Amanita proxima

Amanita proxima Amanitaceae familiako onddoa da.[1] Perretxiko pozoitsua da.

Amanita proxima
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaAmanitaceae
GeneroaAmanita
Espeziea Amanita proxima
Dumée, 1916
Mikologia
 
orriak himenioan
 
txapel ganbila
 
himenioa askea da
 
hankak eraztuna eta bolba dauzka
 
espora zuriak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Sinonimoak

Amanita ovoidea f. proxima (Dum.) E.-J. Gilbert. 1918.
Amanita ovoidea var. proxima (Dum.) Singer. 1947.
Amanita ovoidea var. proxima (Dum.) Kühner & Romagn. nom. inval. 1953.
Amanita solitaria var. proxima (Dum.) Bertaux. 1964.
Amanita ovoidea var. proxima (Dum.) Bon & Courtec. 1987. Doc. Mycol.

Deskribapena

Kapela: Hasieran arrautza itxurakoa, gero bolba apurtu egiten zaio eta 5-22 (30) cm-ko diametroa duen kapela agertzen da, hasieran globo itxurakoa gero ganbil-lautua. Ertza ildaskatu gabea, errezel orokorraren hondarrek eragindako flokoso-irintsua eta heltzen denean makurretik laura. Azala leuna eta distiratsua, oro ar, errezel orokorraren hondarrik gabe eta kolore zuritik zuri-kremara eta batzuetan herdoil koloreko orbanekin.

Orriak: Libreak, estu, sabeldunak, zuriak eta erreflexu arrosaren bat dutenak.

Orri libreak: Kirtenera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.

Hanka: Zilindrikoa, 8-15 x 1-2,5 cm-ko kolore zurikoa, eraztunaren ondarrekin eta oinarria erraboil samarrekoa, mintzezko bolba batez inguratua eta okre-lur kolorekoa.

Eraztuna goian eta apur bat mintzezkoa, baina iheskorra eta beti hondarrak uzten dituena.

Haragia: Zuria, usain ahulekoa eta zapore gozoegia duena, baina ez atsegina.[2]

Etimologia: Amanita grekotik dator eta Zilizia eta Siria arteko mendiari egiten dio erreferentzia, han oso ugariak ziren eta. Grezieraz beste esanahi bat ere badu, perretxikoa, kontzeptu orokor gisa.

Toxikotasuna

Toxikoa

Nahasketa arriskua

Tamaina handiagoko Amanita ovoidea-rekin nahas daiteke, ukipen txikienarekin eskuak zikintzen dituzten eraztun eta oin irintsuekin.[3]

Frogatuta dirudi Amanita proxima toxikoa dela eta Amanita ovoidea berriz ez.

Sasoia eta lekua

Lur kareduneko artadi eta pinudietan hazten den espezie berozalea.

Banaketa eremua

Frantzia, Espainia, Portugal, Italia, Grezia, Israel, Krimeako penintsula eta Ontario.[4]

Erreferentziak

Kanpo estekak