Nasir ad-Din at-Tusi

Postenoj
Postenoj	vd

**Nasir ad-Din at-Tusi**
Nasir ad-Din at-Tusi
Persona informo
	نصيرالدین طوسی
Naskonomo	مُحمد بن مُحمد بن الحسن الطُوسي
Naskiĝo	18-an de februaro 1201; en Tuso, Nizari Ismaili state
Morto	26-an de junio 1274 (73-jaraĝa); en Kadhimiya, Bagdado, Ilĥanlando
Tombo	al-Kāẓimijja-moskeo 33° 22′ 48″ Nordo 44° 20′ 17″ Oriento / 33.38 °N, 44.338 °O (mapo) vd
Religio	Ŝijaismo vd
Lingvoj	persa • araba • Oguzaj lingvoj vd
Loĝloko	Tuso • Mosulo • Quhistan • Maymun-Diz • Alamut Castle • Bagdado vd
Ŝtataneco	Ilĥanlando (1256–); Nizari Ismaili state (en) ; Abasida Kaliflando ; Ĥorezma imperio vd
Profesio
Okupo	astronomo ; marji' (en) ; teologo ; poeto ; verkisto ; tradukisto ; aŭtoro ; da'i (en) ; arkitekto ; matematikisto ; kuracisto ; filozofo ; universala klerulo ; astrologo ; politikisto vd
Laborkampo	Astronomio, Kalam, Islama filozofio, matematiko, kemio, biologio, fiziko, medicino, etiko, filozofio, historio, juro, teologio, geografio, muziko, optiko, mineralogio, okultismo kaj scienco vd
Verkado
Verkoj	Zīĝ-i Īlĥānī ❦; Aĥlāq-i Nāsirī ❦; Ŝarḥ al-Iŝārāt ❦; Tajrīd al-Iʿtiqād ❦; Tusi-couple ❦; Sayr wa Suluk vd
Postenoj
Postenoj	vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Naṣīr ad-Dīn aṭ-Ṭūsī (arabe أبو جعفر محمد بن محمد نصیرالدین الطوسی, Abū Ĝaʿfar Muḥammad b. Muḥammad Naṣīr ad-Dīn aṭ-Ṭūsī, perse نصیر الدین طوسی, Naṣīr ad-Dīn-e Ṭūsī; naskiĝis la 18-an de februaro 1201 en Ṭūs, Ĥorasano, mortis la 26-an de junio 1274 en Kadimija, distrikto de metropola Bagdado), plej bone konata kiel Nasīr ad-Dīn Tūsī (perse نصیر الدین طوسی; aŭ simple Tusi en Okcidento), estis persa^[1]^[2]^[3]^[4]^[5] multfakulo kaj fekunda verkisto: li estis ekzemple arkitekto, astronomo, biologo, kemiisto, matematikisto, filozofo, kuracisto, fizikisto, sciencisto, teologo kaj ajatolo. Li estis el la dekduimamisma ŝijaisma islama kredo.^[6] La islama fakulo Ibn Ĥaldun (1332–1406) konsideris Tusi la plej granda el la lastaj persaj fakuloj.^[7]

Verkoj

Tusi havas ĉirkaŭ 150 verkojn, el kiuj 25 estas en persa kaj la cetero estas en araba,^[8] kaj estas unu traktaĵo en persa, araba kaj turka.^[9]

Liaj ĉefaj verkoj estas la jenaj:

Kitāb aŝ-Ŝakl al-qattāʿ Kvinvoluma resumo de trigonometrio.
Al-Tadhkirah fi ʿilm al-hī'ah – Memoro pri la scienco astronomio. Multaj komentarioj estis verkitaj pri tiu verko nome Ŝarḥ al-Tadhkirah (Komentarioj pri al-Tadhkirah) - Komentarioj estis verkitaj de al-Birĝandi kaj de Nazzam Niŝapuri.
Aĥlāq-i Nāsirī – Verko pri etiko.
Al-Risalah al-Asturlabiyah – Traktaĵo pri astrolabo.
Zīĝ-i Īlĥānī (Ilĥanaj Tabeloj) – Ĉefa astronomia traktaĵo, kompletigita en 1272.
Ŝarḥ al-Iŝārāt (Komentario pri Avicenna Iŝarat)
Awsaf al-Aŝraf mallonga mistika-etika verko en persa
Taĝrīd al-iʿtiqād (Kredoresumo) – Komentario pri ŝijaismaj doktrinoj.
Talĥis al-Mohassal (resumo de resumoj).

“Ṭūsī: Abū Jaʿfar Muḥammad ibn Muḥammad ibn al‐Ḥasan Naṣīr al‐Dīn al‐Ṭūsī”, The Biographical Encyclopedia of Astronomers.

(PDF version)

“Al-Ṭūsī, Muḥammad Ibn Muḥammad Ibn Al-Ḥasan Usually Known as Naṣir Al-Dīn”, Complete Dictionary of Scientific Biography.