Anna de Noailles

Por samtitola artikolo vidu la paĝon Anna de Noailles (Tramtransporto en Parizo).

Grafino Anna de NOAILLES (naskiĝis kiel princino Anna de Brancovan la 15-an de novembro 1876, mortis la 30-an de aprilo 1933) estis franclingva poetino kaj verkistino. Ŝi estis rumandevena de la patro, princo Gregorio Bassaraba de Brancovan, kaj Helena de la patrino, la Raluka Musurus, kiu estis franclingva poeto.

Anna de Noailles
Anna de Noailles, 1922
Persona informo
Anna de Noailles
Naskonomo	Anna Elisabeth Bibesco Bassaraba de Brancovan
Naskiĝo	15-an de novembro 1876 (1876-11-15) en 7-a arondismento de Parizo
Morto	30-an de aprilo 1933 (1933-04-30) (56-jaraĝa) en 16-a arondismento de Parizo
Tombo	Tombejo Père-Lachaise, 28 Grave of Noailles (en) vd
Lingvoj	franca • angla • germana • rumana • greka vd
Loĝloko	16-a arondismento de Parizo • 16-a arondismento de Parizo • Publier vd
Ŝtataneco	Francio vd
Subskribo
Familio
Patro	Grégoire Bibesco (en) vd
Patrino	Ralouka Bibesco-Bassaraba, Princess de Brancovan (en) vd
Gefratoj	Constantin de Brancovan (en) vd
Edz(in)o	Mathieu de Noailles (en) vd
Amkunulo	Henri Franck (en) Charles Demange (en) vd
Parencoj	Hélène Bibesco (en) (patra onklino) Antoine Bibesco (unuaranga kuzo) Emmanuel Bibesco (en) (unuaranga kuzo) vd
Profesio
Okupo	verkisto romanisto aristokrato modelo salonestrino poeto monarko vd
Laborkampo	Poezio vd
Aktiva en	Parizo vd
Honorigoj Honorigoj (1921)  Grand prix de littérature de l'Académie française (en) (1902)  prix Archon-Despérouses (en) , kialo de la premio Le coeur innombrable (en)  Komandoro de la Honora Legio Premiata de Henri Bergson  Oficiro de la Honora Legio  Kavaliro de Honora Legio  Ordeno de la Savanto vd
Membrecoj Membrecoj Akademio Reĝa de Lingvo kaj Literaturo Francaj de Belgio (1921–1933) Rumana Akademio (honora membro) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Franckultura, iĝinta per sia edziniĝo al franca nobelo ano de la monduma pariza vivo, ŝi ankaŭ iĝis "stelulino" de la beletra vivo pariza en la komenco de la dudeka jarcento. Ŝia pasia lirismo, sensriĉa kaj emocia, disvolvis laŭ tre persona maniero la temojn de amo, amo al naturo, kaj angoro antaŭ la morto.