بنارس
بِنارس یا بَنارَس (به هندی: बनारस) , (به اردو: بنارس) یا واراناسی شهری بر کرانه چپ رود گنگ در جنوب شرقی ایالت اوتار پرادش هند است. این شهر از مراکز دینی عمده هندوان است و در نزد بوداییان و پیروان آیین جین نیز مقدس است.[۴]
| Varanasi | |||||||
| Banaras - The cultural capital of India | |||||||
| — city — | |||||||
 | |||||||
| مختصات | ۲۵°۱۶′۵۵″شمالی ۸۲°۵۷′۲۳″شرقی / ۲۵٫۲۸۲°شمالی ۸۲٫۹۵۶۳°شرقی | ||||||
| کشور | هند | ||||||
| ایالت | Uttar Pradesh | ||||||
| بخش | Varanasi | ||||||
| Mayor | Kaushlendra Singh (حزب مردم هند) | ||||||
| جمعیت | ۳, ۶۸۲, ۱۹۴[۱] (۲۰۱۱[بروزرسانی]) • ۲٬۳۹۹ بر کیلومتر مربع (۶٬۲۱۳ بر مایل مربع)[۲] | ||||||
| نسبت جنسیت‌ها | ۰٫۹۲6 (2011) نر/ماده (جنس) | ||||||
| میزان باسوادی | ۷۷٫۰5 (2011)% | ||||||
| زبان‌های رسمی | زبان هندی، زبان انگلیسی، زبان اردو | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| منطقه زمانی | آی‌اس‌تی (یوتی‌سی ۵:۳۰+) | ||||||
| مساحت | ۱٬۵۵۰ کیلومتر مربع (۶۰۰ مایل مربع) • ۸۰٫۷۱ متر (۲۶۴٫۸ فوت) | ||||||
کدها
| |||||||
Footnotes
| |||||||
| وبگاه | www.nnvns.org/ | ||||||
بنارس از شهرهای مهم تاریخی، فرهنگی و تجاری هند، و از مراکز قدیمی و مهم شیعیان شبه قاره هند به‌شمار می‌رود.
واژه بنارس، شکل دیگر واژه وارانسی است. برخی این نام را برگرفته از نام دو رودخانه ورونه و آسی می‌دانند، که پایه علمی ندارد. از دیگر نام‌های معروف آن کاشی است که ظاهراً از نام یکی از قبایل آریایی نژاد آن منطقه برگرفته شده‌است و به اعتقاد عموم مفهوم براق و درخشان دارد. در زمان اورنگ زیب شهر رسماً محمدآباد نامیده شد ولی با انقراض بابریان این نام به فراموشی سپرده شد.[۵]
پیشینه
بنارس در سال ۵۹۰ق به تصرف معزالدین محمد سام درآمد و بسیاری از بتهای معابد متعدد آن نابود و شهر ویران شد. بابر در ۹۳۶ق آن را گرفت. در دوره اکبرشاه، راجه جی سینگه معابد متعدد و رصدخانهای در آنجا ساخت. اورنگ زیب مسجدی به جای یکی از معابد قریم هندی آن بنا نهاد. در ۱۷۷۵م بنارس به بریتانیا واگذار گردید و در ۱۹۵۰م جزء اتحادیه هند شد.[۴]
از آنجا که بنارس بر سر راه ارتباطی مراکز مهم علمی و ادبی چون آگره، لکهنو، عظیم‌آباد و جونپور قرار داشت، به یکی از محل‌های مهم تجمع شعرا، ادبا و دانشمندان تبدیل شد. شاعران و ادبای فارسیگوی بسیاری در زمان اکبرشاه، جهانگیرشاه و شاه جهان، اهل بنارس بودند یا در آنجا زندگی می‌کردند. بنارس امروزه نیز از مراکز آموزش زبان فارسی است. هم‌اکنون زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا سطح دکتری تدریس می‌شود و در مدرسه دینی الجامعةالسلفیة این شهر نیز طلاب فارسی می‌آموزند.[۵]
در مراسم مذهبی هندوها در این شهر بیش ۴۰۰۰۰ جسد سوزانده می‌شود و تعداد زیادی جسد هم تحت عنوان (اجساد طرد شده) در رودخانه گنگ رها می‌شوند، که به مرور زمان فاسد شده یا خوراک حیوانات می‌شوند.[نیازمند منبع]
نگارخانه
بنارس در ۱۹۲۲م
نقاشی از بنارس در ۱۸۹۰م
دانشگاه هندوی بنارس
معبد دورگا ماندیر، بنارس
_-_1922.jpg)
.jpg)
منابع
