Russula decipiens

Kapela: 5 eta 12 cm. arteko diametrokoa, ganbila, baina laster zabaldu egiten da eta erdian hondoratu, kopa baten antza hartuaz, ertza denbora luzean kiribilduta eta zahartzean ildaska motzak ateratzen zaizkio. Azala zati batean bereiz daiteke, ia beti matea, eta kolore ez oso uniformekoa, gorri-odol edo gorrimin kolorekoa eta gorri-purpura-ardo kolore kolorgetu batekin nahastua, erdia krema-okre kolorekoa eta eremu koloregabeagoekin.

Orriak: Libreak-itsatsiak, estu, gaztetan kolore okre-argiak eta gero hori bizikoak edo hori-laranjakoak.

Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.

Hanka: Luzea, 9 cm-rainoko altuera, betea eta trinkoa hasieran, baina gero muin grisaxka batekin azalaren azpian. Zurixka da, zimurdura marroi grisaxkek zeharkatzen dute luzetara eta orban arreak ditu oinarrian.

Haragia: Lodia eta trinkoa gaztaroan, zuria da, eta tonu grisaxkak hartzen ditu oinean eta erasotako lekuetan. Fruta usain ahula du eta pixka bat garratza denbora batera, zapore mingotsa kapelan eta mina orrietan.

Sulfato ferrosoarekin erreakzio marroi laranja ematen du.^[2]

Etimologia: Latinetik dator russula hitza, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria daukatelako russula generoko espezie askok.

Ez da jangarria. Zapore mingotsa eta mina dauka.^[3]

Russula maculata-rekin, baina hau handiagoa da eta gorri desberdina du, laranjatuagoa.^[4]

Udan eta udazkenean agertzen da hostozabalen azpian.

Europa, Errusia eta Aintzira Handietako eremua.