Marianne Vermaas

Vermaas lernis Esperanton en 1934, supozeble de sia patro Pieter Jacobus Vermaas, unu el la unuaj delegitoj de UEA kaj aktivulo en la loka Esperanto-movado. Aktiva jam de la unuaj postmilitaj jaroj, ŝi dum jardekoj sekretariis en la Roterdama Esperanto-klubo "Merkurio" kaj longe servis kiel komitatano de Nederlanda Esperanto-Asocio. Ŝi estis unu el la fondintoj kaj multjara estrarano de la iama mondcivitana organizaĵo Universala Ligo. Vermaas verkis artikolojn kaj foje tradukis.

En 1953 Vermaas fariĝis komitatano de UEA, en septembro 1955 ŝi fariĝis administranto (ekde 1956: direktorino) de UEA. La Centra Oficejo de UEA translokiĝis en oktobro al Roterdamo, ĉar ŝi loĝis en tiu urbo, Nieuwe Binnenweg 70. Ŝi restis en tiu ofico ĝis 1968, kiam ŝi rezignis ĉar la tasko fariĝis tro granda por ŝi, pro la kreskado de UEA kaj ĝiaj taskoj. En tiu jaro ŝi fariĝis administranto de Institucio Hodler '68, kio ŝi restis ĝis 1976.

Ĉar Ivo Lapenna, kies bona amikino Vermaas estis, ne estis reelektita prezidanto en 1974, ŝi rezignis el la UEA-komitataneco, kaj rezignis ankaŭ pri la honora membreco. Anstataŭe ŝi aktivis por la Neŭtrala Esperanto-Movado de Lapenna.

Vermaas mortis precize je sia 80-a datreveno, la 23-a de septembro 1991.

• Marianne H. Vermaas, la brava virino, artikolo de Osmo Buller, aperinta en La Ondo de Esperanto la 23an de septembro 2021