امواج دلتا

«امواج دلتا» برای اولین بار در دهه ۱۹۳۰ توسط ویلیام گری والتر توصیف شد که دستگاه الکتروانسفالوگرافی (EEG) هانس برگر را بهبود بخشید تا بتواند موج‌های آلفا و دلتا را تشخیص دهد. امواج دلتا با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی کمی (QEEG) قابل اندازه‌گیری است.

امواج دلتا مانند سایر امواج مغزی، با نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) قابل ثبت است.

امواج دلتا در ابتدا با بسامدی بین ۱ تا ۴ هرتز تعریف شده بود، با این حال طبق دسته‌بندی‌های اخیر، بسامد این امواج بین ۰.۵ تا ۲ هرتز قرار دارد. این موج‌ها بالاترین دامنه و آهسته‌ترین بسامد را بین امواج مغزی دارند، با این حال مطالعات اخیر بسامدهای کندتر (<۰.۱ هرتز) را نیز تشخیص داده‌اند.^[۴] موج دلتا در مرحله ۳ خواب شروع به ظاهر شدن می‌کند، اما دیگر در مرحله ۴ تقریباً به موج غالب امواج مغزی تبدیل می‌شود. مرحله ۳ خواب یعنی مرحله‌ای از خواب که موج دلتا کمتر از ۵۰٪ فعالیت داشته باشد، در حالی که در مرحله ۴ خواب، فعالیت موج دلتا بیش از ۵۰٪ است. این دو مرحله به تازگی ادغام شده و به‌طور کلی به عنوان مرحله N3 خواب امواج آهسته (N3 SWS) نامیده می‌شود. در مرحله N3 SWS خواب، ۲۰ درصد یا بیشتر از رکورد EEG را، امواج دلتا تشکیل می‌دهد. امواج دلتا در همه پستانداران و به طور بالقوه همه حیوانات نیز وجود دارد.

امواج دلتا اغلب با یکی دیگر از پدیده های EEG به نام مجموعه کی مرتبط هستند. نشان داده شده است که مجموعه کی بلافاصله قبل از امواج دلتا در مرحله خواب امواج آهسته رخ می‌دهد.^[۵]

موج دلتا همچنین بر اساس محل فعالیت، به فعالیت متناوب موج دلتا پیشانی یا فرونتال (FIRDA)، گیجگاهی یا تمپورال (TIRDA) و پس‌سری یا اکسیپیتال (OIRDA)  تقسیم بندی شده است.^[۶]

نشان داده شده است که در بیشتر گونه‌های پستانداران، موج دلتا در جنس ماده فعالیت بیشتری دارد. ^{[نیازمند منبع]} این اختلاف میزان فعالیت تا اوایل سنین بزرگسالی (در سنین ۳۰ یا ۴۰ سالگی در انسان‌ها) آشکار نمی‌شود و کاهش فعالیت موج دلتا با افزایش سن، در مردان بیشتر از زنان است.^[۷]

• نوار مغزی
• تاثیر امواج دلتا بر خواب عمیق

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Delta wave». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۸.