خوزه گاسپار رودریگز د فرانسیا

خوزه گاسپار رودریگز د فرانسیا ئی ولاسکو (تلفظ اسپانیایی: [xoˈse ɣasˈpaɾ roˈðɾiɣes ðe ˈfɾansia] (6 ژانویه ۱۷۶۶–۲۰ سپتامبر ۱۸۴۰) وکیل و سیاستمدار پاراگوئه‌ای و نخستین دیکتاتور پاراگوئه (۱۸۱۴–۱۸۴۰) بود^[۱] که به دنبال استقلال آن کشور در سال ۱۸۱۱ از نایب‌الملک اسپانیایی ریو د لا پلاتا، قدرت را به دست گرفت. عنوان رسمی وی "دیکتاتور عالی و همیشگی پاراگوئه" بود، اما در بین مردم به " ال سوپرمو" (یعنی عالی) معروف بود.وی را ایدئولوگ اصلی و رهبر سیاسی که طرفدار استقلال کامل پاراگوئه از استان‌های متحد ریو د لا پلاتا و امپراتوری برزیل بود، می‌دانند.

خوزه گاسپار د فرانسیا
نخستین دیکتاتور پاراگوئه
دوره مسئولیت ۱۲ ژوئن ۱۸۱۴ – ۲۰ سپتامبر ۱۸۴۰ (۱۸۱۴-۰۶-۱۲ – )
پس از	فولخنسیو یگروس
پیش از	مانوئل آنتونیو ارتیز
کنسول پاراگوئه
دوره مسئولیت ۱۲ اکتبر ۱۸۱۳ – ۱۲ فوریه ۱۸۱۴ (۱۸۱۳-۱۰-۱۲ – )
پس از	فولخنسیو یگروس
پیش از	فولخنسیو یگروس
اطلاعات شخصی
زاده	۶ ژانویهٔ ۱۷۶۶ یاگوارون, پاراگوئه
درگذشته	۲۰ سپتامبر ۱۸۴۰ (۷۴ سال) آسونسیون، پاراگوئه
محل تحصیل	دانشگاه ملی کوردوبا