بهره (الکترونیک)

بهره (به انگلیسی: Gain) در الکترونیک، تواناییِ یک مدارِ دوقطبی (اغلب یک تقویت‌کننده) برای افزایشِ توان یا دامنهٔ یک سیگنال از ورودی به درگاه خروجی که با افزودنِ انرژی تبدیل‌شده از منبعِ تغذیه به سیگنال است.^[۱]^[۲]^[۳]^[۴] بهره معمولاً به عنوانِ نسبتِ متوسطِ دامنهٔ یا توان سیگنال در درگاه خروجی با دامنه یا توان در درگاه ورودی تعریف می‌شود.^[۵] اغلب با استفاده از واحدهای لگاریتمی دسی‌بل (دی‌بی) («بهره دسی‌بل») بیان می‌شود.^[۶] به‌دست آوردنِ بهرهٔ بیشتر از یک (بیشتر از صفر دسی‌بل)، که یعنی تقویت، ویژگی تعیین‌کننده یک جزء یا مدار فعال است، درحالی‌که یک مدار غیرفعال بهره کمتر از یک خواهد داشت.^[۷]

نمودار ورودی $v_{i}(t)$ *(آبی)* و ولتاژ خروجی $v_{o}(t)$ (قرمز) یک تقویت‌کننده خطی ایده‌آل با بهره ولتاژ ۳ با سیگنال ورودی دلخواه. در هر لحظه ولتاژ خروجی سه برابر ولتاژ ورودی است.

واژه بهره به تنهایی مبهم است و می‌تواند به نسبت خروجی به ورودی ولتاژ (بهره ولتاژ)، جریان (بهره جریان) یا توان الکتریکی (بهره توان) اشاره داشته باشد.^[۸]

منابع

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]