Vojkuruloj
- Artikolo
- Diskuto
Iloj
Ĝenerale
Presi/elporti
En aliaj projektoj
![]() | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | ||||||||||||
Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
specioj | ||||||||||||
G. californianus | ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||
La Vojkuruloj aŭ Geococcyx estas nearktisa genro de la kukoledoj, familio de la ordo de birdoj, nome Cuculiformes, kiuj inkludas ankaŭ la kukolojn, la aniojn, la centropojn kaj la hoacinon. Ili loĝas en Centrameriko kaj Nordameriko. Ĝi enhavas nur du speciojn de birdoj, kiuj estas specioj kiuj manĝas surgrunde.
Vojkuruloj ĝenerale grandas el 18 ĝis 24 colojn el vosto al beko. La vojkurulo estas granda, svelta, brunnigre kaj blanke striita grundobirdo kun distingiga kresto. Ĝi havas longajn krurojn, fortajn piedojn, kaj supergranda, longa, dika kaj malhela beko. La vosto estas longa, larĝa kaj malhela kun blankaj pintoj en la tri eksteraj plumoj. Tiu birdo havas blankan strimakulon de haŭto malantaŭ ĉiu okulo; tiu makulo nuancas al bluo deproksime kaj al ruĝo demalproksime. La malgranda vojkurulo estas iome pli malgranda, ne tiom stria, kaj havas pli malgrandan bekon. La vojkurulo estas granda. La birdo estas surterema; kvankam kapabla flugi, ĝi pasas plej partoj de sia tempo surgrunde. Dumfluge, la flugiloj videblas mallongaj kaj rondoformaj kaj montras blankan duonlunon en la unuarangaj plumoj. Vojkuruloj kaj aliaj membroj de la familio de kukoledoj havas zigodaktilan piedon (du fingroj antaŭen kaj du fingrojn malantaŭen). Vojkuruloj povas kuri je rapideco de ĝis 15 mejlojn per horo kaj ĝenerale preferas kuregi al flugi. Vojkuruloj flugos por skapi pli rapide antaŭ piedirantaj predantoj kiel la kojotoj.
Vojkuruloj havas kveradon kiel de turto "kuu" kiu estas basa kaj descenda.
Vojkuruloj havas ankaŭ distingigan paralvokon, tre superreganta tono, descende el alta noto.
La vojkurulo estas loĝanto de la dezertoj de sudokcidenta Usono, Meksiko kaj Centrameriko.
Vojkuruloj estas ĉiomanĝantaj kaj oportunemaj. Ilia dieto kutime konsistas el insektoj (kiel saltuloj, griloj, raŭpoj, kaj skaraboj), etajn reptiliojn (kiel lacertoj kaj serpentoj, inkludante krotalojn), ronĝulojn kaj aliajn etajn mamulojn, tarantulojn, skorpiojn, miriapodojn, araneojn, etajn birdojn, ovojn, birdidojn, kaj fruktojn kaj semojn. La Malgranda vojkurulo manĝas ĉefe insektojn. Vojkuruloj manĝas surgrunde kutime per kuro malantaŭ la predon subkaŝe, ili povas salti por kapti insektojn, kaj komune ili frapas kelkajn predojn, kiel serpentoj, kontraŭ la grundo.
La specioj de la genro Geococcyx estas la ununura reala predanto de la tarantulakcipitraj vespoj.
Vojkuruloj estas komune solecaj birdoj aŭ vivas en paroj. Ili estas monogamaj kaj paro povas pariĝi porvive. Paroj povas posedi specifan teritorion la tutan jaron. Dum la pariĝadaj ceremonioj, maskloj kapkliniĝas, levante kaj laŭvice mallevante siajn flugilojn kaj malfermante sian voston. Li paradas antaŭ la ino kun la kapo alta kaj la vosto kaj la flugiloj falitaj. Oni dokumentis ankaŭ, ke la masklo povas alporti kaj oferi manĝaĵon al la ino.
Dum la malvarmaj dezertaj noktoj la vojkuruloj malaltigas sian korpan temperaturon iomete, irante al ia malviglo por konservi energion. Por varmiĝi dumtage, vojkuruloj eksponas malhelajn makulojn de haŭto en sia dorso sub la suno.