باکلان کوتوله
باکلان کوتوله[۱] (نام علمی: Microcarbo pygmeus) نام یک گونه از تیره باکلانان است که به تعداد فراوان در جنوب شرقی اروپا و جنوب غربی آسیا زندگی می‌کند.
| باکلان کوتوله | |
|---|---|
.jpg) | |
| باکلان کوتوله، Microcarbo pygmeus | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | بوبی‌سانان |
| تیره: | باکلانان |
| سرده: | باکلان‌های کوچک |
| گونه: | M. pygmeus |
| نام دوبخشی | |
| Microcarbo pygmeus | |
ویژگی‌ها
باکلان کوتوله ۴۸ سانتیمتر طول دارد و آبزی است. جثهٔ آن از باکلان بزرگ بسیار کوچکتر است. اندازه نرها از ماده اندکی بزرگتر است و دودیسی جنسی دیده نمی‌شود. دم این پرنده به نسبت بلند و گردنش کوتاه است. در پاییز و زمستان، نیمهٔ بالایی سر و گردن پرندهٔ بالغ به رنگ قهوه‌ای تیره در می‌آیند و تعدادی پر سیاه در پیشانی طاهر می‌شود. در این هنگام رنگ نوک و چشم‌ها به ترتیب قهوه‌ای سیاه و تیره رنگ می‌شوند. در تابستان‌ها اما سر هر دو جنس به رنگ قهوه‌ای مسی می‌شود و پر و بال نیز به رنگ سیاه مایل به سبز براق. خال‌های سفیدی نیز در پشت بال‌ها پدیدار می‌شوند. پرنده‌های نابالغ، چانه سفید، گلو و سینه قهوه‌ای و زیر تنه سفید مایل به قهوه‌ای دارند.
زیستگاه
باکلان کوتوله اغلب در آب‌های درون خشکی مناطق جنوب شرقی و غرب دیرین‌شمالگان (Palearctic) در مناطق به نسبت گرم تالابی، کرانه‌های دریا و رودخانه‌ها به سر می‌برد و به صورت گروهی در بوته‌های مناطق مردابی تخم‌گذاری می‌کند. در ایران، این پرنده به تعداد اندک تا متوسط در تالاب‌های دز و کرخه، هورالعظیم، انزلی؛ میانکاله و تالاب‌های فارس و سیستان دیده شده و در بعضی از آنها تولید مثل می‌کند. به صورت اتفاقی در تالاب‌های شمال شرق کشور نیز گزارش شده است.
منابع
- منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۷. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.
پیوند به بیرون
