد».^[۸] بیژن عبدالکریمی معتقد است که جایزه کتاب سال «فاقد اهمیت» است، چون به‌طور کلی در ایران «دولت و نهادهای اجرایی کشور از صلاحیت و مرجعیت فرهنگی برخوردار نیستند».^[۹] همچنین، مدیرعامل خانه کتاب گفته که عدم تأمین بودجه باعث شده تا «این رویداد بزرگ فرهنگی کشور مضمحل شده یا زیر سؤال برود».^[۱۰]

جایزهٔ ابن‌سیناپژوهی جایزه‌ای است که توسط دبیرخانهٔ جایزهٔ جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی و گروه مطالعات فلسفهٔ اسلامی و قرون وسطای پژوهشگاه دانش‌های بنیادی به پایان‌نامه‌ها و مقاله‌های فارسی مرتبط با ابن‌سینا اعطا می‌شود. این جایزه پس از آن تشکیل شد که دیمیتری گوتاس، درخواست کرد هدیهٔ نقدی جایزهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی که به او داده شده بود، به دادن جوایزی به بهترین پایان‌نامه‌های دانشگاهی و حوزوی دربارهٔ ابن‌سینا اختصاص پیدا کند.^[۱۱]