Munizio su-eragile
Munizio su-eragilea[1] azkar erretzen den eta suteak eragiten dituen konposatu bat duen su-armen munizio mota bat da.[2] Munizio-su eragilea, gainera, Lehen Mundu Gerra-garaitik izan da erabilia.
Lehen Mundu Gerra
Munizio su-eragilearen lehen erabiltze-aldia I. Mundu Gerran izan zen; zehazki, 1916an. Garai hartan, fosforoa zen karga su-eragilearen osagai nagusia, tiroz pizten zena eta ke urdineko arrasto bat uzten zuena. Hasierako forma hauek "ke-aztarnak" izenez ere ezagutzen ziren horregatik. Hilgarria izan arren, bala hauen distantzia eraginkorra 320 metrokoa baino ez zen, fosforoaren karga azkar erretzen baitzen.[3] Lehen Mundu Gerraren ere, "Buckingham" izeneko bala su-eragileak hornitu zitzaizkien britainiar gau-borrokalari goiztiarrei, Britainiar Uharteak mehatxatzen zituzten zeppelin militarren aurka erabiltzeko. Zeppelinen hidrogeno-gas sukoiak bala su-eragileak askoz ere hilgarriagoak egiten zituen, zeppelin-gasa piztu zezaketelako. Era berean, behaketa-globo ez-zurrunen aurka ere munizio su-eragilea erabili zen, printzipio berdinean oinarriturik.[4] Britainia Handiko Royal Flying Corpsek beste hegazkin batek aurkako airez-aireko borrokarako munizio su-eragilra erabiltzea debekatu zuen; izan ere, hasiera batean, soldaduen aurkako munizio hauen erabiltzea San Petersburgoko Adierazpena urratzen zuela pentsatzen zelako. Hala, hegazkin-pilotuek zeppelinen eta globoen aurka bakarrik erabiltzeko baimena zuten. Gainera, helburu horiek erasotzeko orduan, erasoa ahalbidetzen zuen idatzizko aginduak izan behar zituzten gainean.[5]