بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲

در چهاردهمین مجمع شورای المپیک آسیا (OCA) که در ۲۳ مه ۱۹۹۵ در سئول، کره‌جنوبی برگزار شد، بوسان در رقابت با کائوهسیونگ برای میزبانی بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ انتخاب شد.^[۹][۱۰] پس از ناراحتی شدید از این اتفاق، چین تایپه ابراز ناامیدی و تأسف خود را ابراز کرد و ادعا کرد انتخاب بوسان به دلیل فشارهای چین بوده‌است که این ادعا از طرف مقام‌های OCA رد شد.^[۱۱]

در مجموع، برای برگزاری این بازی‌ها ۲٬۹ میلیارد دلار هزینه شد.^[۱۲]

نشان رسمی بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ نقش و نگاری از امواج دریای شرق را به صورت تائگوک نشان می‌دهد که نمادی از کره‌جنوبی و بوسان است. در این نشان دو قدرت پویا دیده می‌شوند که کاملاً در هم تنیده و با هم یگانه شده‌اند و این نمادی از توسعه و اتحاد مردم آسیا است. شکل این امواج به صورت حرف لاتین B طراحی شده که حرف اول کلمهٔ بوسان (Busan) می‌باشد.^[۱۳][۱۴]

عروسک رسمی بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ یک پرنده به نام گول است و این پرنده در شهر بوسان، «داریا» نام دارد که نام‌اش ترکیبی از دو واژهٔ دوراتیو (Durative) و آسیا (Asia) می‌باشد و به معنای «تو و من با هم» یا آسیای جاوید در زبان کره‌ای می‌باشد که آرمان بازی‌ها را بیان می‌دارد: گسترش یگانگی، دوستی و آبادانی و بهروزی میان کشورهای آسیایی. قلم و جوهر سیاه پررنگ و خط بیان آن، نمادی از فرهنگ سنتی کره می‌باشد، در حالی که سایه رنگ سفید آن، تصویر روح قدرتمند و امیدهای بزرگ آسیا در قرن بیست و یکم را نشان می‌دهد.^[۱۵]

بر روی مدال این دوره از بازی‌های آسیایی، ساختمان‌های هشت ضلعی سنتی کره‌جنوبی، پالگاگ‌یئونگ، دیده می‌شود، در بالای مدال طرحی از نشان قدیمی شورای المپیک آسیا به چشم می‌خورد و در طرف دیگر مشعل بازی‌های آسیایی به چشم می‌خورد و در سمت دیگر آن هم مناظر اویوکدو در بوسان دیده می‌شود. طرح این مدال نشان دهندهٔ انسجام اعضای شورای المپیک آسیا و ابدی بودن آن، بوسان به عنوان میزبان بازی‌ها و جوانمردی و اتحاد و دوستی ورزشکاران می‌باشد.^[۱۶]

در رابطه با این بازی‌ها هشت آهنگ به عنوان موسیقی رسمی برای بازی‌ها منتشر شد:^[۱۷]

• "رؤیای آسیا" – لی مون-سی
• "مرز! صداهایی از شرق" – یانگ بانگ-این و فوره
• "ما هستیم…" – بِیبی باکس
• "موضوعی از دوریا" – هونگ جونگ-میونگ، شین هیو-بوم
• "هیاهو" – ارکستر شهر بوسان
• "به بوسان کره خوش آمدید" – کیم هیو-سو
• "بیا بریم!!" – گانگ هیون-سو
• "عشق به همهٔ ما" – CAN

مراسم حمل مشعل در ساعت ۱۱ صبح ۵ سپتامبر ۲۰۰۲، زمانی که دو شعله به‌طور همزمان در هالاسان در کره‌جنوبی و کوهستان پکتو، مرتفع‌ترین کوه شبه‌جزیره کره در کره‌شمالی روشن شدند، آغاز شد.^[۱۸]به صورت همزمان، ۴۲ مشعل، در دیگر کشورهای شرکت‌کننده در این دوره از بازی‌ها، همراه با این دو مشعل روشن شدند. این دو مشعل کره‌ای در عمارت ایمجینگاک در نزدیکی دهکدهٔ آتش‌بس به نام پانمونجوم به هم پیوستند و یک مشعل شدند و شعلهٔ اتحاد را تشکیل دادند. این مشعل در روز ۷ سپتامبر ۲۰۰۲ شعله گرفت.پس از آن، مراسم حمل مشعل در سراسر کشور در مسافتی به طول ۴٬۲۹۴ کیلومتر و در مدت ۲۳ روز به طول انجامید.این مشعل از ۹۰۴ ناحیه در ۱۶ شهر کشور عبور کرد.در روز ۲۹ سپتامبر و در مراسم افتتاحیه، شعلهٔ اتحاد به ۴۲ مشعل دیگر کشورهای شرکت کننده پیوست و به مشعل بازی‌های آسیایی تبدیل شد.^[۱۹][۲۰]این مشعل بر اساس طرحی از یک ابزار موسیقی سنتی کره‌ای به نام «تائپیوسونگ» طراحی و ساخته شده بود.^[۲۱]

مراسم افتتاحیه با موضوع «یک دیدار زیبا» در ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۲ در ورزشگاه اصلی بوسان برگزار شد. کشورهای شرکت‌کننده در این رویداد با ترتیب الفبای کره‌ای به ترتیب وارد ورزشگاه شدند. کاروان نپال نخستین کاروانی بود که وارد ورزشگاه شد. کره‌شمالی و کره‌جنوبی برای اولین بار در تاریخ بازی‌های آسیایی و دومین بار پس از المپیک تابستانی ۲۰۰۰ زیر یک پرچم مشترک وارد ورزشگاه شدند.^[۲۲][۲۳] کیم دای جونگ، رئیس‌جمهور کره‌جنوبی، بازی‌ها را افتتاح کرد. دو ورزش‌کار کره‌ای - مون دای سونگ (تکواندو) و ریو جی (تنیس روی میز) به نمایندگی از تمام ورزش‌کاران شرکت‌کننده سوگند یاد کردند، در حالی که ها هیونگ-جو، جودوکار زن کره‌جنوبی و کیه سون-هوی، جودوکار زن کره‌شمالی، با هم مشعل بازی‌ها را روشن کردند. علاوه بر این، در این مراسم، یک نمایش ۴۰ دقیقه‌ای و در شش بخش در رابطه با ازدواج بین پادشاه کیم سورو و هور هوانگوک بوسان از گایا همراه با سروده‌ای از خوانندهٔ سوپرانو، سومی جو اجرا شد.

در این دوره تمام ۴۴ کشور عضو شورای المپیک آسیا با ۷٬۷۱۱ ورزشکار شرکت کردند. تیمور شرقی برای نخستین بار پس از استقلال این کشور در بازی‌ها شرکت کرد. افغانستان هم برای اولین بار پس از به قدرت رسیدن طالبان در این کشور، در بازی‌ها حاضر شد.^[۲۴] در زیر اسامی کمیته‌های ملی المپیک حاضر در این بازی‌ها را مشاهده می‌کنید. تعداد ورزشکاران شرکت کنندهٔ هر کشور در داخل پرانتز آمده‌است.^[۲۵][۲۶]

در مجموع ۴۱۹ رویداد در ۳۸ رشتهٔ ورزشی در ۱۶ روز برگزاری بازی‌ها به انجام رسید. مسابقات فوتبال و بسکتبال به ترتیب دو و یک روز پیش از مراسم افتتاحیه شروع شدند.^[۲۷] بدن‌سازی هم نخستین بار در بازی‌های آسیایی حضور پیدا کرد.^[۲۸]

مراسم اختتامیه با موضوع «بازگشت به خانه» در ۱۴ اکتبر ۲۰۰۲ در ورزشگاه اصلی آسیاد بوسان برگزار شد. شناگر ژاپنی، کسوکه کیتاجیما به عنوان باارزش‌ترین ورزشکار (MVP) بازی‌ها معرفی شد. سمیح مودال، نایب رئیس شورای المپیک آسیا (OCA)، به نمایندگی از شیخ احمد الفهد الصباح، رئیس OCA، پایان بازی‌ها را اعلام کرد. میزبانی بازی‌های آسیایی به قطر، میزبان دورهٔ بعدی واگذار شد. برنامهٔ فرهنگی قطر نیز در مراسم اختتامیه اجرا شد.^{[۲۹][۳۰][۳۱]}

بارتو (BARTO)، یک سرمایه‌گذار بین سیستم پخش کره (KBS)، سیستم پخش مونهوا (MBS) و سیستم پخش سئول (SBS) مجری پخش میزبان این بازی‌ها بود که ۲۸ ورزش از ۳۸ ورزش حاضر را در طول برگزاری این رویداد پوشش داد.^[۳۲] مرکز پخش بین‌المللی این بازی‌ها در ساختمان مرکزی همایش‌ها و نمایشگاه‌های بوسان (BEXCO) ایجاد شد.^[۳۳][۳۴]

  *   کشور میزبان (کره جنوبی)

رتبه	کشور	طلا	نقره	برنز	مجموع
۱	چین (CHN)	۱۵۰	۸۴	۷۴	۳۰۸
۲	کره جنوبی (KOR)*	۹۶	۸۰	۸۴	۲۶۰
۳	ژاپن (JPN)	۴۴	۷۳	۷۲	۱۸۹
۴	قزاقستان (KAZ)	۲۰	۲۶	۳۰	۷۶
۵	ازبکستان (UZB)	۱۵	۱۲	۲۴	۵۱
۶	تایلند (THA)	۱۴	۱۹	۱۰	۴۳
۷	هند (IND)	۱۱	۱۲	۱۳	۳۶
۸	چین تایپه (TPE)	۱۰	۱۷	۲۵	۵۲
۹	کره شمالی (PRK)	۹	۱۱	۱۳	۳۳
۱۰	ایران (IRI)	۸	۱۴	۱۴	۳۶
۱۱	عربستان سعودی (KSA)	۷	۱	۱	۹
۱۲	مالزی (MAS)	۶	۸	۱۶	۳۰
۱۳	سنگاپور (SGP)	۵	۲	۱۰	۱۷
۱۴	اندونزی (INA)	۴	۷	۱۲	۲۳
۱۵	ویتنام (VIE)	۴	۷	۷	۱۸
۱۶	هنگ کنگ (HKG)	۴	۶	۱۱	۲۱
۱۷	قطر (QAT)	۴	۵	۸	۱۷
۱۸	فیلیپین (PHI)	۳	۷	۱۶	۲۶
۱۹	بحرین (BRN)	۳	۲	۲	۷
۲۰	کویت (KUW)	۲	۱	۵	۸
۲۱	سری‌لانکا (SRI)	۲	۱	۳	۶
۲۲	پاکستان (PAK)	۱	۶	۶	۱۳
۲۳	قرقیزستان (KGZ)	۱	۵	۶	۱۲
	میانمار (MYA)	۱	۵	۶	۱۲
۲۵	ترکمنستان (TKM)	۱	۲	۱	۴
۲۶	مغولستان (MGL)	۱	۱	۱۲	۱۴
۲۷	لبنان (LBN)	۱	۰	۰	۱
۲۸	تاجیکستان (TJK)	۰	۲	۴	۶
۲۹	ماکائو (MAC)	۰	۲	۲	۴
۳۰	امارات متحده عربی (UAE)	۰	۲	۱	۳
۳۱	بنگلادش (BAN)	۰	۱	۰	۱
۳۲	سوریه (SYR)	۰	۰	۳	۳
	نپال (NEP)	۰	۰	۳	۳
۳۴	اردن (JOR)	۰	۰	۲	۲
	لائوس (LAO)	۰	۰	۲	۲
۳۶	افغانستان (AFG)	۰	۰	۱	۱
	برونئی (BRU)	۰	۰	۱	۱
	فلسطین (PLE)	۰	۰	۱	۱
	یمن (YEM)	۰	۰	۱	۱
مجموع (۳۹ کشور)		۴۲۷	۴۲۱	۵۰۲	۱۳۵۰