Otso gorri

Otso gorriak, jatorrian, Estatu Batuetako hego-ekialdean eta erdi-hegoaldean bizi ziren, muga hauen barruan: ekialdean, Ozeano Atlantikoraino; mendebaldean, Texasko erdiguneraino, Oklahomako hego-ekialderaino eta Illinoisko hego-mendebalderaino; iparraldean, Ohio ibaiaren haraneraino, Pensilvaniako iparralderaino, New Yorkeko hegoalderaino, eta Kanadako Ontarioko hego muturreraino; eta hegoaldean, Mexikoko golkoraino.^[6] Otso gorria ia erabat galdu zen XX. mendearen erdialdean, harrapariak kontrolatzeko programa erasokorrak, habitat-suntsitzea eta koioteekin hibridazio zabala zirela kausa. 1960ko hamarkadaren amaieran, kantitate txikitan zirauen Ameriketako Estatu Batuetako golkoko kostaldean; zehazki, Luisianako mendebaldean eta Texasko ekialdean.

Bizirik iraun zuten haietako hamalau hautatu zituzten, itxian haziko zuten populazio bat sortzeko. 1974tik 1980ra bitartean ugaldu zituzten, Point Defianceko Zoo eta Akuarioan (Tacoma, Washington estatua). 1978an, Hego Carolinako kostaldearen parean, Bull uhartera egindako lekualdatze esperimental arrakastatsuaren ondoren, 1980an otso gorria naturan erabat galdua zela deklaratu zen. 1987an, animalia gatibuak Ipar Carolinako Albemle penintsulako Alligator Ibaiaren Basa Bizitzaren Babesleku Nazionalera askatu zituzten; eta bi urte geroago bigarren askapen bat egin zuten, geroztik desegina, Great Smoky Mountains Parke Nazionalean.^[7] 1987tik 1994ra bitartean askatutako 63 otso gorrietatik, populazioa 100-120 banakora handitua zen 2012an, baina AEBetako Arrantzaren eta Basa Bizitzaren Zerbitzuak ez zuenez legea betearazten, populazioa 40 banakora murriztua zen 2018an, 14 ingurura 2019an, eta 8 ingurura 2021eko urrian.^{[8][9][10][11]}