Raymond Aron

Raymond ARON, Parizo, 14a de marto 1905 - Parizo, 17an de oktobro 1983, estis franca filozofo, sociologo, politologo, historiisto kaj ĵurnalisto.

Raymond Aron
Persona informo
Raymond Claude Ferdinand Aron
Naskonomo	Raymond Claude Ferdinand Aron
Naskiĝo	14-an de marto 1905 (1905-03-14) en 6-a arondismento de Parizo,  Francio
Morto	17-an de oktobro 1983 (1983-10-17) (78-jaraĝa) en 4-a arondismento de Parizo,  Francio
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Korinfarkto vd
Tombo	Tombejo de Montparnasse vd
Etno	Francoj vd
Lingvoj	franca • germana vd
Loĝloko	Francio vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	Supera normala lernejo Lycée Condorcet Universitato de Parizo Instituto pri Politikaj Studoj de Parizo Lycée Hoche vd
Partio	Kuniĝo de la Franca Popolo (1947–) Franca Sekcio de la Laborista Internacio (1925–) vd
Subskribo
Familio
Patro	Gustave Aron (en) vd
Gefratoj	Adrien Aron (en) vd
Edz(in)o	Suzanne Aron (en) vd
Infanoj	Dominique Schnapper (en) vd
Profesio
Okupo	ĵurnalisto sociologo profesoro politikologo filozofo verkisto ekonomikisto vd
Laborkampo	Internaciaj rilatoj vd
Doktoreca konsilisto	Léon Brunschvicg vd
Postenoj Postenoj direktoro (1969–1983) prezidanto (1962–1964) prezidanto (1961–1962) direktoro (1960–1968) vd
Honorigoj Honorigoj (1983)  Premio Erasmo (1979)  Goethe-premio (1962)  Ambassadors' Prize (en) , kialo de la premio Paix et guerre entre les nations (fr)  Fellow of the American Academy of Arts and Sciences (en)  Pro la Merito pri la Sciencoj kaj Artoj vd
Membrecoj Membrecoj Comité des intellectuels pour l'Europe des libertés (en) (1978–) Akademio de Sciencoj Moralaj kaj Politikaj Germana Akademio por Lingvo kaj Poezio Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Dekomence amiko kaj samklasano de Jean-Paul Sartre kaj Paul Nizan ĉe la porinstruista altlernejo, li iĝis, pro la ascendo de la totalismoj, arda defendanto de la liberalismo, kontraŭ la intelektula pacifisma kaj maldekstrema etoso tiam hegemonia. Li denoncis ankaŭ, en sia verko L'Opium des intellectuels, la blindemon kaj la bonvolemon de intelektuloj rilate al komunismaj reĝimoj.

Dum tridek jaroj, li estis ĉefredaktoro de la ĵurnalo Le Figaro. Dum siaj lastaj jaroj, li laboris en L'Express. Pro siaj kapabloj kaj diverseco de centroj de intereso — en ekonomio, sociologio, filozofio, geopolitiko — li distingiĝis kaj akiris grandan reputacion inter intelektuloj. Liaj liberalaj kaj nordatlantikaj konvinkoj havigis al li nombrajn kritikojn, venantaj kaj el partianoj de la maldekstro kaj de la dekstro.

Li havis tamen laŭlonge de sia vivo moderan sintenon. Li estis fama komentisto de Karl Marx, Carl von Clausewitz, Aleksandr Kojevnikov kaj Sartre.