سیاهگوش ایبری
سیاهگوش ایبری (نام علمی: Lynx pardinus) گونهای از گربهایان بومی شبهجزیره ایبریا در جنوب غربی اروپا است. در قرن بیستم، جمعیت سیاهگوش ایبری به دلیل شکار بیرویه، شکار غیرقانونی، گسستگی زیستگاه، و کاهش جمعیت گونههای اصلی طعمه آن یعنی خرگوش اروپایی که ناشی از بیماری میکسوماتوز و بیماری خونریزیدهنده خرگوش (RHDV) بوده است، کاهش یافته بود.[۴]
سیاهگوش ایبری | |
---|---|
![]() | |
وضعیت حفاظت | |
ردهبندی علمی ![]() | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | گوشتخوارسانان |
زیرراسته: | گربهسانیان |
تیره: | گربهایان |
سرده: | Lynx |
گونه: | L. pardinus |
نام دوبخشی | |
Lynx pardinus (کونراد یاکوب تمینک، ۱۸۲۷) | |
![]() | |
پراکندگی سیاهگوش ایبری، ۲۰۱۵[نیازمند بهروزرسانی است] |
سیاهگوش ایبری تا قبل از اقدامات حفاظتی ذکر شده، در فهرست سرخ آییوسیان بهعنوان گونه در معرض خطر قرار گرفته بود.[۲] اما افزایش جمعیت آن در سال ۲۰۲۴ به ۲٫۰۲۱ قلاده منجر به طبقهبندی مجدد این گونه بهعنوان آسیبپذیر شد.[۵]
تاریخچه
در آغاز قرن بیست و یکم، سیاهگوش ایبری در آستانه انقراض بود، زیرا در سال ۲۰۰۲ تنها ۹۴ قلاده در دو زیرجمعیت جدا شده در اندلس زنده مانده بودند. اقدامات حفاظتی از آن زمان به اجرا درآمده است شامل بهبود زیستگاه، احیای خرگوشها و جابجایی میشود. معرفی و پایش سیاهگوشهای ایبری نشان میدهد تا سال ۲۰۱۲، جمعیت به ۳۲۶ قلاده، تا سال ۲۰۲۰ به ۸۵۵ قلاده و به ۱٫۱۱۱ قلاده تا سال ۲۰۲۱ و به ۱۶۶۸ قلاده تا ماه می ۲۰۲۳ افزایش یافته است.[۶] سیاهگوش ایبری یک گونه تکنماد است و تصور میشود که از سیاهگوش issiodorensis تکامل یافته است.
جستارهای وابسته
منابع
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png)