زوال بشری
زوال بشری (به ژاپنی: 人間失格, Ningen Shikkaku) نوشتهٔ اوسامو دازای در سال ۱۹۴۸ منتشر شد. این رمان تأثیرگذارترین کتاب دازای است که پس از مرگ او منتشر شد.[۱]
نویسنده(ها) | اوسامو دازای |
---|---|
برگرداننده(ها) | قدرتالله ذاکری |
کشور | تهران |
زبان | ژاپنی |
موضوع(ها) | ادبیات ژاپن |
ناشر | نشر وال |
شابک | شابک ۹۷۸−۶۲۲−۹۹۷۷۲−۸−۶ |
کتابخانه ملی ایران | ۱۲۴۵۰۰۷ |
دربارهٔ کتاب
زوال بشری داستانی اعترافگونه از زندگی خودِ او دارد.زویو؛ شخصیت محورى، فردى است که از انسانها میترسد و از آنها گریزان است. او شخصیت و افکارش را پشت نقابى همیشه خندان استتار کرده و دائماً برای آنکه در چالههای سیاهِ پیش روى زندگی نکبتبارش فرو نرود به سمتی فرار میکند و یا به چیزی چنگ میزند. اما آنقدر همین آدمها و جامعه بر او تاثیر میگذارند و بازیاش میدهند که رفتهرفته در سراشیبی تاریک انهدامِ خودش میافتد. او ذره ذره با فساد و ابتذال یکی میشود. خودش میشود شبیه همان انسانهایی که ازشان فرارى بود. فرد جامعهگریزى که با جامعه یکی میشود. درست شکل سایهاى که وقتى کامل به میان تاریکی برود، دیگر دیده نمیشود و خودش میشود بخشى از آن تاریکى!اوسامو دازای این مسیر را طوری پیش میبرد که متوجه نمیشوید شروع مرز بین آبادی و ویرانى کجاست و این انحطاط دقیقه در چه مرحلهای شکل گرفته. این مسیر همهى ماست که بهواسطه آرام بودنش متوجه آن نیستیم.در واقع طبق عقیده دازاى، در پسِ ذهن انسان سایه تاریک و شبحواری وجود دارد که او را هدایت میکند. به کدام سمت؟ به سمت زوال، تاریکی، پوچى و ابتذال. این سایه فارغ از جامعه است، فارغ از اقتصاد، فارغ از سیاست، فارغ از دین، خیر و شر یا مسائل اخلاقى. گویى این سایه موجودیتى کاملا مستقل دارد و کار خودش را میکند. زوال، مسیری است که هر انسان طى میکند و از روشنى به مرور تیرهتر میشود و بیشتر در ابتذال فرو میرود.[۲]
«زوال بشری در میان نسل جوان محبوبیت ویژهای دارد، و در ژاپن بهعنوان دومین رمان پرفروش پس از کوکورو سوسهکی است.»[۳]