Alphonse Djamate (1955–62) Paul Cherrière (1954–55) Henri Lorillot (1955–56) Raoul Salan (1956–58) Jacques Massu (1956–60) Paul Aussaresses Maurice Challe (1958–60) Jean Crepin (1960–61) Fernand Gambiez (1961)
Pierre Lagaillarde Raoul Salan Edmond Jouhaud Jean-Jacques Susini Said Boualam
قوا
300,000 identified 40,000 civilian support
470,000 (maximum reached and maintained from 1956 to 1962)[۶] 1.5 million total mobilized[۷] more than 90,000 Harkis
3,000 (OAS)
تلفات و خسارات
141,000–152,863 male FLN soldiers killed[۸][۹] including 12,000 internal purges[۱۰]
تلفات الجزایر بین ۵۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰ نظامی و تقریباً یک میلیون غیرنظامی بود که هر دو طرف درگیر در مرگ دلخراش آنها نقش داشتند. مانند جنایاتی که علیه مردم روسیه یا آلمان در جنگ جهانی و سرد شد، هم حکومتشان به آنها ظلم کرد و هم طرف مقابل.[۱۴]
۱
جنگ الجزایر یا انقلاب الجزایر به خیزش عظیم و مسلحانه مردم الجزایر علیه استعمارگران فرانسوی میگویند که میان سالهای ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۲ میلادی به وقوع پیوست؛ و به استعمار ۱۵۰ ساله این کشور توسط فرانسه پایان داد و به استقلال الجزایر انجامید. از دیگر اثرهای این جنگ سرنگونی جمهوری چهارم فرانسه و پایهریزی جمهوری پنجم به ریاست شارل دوگل بود.
از مشخصههای این جنگ همچنین استفاده از شکنجه در هر دو طرف درگیر بود. اگرچه ارتش فرانسه در جنگ به پیروزی رسید ولی اوضاع به شکلی پیش رفته بود که دیگر جلو استقلال الجزایر را نمیشد گرفت. رخدادهای این جنگ آسیبهایی را بر هر دو کشور برجای گذاشت. سایههای خشونتهای دو سوی درگیری هم هنوز بر روابط فرانسه و الجزایر باقیاست. اما مردم دو طرف کمکم خصومتها را کنار گذاشته و دو دولت را تشویق به صلح میکنند.