Dido (antikvo)

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Dido (apartigilo)

Laŭ grekaj kaj romiaj fontoj, Dido, foje Didona, aŭ Elizo de Tiro aperas kiel fondintino kaj unua reĝino de Kartago, en la nuna Tunizio. Ŝia famo ŝuldiĝas ĉefe al rakonto inkludita en la Eneado de la romia poeto Vergilio.

Dido
rolulo de helena mitologio
Verko	Eneado Didono kaj Eneo La Trojanoj Didone Didon Didone abbandonata Didone abbandonata La Dia komedio Civilization V
Informoj
Sekso	ina
Nacieco	Fenicio • Antikva Kartago
Religio	kartaga religio
Mortokialo	morto sur brulŝtiparo, pikado
Okupo	reganto
Patro	Mattan I
Gefratoj	Anna • Pigmaliono el Tiro
Edzo/Edzino	Sychaeus • Acerbas
Kunulo	Eneo
v • d • r

Ŝi estis filino de la reĝo de Tiro, nome Belo, konata ankaŭ kiel Muto. Dido havis du gefratojn: nome Pigmaliono, kiu heredis la regnon Tiro, kaj Ana. Ŝin ame konkeris kaj poste forlasis Eneo, rifuĝinto el Trojo, fondonto de la romia regno; ŝi bruligis sin en sia amdoloro sur ŝtiparo, kiel Vergilio rakontas en sia Eneado^[1]