انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا (۲۰۱۶)

سناتور ایالات متحده تد کروز از تگزاس نخستین نامزد اصلی‌ای بود که حضور خود در انتخابات ۲۰۱۶ را در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۱۵ اعلام کرد.^[۷][۸] سناتور کنتاکی، رند پال دومین نامزدی بود که در ۷ آوریل ۲۰۱۵ نامزدی خود را اعلام کرد.^[۹] مارکو روبیو، سناتور فلوریدا، نامزد بعدی بود که در ۱۳ آوریل اعلام نامزدی کرد.^[۱۰][۱۱] کارلی فیورینا نامزدی خود را در ۴ مه ۲۰۱۵ اعلام کرد.^[۱۲] مایک هاکبی، نامزد انتخابات سال ۲۰۰۸ و فرماندار سابق آرکانزاس، نامزدی خود را یک روز بعد اعلام کرد.^[۱۳] سناتور سابق پنسیلوانیا و نامزد انتخابات ۲۰۱۲، ریک سنتوروم، مبارزه خود را در ۲۷ مه اعلام کرد.^[۱۴] جرج پتکی، از فرمانداران سابق ایالت نیویورک نامزد بعدی بود که در ۲۸ مه، ۲۰۱۵ وارد رقابت‌ها شد.^[۱۵] لیندسی گراهام، سناتور کارولینای جنوبی، در ۱ ژوئن اعلام نامزدی کرد.^[۱۶] فرماندار سابق تگزاس، ریک پری، که در سال ۲۰۱۲ هم نامزد شده بود، در ۴ ژوئن اعلام کرد دوباره رقابت خواهد کرد.^[۱۷] فرماندار سابق فلوریدا، جب بوش، در ۱۵ ژوئن به رقابت‌ها وارد شد.^[۱۸] دونالد ترامپ، ساختمان ساز و مجری سابق ریلتی شوهای تلویزیونی در ۱۶ ژوئن اعلام نامزدی کرد.^[۱۹] بابی جیندال، فرماندار وقت لوئیزیانا، در ۲۴ ژوئن اعلام نامزدی کرد.^[۲۰] کریس کریستی فرماندار نیو جرسی در ۳۰ ژوئن اعلام نامزدی کرد.^[۲۱] فرماندار ویسکانسین اسکات واکر در ۱۳ ژوئیه اعلام نامزدی کرد.^[۲۲] فرماندار اوهایو جان کیسک در ۲۱ ژوئیه اعلام نامزدی کرد.^[۲۳] فرماندار سابق ویرجینیا جیم گیلمور آخرین نامزد بود که در ۳۱ ژوئیه اعلام نامزدی کرد.^[۲۴] ریک پری، در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۵ از رقابت‌ها کناره گرفت. اسکات واکر در ۲۱ سپتامبر کنار کشید. بابی جیندال در ۱۷ نوامبر نامزدی خود را خاتمه داد. لیندسی گراهام در ۲۱ دسامبر کناره‌گیری کرد. جرج پتکی در ۲۹ دسامبر کناره‌گیری کرد. مایک هاکبی در ۱ فوریه کناره گرفت. ریک سنتوروم و رند پال در ۳ فوریه کناره‌گیری کردند. تد کروز انتخابات انجمن‌های حزبی آیووا را در ۱ فوریه برد و دونالد ترامپ و مارکو روبیو به ترتیب دوم و سوم شدند. ترامپ بقیهٔ رقابت‌های ماه فوریه را برنده شد: نیوهمپشر، کارولینای جنوبی و نوادا. کریس کریستی و کارلی فیورینا پس از ناکامی در کسب آرای بالا در رقابت‌های آیووا و نیوهمپشر در ۱۰ فوریه از رقابت‌ها کناره گرفتند. جیم گیلمور در ۱۲ فوریه کناره گرفت. .^[۲۵] جب بوش در ۲۰ فوریه پس از کسب آرای کم در آیووا و نیو همپشر کناره‌گیری کرد. در ۱ مارس، ۱۱ ایالت رقابت‌های خود را در چارچوب «سه‌شنبه بزرگ» برگزار کردند. سناتور کروز اکلاهما، آلاسکا و ایالت خود، تگزاس، را برنده شد. سناتور روبیو نخستین ایالت خود را (مینه سوتا) برنده شد. دونالد ترامپ توانست در آلاباما، آرکانزاس، جورجیا، ماساچوست، تنسی، ویرجینا و ورمانت در جایگاه اول قرار گرفته و تا انتهای آن شب ۲۳۷ دلگت به دست آورد و جایگاه خود را به عنوان پیشتاز کسب نامزدی حزب جمهوریخواه تحکیم ورزد. بن کارسون کمپین خود را در ۴ مارس به تعلیق درآورد و چند روز بعد از ترامپ حمایت کرد.^[۲۶][۲۷] در ۶ مارس، کروز در مین و کانزاس برنده شد و ترامپ در لوئیزیانا و کنتاکی پیروز شد. روبیو پورتوریکو را در ۶ مارس برد. در ۸ مارس ترامپ میشیگان، می‌سی‌سی‌پی و هاوایی و کروز آیداهو را برنده شدند. مارکو روبیو پس از شکست در ایالت خود، فلوریدا در ۱۵ مارس، کمپین خود را به حال تعلیق درآورد. در این روز جان کیسیک در اهایو و ترامپ در ایلینوی، فلوریدا، میزوری، کارولینای شمالی و جزایر ماریانای شمالی پیروز شدند. در ۲۲ مارس کروز در یوتا و ترامپ در آریزونا پیروز شدند.

پس از پیروزی‌های ترامپ در اواخر آوریل و پیروزی او در ایندیانا در ۳ مه ۲۰۱۶، کروز و کیسیک دو نامزد باقی‌مانده شانس خود برای برنده شدن را از دست داده و مبارزات خود را معلق کردند و در نهایت راینس پریبیس رئیس کمیسیون ملی جمهوری‌خواه ترامپ را نامزد فرضی این حزب در انتخابات سرتاسری اعلام کرد.

گزینه حزب جمهوری‌خواه، ۲۰۱۶
دونالد ترامپ	مایک پنس
برای رئیس‌جمهور	برای معاون رئیس‌جمهور
رئیس هیئت مدیره سازمان ترامپ (۱۹۷۱–تاکنون)	۵۰مین فرماندار ایندیانا (۲۰۱۳–تاکنون)
کمپین ریاست جمهوری دونالد ترامپ، ۲۰۱۶
[۲۸][۲۹][۳۰]

• جان کیسیک، فرماندار اهایو
• تد کروز، سناتور ایالات متحده از تگزاس
• مارکو روبیو، سناتور ایالات متحده از فلوریدا
• بن کارسون، رئیس بخش جراحی مغز و اعصاب اطفال، بیمارستان جانز هاپکینز (۱۹۸۴–۲۰۱۳)
• جب بوش، ۴۳مین فرماندار فلوریدا (۱۹۹۹–۲۰۰۷)
• جیم گیلمور، فرماندار سابق ویرجینیا
• کریس کریستی ۵۵ مین فرماندار نیوجرسی۲۰۱۰ تا اکنون^[۳۱]
• کارلی فیورینا مدیر اجرایی هیولت پاکرد ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵^[۳۱]
• مایک هاکبی، ۴۴مین فرماندار آرکانزاس (۱۹۹۶–۲۰۰۷); ۱۲مین معاون فرماندار آرکانزاس(1993–1996). نامزد ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۸. در ۱ فوریه ۲۰۱۶ کمپین خود را به حال تعلیق درآورد.^{[۳۲][۳۳][۳۴]}
• رند پال، سناتور ایالات متحده از کنتاکی (۲۰۱۱-تاکنون). کمپین خود را در ۳ فوریه به حال تعلیق درآورد.^[۳۵][۳۶]
• ریک سنتوروم، سناتور سابق ایالات متحده از پنسیلوانیا (۱۹۹۵-;۲۰۰۷); نماینده مجلس ایالات متحده از پنسیلوانیا (1991-1995). نامزد ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۲. کمپین خود را در ۳ فوریه به حال تعلیق درآورد و حمایت خود را از مارکو روبیو اعلام کرد.^{[۳۷][۳۸][۳۹][۴۰]}
• ریک پری، فرماندار سابق تگزاس (۲۰۰۰–۲۰۱۵) از کروز حمایت کرد.
• اسکات واکر ۴۵مین فرماندار ویسکانسین (۲۰۱۱–تاکنون)
• بابی جیندال، ۵۵مین فرماندار لوئیزیانا (۲۰۰۸– ۲۰۱۶) از روبیو حمایت کرد.
• لیندسی گراهام، سناتور ایالات متحده از کارولینای جنوبی (2003–تاکنون) از بوش حمایت کرد.
• جرج پتکی، ۵۳مین فرماندار نیویورک (1995–2006)

• 
  فرماندار سابق
  مایک هاکبی
  از آرکانزاس
• 
  سناتور ایالات متحده
  رند پال
  از کنتاکی
• 
  سناتور سابق ایالات متحده
  ریک سنتوروم
  از پنسیلوانیا
  

• 
  سناتور
  مارکو روبیو
  از فلوریدا
• 
  جراح
  بن کارسون
  از مریلند
  (از دونالد ترامپ حمایت کرد)
• 
  فرماندار سابق
  جب بوش
  از فلوریدا
• 
  فرماندار سابق
  جیم گلیمور
  از ویرجیانا
• 
  کار افرین
  کارلی فیورینا
  از ویرجینیا
  (Endorsed Ted Cruz)
• 
  فرماندار پیشین
  کریس کریستی
  از نیو جرسی
  (از دونالد ترامپ حمایت کرد)
• 
  Former Governor
  George Pataki
  of ایالت نیویورک
  (Endorsed Marco Rubio)
• 
  U.S. Senator
  لیندسی گراهام
  from کارولینای جنوبی
  (Endorsed Jeb Bush)
• 
  Former Governor
  بابی جیندال
  of لوئیزیانا
  (Endorsed Marco Rubio)
• 
  Governor
  اسکات واکر
  of ویسکانسین
• 
  Former Governor
  ریک پری
  of تگزاس
  (Endorsed Ted Cruz)

هیلاری کلینتون وزیر سابق امور خارجه نخستین دمکراتی بود که برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری اعلام نامزدی کرد. برنی سندرز سناتور ورمانت و مارتین اومالی فرماندار سابق مریلند او را برای کسب نامزدی به چالش کشیدند. نهایتاً برنی سندرز پس از نرسیدن به مقدار دلگیت مورد نیاز، به نفع کلینتون کناره‌گیری کرد.

گزینه حزب دموکرات، ۲۰۱۶
هیلاری کلینتون	تیم کین
برای رئیس‌جمهور	برای معاون رئیس‌جمهور
۶۷امین وزیر امور خارجه آمریکا (۲۰۰۹–۲۰۱۳) بانوی اول ایالات متحده (۱۹۹۳–۲۰۰۱)	سناتور ایالت ویرجینیا (۲۰۱۳–تاکنون)
کمپین ریاست جمهوری هیلاری کلینتون، ۲۰۱۶
[۴۱][۴۲][۴۳]

• برنی سندرز، سناتور مستقل ایالات متحده از ورمانت از ۲۰۰۷; نماینده مستقل مجلس ایالات متحده ۱۹۹۱–۲۰۰۷^{[۴۴][۴۵][۴۶]}
• لینکلن چفی، کنشگر سیاسی مستقل فرماندار مستقل رود آیلند، ۲۰۱۱–۲۰۱۵; سناتورجمهوری‌خواهایالات متحده از رود آیلند ۱۹۹۹–۲۰۰۷;^[۴۷][۴۸]
• جیم وب، سناتور ایالات متحده از ویرجینیا ۲۰۰۷–۲۰۱۳; وزیر نیروی دریایی آمریکا ۱۹۸۷–۱۹۸۸;^{[۴۹][۵۰][۵۱]}
• لارنس لسیگ، استاد مدرسه حقوق هاروارد
• مارتین اومالی، فرماندار مریلند ۲۰۰۷–۲۰۱۵; شهردار بالتیمور ۱۹۹۹–۲۰۰۷;^{[۵۱][۵۲][۵۳]}

• 
  سناتور
  برنی سندرز
  از ورمانت
• 
  سناتور سابق
  لینکلن شیفی
  از رود آیلند
• 
  سناتور سابق
  جیم وب
  از ویرجینیا
• 
  فعال سیاسی
  لارنس لسیگ
  از داکوتای جنوبی
• 
  فرماندار
  مارتین اومالی
  از مریلند

گزینه انتخاباتی حزب سبز، ۲۰۱۶
جیل استاین	آجامو باراکا
برای رئیس‌جمهور	برای معاون رئیس‌جمهور
پزشک از لکسینگتون، ماساچوست	کنشگر از واشینگتن، دی.سی.
کمپین
[۵۴][۵۵]

در ۲۹ مه ۲۰۱۶ جانسن در رای‌گیری دوم در مجمع ملی لیبرترین با ۵۵٫۸ درصد رای نمایندگان نامزدی را برنده شد.^[۵۶] مجمع بیل ولد فرماندار سابق جمهوریخواه ماساچوست را به عنوان نامزد معاونت او برگزید.

گزینه حزب لیبرترین، ۲۰۱۶
گری جانسن	بیل ولد
برای رئیس‌جمهور	برای معاون رئیس‌جمهور
۲۹مین فرماندار نیومکزیکو (۱۹۹۵–۲۰۰۳)	۶۸مین فرماندار ماساچوست (۱۹۹۱–۱۹۹۷)
کمپین
[۵۷][۵۸]

• رابرت دیوید استیل، نویسنده و فعال.^{[۵۹][۶۰][۶۱]}
• جان مک‌آفی، بیزنس من و دانشمند رایانه از تنسی
• آستین پیترسن، مؤسس سایت لیبرترین ریپابلیک

• تری جونز، کشیش مرکز توسعه جهانی داو
• روزان بار، کمدین
• زولتان ایشتوان
• ران وایت
• دن بیلزریان

کمیسیون دوحزبی مناظره‌های ریاست جمهوری در نظر داشت چهار مناظره برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ برگزار کند، که در جاهای مختلفی در ایالات متحده آمریکا در سپتامبر و اکتبر ۲۰۱۶ پراکنده شده‌اند – سه تا از آن‌ها با حضور نامزدهای ریاست جمهوری و یکی با حضور نامزدهای معاونت ریاست جمهوری برگزار شد. نخستین مناظره در ۲۶ سپتامبر بود.

به جز در مین و نبراسکا، برندهٔ آرای مردمی تمام آرای مجمع گزینندگان ایالت را می‌برد (گرچه مجالس ایالت‌ها قانوناً می‌توانند نحوهٔ تخصیص آرا را عوض کنند).^[۶۲] در انتخابات‌های ریاست جمهوری اخیر کمپین‌ها منابع خود را عموماً بر تعداد اندکی از ایالت‌های رقابتی متمرکز کرده‌اند.^[۶۳][۶۴] ایالت‌های احتمالی صحنهٔ رقابت عبارتند از نوادا، کلرادو، آیووا، ویسکانسین، میشیگان، اوهایو، پنسیلوانیا، نیوهمپشایر، ویرجینیا، کارولینای شمالی، و فلوریدا.^[۶۵] دموکرات‌ها نیز هدف قرار دادن آریزونا، جورجیا، و تگزاس را مورد بررسی قرار داده‌اند.^[۶۵] در این حال، جمهوریخواهان ممکن است مینه‌سوتا و نیو جرسی را نیز هدف قرار بدهند.^[۶۶]

• 
  نتایج بر حسب ایالت، بر حسب درصد پیروزی پررنگ شده
• 
  کارتوگرام
• 
  نتایج براساس شهرستان. قرمز برای ترامپ، آبی برای کلینتون
• 
  نتایج بر اساس آرای مردمی در هر ایالت. نمودار دایره‌ای هر ایالت متناسب با تعداد رای الکترال آن ایالت می‌باشد.
• 
  نتایج بر حسب شهرستان، بر حسب درصد پیروزی پررنگ شده
• 
  نتایج برحسب حوزه‌های انتخابیه کنگره
• 
  نتایج بر حسب شهرستان، بر حسب درصد پیروزی پررنگ شده(گرایش از قرمز به بنفش به آبی و بالعکس)
• 
  نتایج بر حسب شهرستان، بر حسب درصد پیروزی ترامپ
• 
  نتایج بر حسب شهرستان، بر حسب درصد پیروزی کلینتون
• 
  رای کارتوگرام

منبع: داده‌های ادیسون ریسرچ، کنسرسیومی متشکل از ای‌بی‌سی نیوز، آسوشیتد پرس، سی‌بی‌اس نیوز، سی‌ان‌ان، فاکس نیوز، و ان‌بی‌سی نیوز، بر مبنای نظرسنجی حضوری از ۲۴٬۵۳۷ رأی‌دهنده در ۳۵۰ حوزهٔ رأی‌گیری در سرتاسر ایالات متحدهٔ آمریکا به علاوهٔ ۴٬۳۹۸ مصاحبهٔ تلفنی با رأی‌دهندگان پیش‌از موعد و غایب.^[۶۸][۶۹]

• Zezima, Katie; Callahan, Matthew (2016-04-15). "Donald Trump vs. Hillary Clinton on the issues (مقایسه مواضع نامزدهای پیشتاز)". Washington Post (به انگلیسی). Retrieved 2016-09-26.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)
• انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا (۲۰۱۶) در کرلی