Skalka nad Váhom

Skalka nad Váhom situas en valo, laŭ rojo (Váh preterfluas), laŭ traira flankovojo apud aŭtovojo el Bratislavo. Apud Váh altiĝas monto 345 m-ojn alta, kies pinto estas la iama abatejo. Trenčín troviĝas je 4 km-oj.

En tiu loko oni trovis restaĵojn de templo funkcianta dum la Grandmoravia Regno. La unua mencio okazis pri la vilaĝo en 1208 en slava formo "Scala". Pli frue en la 11-a jarcento laŭ la eklezio ermito vivis en la apuda kaverno. Proksimume en 1010 rabistoj atakis kaj murdis lin. En 1224 episkopo fondis tie abatejon. En 1241 la tataroj, en 1421 la husanoj atakis la abatejon. Ĝis 1899 la oficiala hungara loknomo estis Szkalka, poste ĝi ricevis hungaran nomon pro la hungariga politiko. En 1910 laŭ la popolnombrado vivis en Vágsziklás 225 homoj, (plejparte slovakoj). Ĝis Traktato de Trianon la komunumo apartenis al Hungara reĝlando, al Trencsén (reĝa departemento), al distrikto de Trencsén, poste al Ĉeĥoslovaka respubliko, dum la 2-a mondmilito kaj ekde 1993 al Slovakio. La abatejo estas la plej malnova kermesejo de Slovakio. La kermeso okazas en la 17-an de julio.

• ermita kaverno kaj kapelo, ankaŭ pilgrimloko
• romkatolika gotika etpreĝejo omaĝe al Sankta Zoerard kaj Sankta Benedikto de 1224, en 1717 plene trakonstruita
• romkatolika preĝejo de 1520, en 1745 pligrandiĝis kaj 2 turoj alkonstruiĝis
• romkatolika vilaĝa preĝejo omaĝe al Emeriko de Hungario

• Skalka nad Váhom sur mapo de Slovakio

• Hungara Vikipedio