Hipoklorita acido
| Hipoklorita acido | |||||
 | |||||
| Plata kemia strukturo de la Hipoklorita acido | |||||
 | |||||
| Tridimensia kemia strukturo de la Hipoklorita acido | |||||
| Alternativa(j) nomo(j) | |||||
| |||||
| Kemia formulo | |||||
| CAS-numero-kodo | 7790-92-3 | ||||
| ChemSpider kodo | 22757 | ||||
| PubChem-kodo | 24341 | ||||
| Merck Index | 15,4904 | ||||
| Fizikaj proprecoj | |||||
| Aspekto | duonverde flava likvaĵo | ||||
| Molmaso | 52,457 g·mol-1 | ||||
| Bolpunkto | 100 °C malkomponiĝas | ||||
| Acideco (pKa) | 7,53 | ||||
| Solvebleco | Akvo:Tute solvebla | ||||
| Mortiga dozo (LD50) | 2000 mg/kg (buŝe) | ||||
| Sekurecaj Indikoj | |||||
| Riskoj | R29 R34 R36 R37 | ||||
| Sekureco | S18 S24 S25 | ||||
| Pridanĝeraj indikoj | |||||
| Danĝero | |||||
| GHS Damaĝo Piktogramo |
| ||||
| GHS Signalvorto | Damaĝa substanco | ||||
| GHS Deklaroj pri damaĝoj | H272, H314, H315, H317, H318, H319, H320, H400 | ||||
| GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P210, P220, P221, P260, P262, P264, P273, P280, P301+330+331, P303+361+353, P304+340, P305+351+338, P310, P321, P337+313, P353, P360, P363, P370+378, P391, P405, P501 | ||||
(25 °C kaj 100 kPa) | |||||
La Hipoklorita acido estas acido neorganika malforta kies formulo estas HClO.
Ĝi povas esti produktita reakciigante akvon kun Hipoklorita anhidrido laŭ la sekva Kemia reakcio:
Historio
Hipoklorita acido estis malkovrita en 1834 fare de la franca apotekisto Antoine-Jérôme Balard (1802-1876) aldonante, al flakono da klora gaso, diluitan suspension de hidrarga (II) oksido en akvo. Li ankaŭ nomis la acidon kaj ĝiajn kunmetaĵojn.
Malgraŭ la relativa facileco por preparado, estas malfacile konservi stabila solvon de hipoklorita acida. Nur la lastaj jaroj sciencistoj povis kostefike produkti kaj konservi hipokloritan acidan akvon por stabila komerca uzo.
Proprecoj
Ĝi povas esti priskribita kemie kiel oksigen-dependa, tre malstabila kaj tre reaktiva nedisociigita klorojono. Ĉar ĝi estas unu el la plej fortaj hipohalogenitaj acidoj, ĝi ankaŭ estas unu el la plej potencaj oksidantoj inter la klorhavaj oksiacidoj kaj rekte respondecas pri la baktericida ago de kloraj komponaĵoj [Weiss 1989]. Kemie, HClO povas esti akirita per malsamaj metodoj.
La terapiaj uzoj de HClO komenciĝis en la unua mondmilito, kiam la alarma pliiĝo de mortoj pro infektoj en soldatoj kondukis al la serĉo de desinfektaĵo, kiu povus esti aplikita rekte al vundoj, kiu detruus mikroorganismojn kaj iliajn toksinojn, sen damaĝi la normalan histon. En 1915, la ekzamenado de pli ol 200 kunmetaĵoj kun baktericida ago permesis al esploristoj Alexis Carrel kaj Henry Dakin akiri solvon de tamponita natria hipoklorito (konata kiel solvaĵo de Dakin), kiu generis idealajn koncentriĝojn de HClO. Ili traktis vundojn, frakturojn, supurajn artikojn kaj aliajn patologiojn de ĉi tiu ordo, kun grandaj volumoj (1 ĝis 2 litroj/tage) de la bufrita solvo.
Aplikadoj
La utiligo plej komuna de la Hipoklorita acido, pro ĝiaj kvalitoj seninfektigaj devenantaj el ĝia forta tendenco al oksidiĝo, estas tiu de aldonaĵo jen en la nanejaj akvoj jen en la trinkakvoj por mortigi mikroorganismojn eventuale ĉeestajn.
Mineralaj acidoj
| Halogenidaj acidoj | |||||||
| HF | Fluorida acido | HCl | Klorida acido | HBr | Bromida acido | HI | Jodida acido |
| HFO | Hipofluorita acido | HClO | Hipoklorita acido | HBrO | Hipobromita acido | HIO | Hipojodita acido |
| HFO2 | Fluorita acido | HClO2 | Klorita acido | HBrO2 | Bromita acido | HIO2 | Jodita acido |
| HFO3 | Fluorata acido | HClO3 | Klorata acido | HBrO3 | Bromata acido | HIO3 | Jodata acido |
| HFO4 | Perfluorata acido | HClO4 | Perklorata acido | HbrO4 | Perbromata acido | HIO4 | Perjodata acido |
Vidu ankaŭ
Eksteraj ligiloj
- Scibio Arkivigite je 2011-09-01 per la retarkivo Wayback Machine
- Scienza scuola
- La tua piscina Arkivigite je 2011-10-23 per la retarkivo Wayback Machine