اداره سرزمین‌های اشغالی دشمن

در ۲۳ اکتبر ۱۹۱۸، به دنبال شکست نیروهای بریتانیا و عرب از امپراتوری عثمانی، فیلد مارشال ادموند آلنبی اعلام کرد که سوریه عثمانی قرار بودبه سه زیر واحد اداری تقسیم شود، که تفاوت بسیار کمی با تقسیمات عثمانی قبلی داشت:^[۴]

• او-ای-تی-اِی جنوبی، متشکل از متصرفات عثمانی اورشلیم و سنجق‌های نابلس و عکا. این اولین تعریف اداری از آنچه قرار بود فلسطین تحت قیمومیت شود بود.^[۵]
• او-ای-تی-اِی غرب (در اصل او-ای-تی-اِی شمالی، دو ماه بعد تغییر نام داد) متشکل از ولایت بیروت عثمانی، متصرفات کوه لبنان، سنجاق لاذقیه، و تعدادی از مناطق فرعی. و
• او-ای-تی-اِی شرق متشکل از ولایت دمشق عثمانی و بخش جنوبی ولایت حلب. بعداً قرار شد فرمانداران حلب از اشغال زور حمایت کنند. منطقه معان و عقبه توسط او-ای-تی-اِی شرق اداره می‌شد و حجاز مدعی آن بود.

در دسامبر ۱۹۱۸، به دنبال اشغال منطقه کیلیکیه، منطقه جدیدی ایجاد شد.^[۲]

• او-ای-تی-اِی شمالی، متشکل از ولایت آدانا

در این دولت نیازهای فوری مردم تأمین شد، دانه بذر و دام وارد و توزیع شد، منابع مالی با شرایط آسان از طریق بانکداران ارتش در دسترس قرار گرفت، ارز ثابتی ایجاد شد و خدمات پستی احیا شد.^[۷] آلنبی اصرار داشت که تا زمانی که مدیریت نظامی لازم است، مسئولیت او باقی می‌ماند.

این منطقه به چهار ناحیه تقسیم شد: اورشلیم، یافا، مجدل و بئر السبع، که هر کدام زیر نظر یک فرماندار نظامی بودند.

هر دو مدیر اول بریتانیا، ژنرال مانی و واتسون، به دلیل عدم حمایت از صهیونیست‌ها بر عرب‌ها توسط لندن برکنار شدند.^[۸] هنگامی که دولت او-ای-تی-اِی پایان یافت، هربرت ساموئل سیاستمدار صهیونیستی به عنوان اولین مدیر غیرنظامی منصوب شد.^[۸] ساموئل پذیرش این نقش و پایان مدیریت نظامی را در سندی که اغلب نقل می‌شود، ثبت کرده‌است: «دریافت شده از سرلشکر سر لوئیس جی. بولز KCB—One Palestine، کامل».^[۹]

او-ای-تی-اِی شرق یک اداره نظامی مشترک عرب‌ها و بریتانیا بود. ارتش عرب و بریتانیا در ۱ اکتبر ۱۹۱۸ وارد دمشق شدند و در ۳ اکتبر ۱۹۱۸ علی رضا الرکابی به عنوان فرماندار نظامی او-ای-تی-اِی شرقی منصوب شد.^[۱۰][۱۱] شاهزاده فیصل پسر ملک حسین مکه در ۴ اکتبر وارد دمشق شد و ریکابی را به عنوان رئیس شورای مدیران (یعنی نخست‌وزیر) سوریه منصوب کرد.

تعریف مرز او-ای-تی-اِی شرق ابهاماتی را در جنوب و شرق ایجاد کرد که منجر به ادعاهای رقیب از سوی پادشاهی حجاز و عراق اشغالی شد.

او-ای-تی-اِی در ۲۳ اکتبر ۱۹۱۸ تحت قوانین پذیرفته شده اشغال نظامی تأسیس شد.

ادارات او-ای-تی-اِی در زمان‌های مختلف در هر یک از مناطق، پس از انتصاب رسمی ادارات مدنی (قبل از اجرایی شدن رسمی دستورات) منحل شدند:

• او-ای-تی-اِی جنوب: ۱ ژوئیه ۱۹۲۰، هربرت ساموئل به عنوان کمیسر عالی فلسطین منصوب شد.
• او-ای-تی-اِی شمال: ۳۱ اوت ۱۹۲۰، هانری گوراود دولت لبنان بزرگ را اعلام کرد، دولت علوی و سنجاق الکساندرتا در ایالت حلب ادغام شد.
• او-ای-تی-اِی شرق: ۲۶ نوامبر ۱۹۱۹، زمانی که بریتانیا به نفع سوریه عقب‌نشینی کرد.^[۱۲]

• Biger, Gideon (2005), The Boundaries of Modern Palestine, 1840-1947. London: Routledge. شابک ‎۰−۷۱۴۶−۵۶۵۴−۲ISBN ۰-۷۱۴۶-۵۶۵۴-۲.

الگو:Mandatory Palestine topics