Ισλανδικές βουλευτικές εκλογές (2017)
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στην Ισλανδία , στις 28 Οκτωβρίου 2017. Στις 15 Σεπτεμβρίου 2017 η τρικομματική κυβέρνηση συνασπισμού κατέρρευσε μετά την αποχώρηση του κόμματος Λαμπρό Μέλλον εν μέσω σκανδάλου με πρωταγωνιστή τον πατέρα του πρωθυπουργού Μπιάρνι Μπενέντικτσον, ο οποίος σε επιστολή που έγραψε συνιστούσε για έναν καταδικασμένο για παιδοφιλία να "αποκατασταθεί η τιμή του".[1] Συνακόλουθα ο πρωθυπουργός ζήτησε τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών και η ημερομηνία ορίστηκε επίσημα για τι2 28 Οκτωβρίου, μετά τη διάλυση του Κοινοβουλίου.[2] .
Αν και πολλές δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές, έδειχναν αύξηση στην υποστήριξη για το Αριστερό-Πράσινο Κίνημα, το Κόμμα της Ανεξαρτησίας διατήρησε την κυριαρχία του στο Αλθίνγκι, ως το μεγαλύτερο κόμμα.[3] Μετά τις εκλογές, ξεκίνησαν συνομιλίες από 4 κόμματα για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού Αριστεράς-Πρασίνων . Ωστόσο, καθώς το Προοδευτικό Κόμμα απέρριψε το ενδεχόμενο να συμμετάσχει σε συνασπισμό, έγιναν διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνασπισμού με τη συμμετοχή τριών κομμάτων συμπεριλαμβανομένων του Κόμματος της Ανεξαρτησίας και του Προοδευτικού Κόμματος. Μετά την επίσημη αποδοχή της εντολής στις 28 Νοεμβρίου, η αρχηγός των Αριστερών-Πρασίνων Κατρίν Γιακομπσντότιρ ορκίστηκε πρωθυπουργός και επικεφαλής της νέας κυβέρνησης , στις 30 Νοεμβρίου.
Εκλογικό σύστημα
Τα 63 μέλη του Αλθίνγκι εκλέγονται χρησιμοποιώντας κλειστή λίστα με αναλογική εκπροσώπηση σε πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες με 8 έως 13 έδρες.[4] Από τις συνολικά 63 έδρες, οι 54 εκλέγονται χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα της εκλογικής περιφέρειας και προσδιορίζοντάς τα με τη μέθοδο Ντ' Οντ. Οι υπόλοιπα εννέα συμπληρωματικές έδρες περιέρχονται σε κόμματα που υπερέβησαν το 5% του εθνικού εκλογικού ορίου , προκειμένου να τους δώσει το συνολικό αριθμό των εδρών που αντιστοιχεί στο δικό τους εθνικό μερίδιο των ψήφων.
Αποτελέσματα
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κόμμα Ανεξαρτησίας | D | 49.543 | 25,2 | 16 | –5 | |||||
| Αριστερό-Πράσινο Κίνημα | V | 33.155 | 16,9 | 11 | +1 | |||||
| Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία | S | 23.652 | 12,1 | 7 | +4 | |||||
| Κόμμα του Κέντρου | M | 21.335 | 10,9 | 7 | Νέο | |||||
| Προοδευτικό Κόμμα | B | 21.016 | 10,7 | 8 | 0 | |||||
| Κόμμα Πειρατών | P | 18.051 | 9,2 | 6 | –4 | |||||
| Κόμμα του Λαού | F | 13.502 | 6,9 | 4 | +4 | |||||
| Αναγέννηση | C | 13.122 | 6,7 | 4 | –3 | |||||
| Λαμπρό Μέλλον | A | 2.394 | 1,2 | 0 | –4 | |||||
| Μέτωπο του Λαού της Ισλανδίας | R | 375 | 0,2 | 0 | 0 | |||||
| Αυτή | T | 101 | 0,1 | 0 | 0 | |||||
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 5.531 | – | – | – | ||||||
| Σύνολο | 201.777 | 100 | 63 | 0 | ||||||
| Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/προσέλευση | 248.502 | 81,2 | – | – | ||||||
| Πηγή: Morgunblaðið (ισλανδικά) Iceland Monitor (αγγλικά) | ||||||||||
Σχηματισμός κυβέρνησης
Τετρακομματικές συνομιλίες
Στις 30 Οκτωβρίου ο πρόεδρος Γκούντνι Θορλάσιους Γιοχάνεσον συναντήθηκε με τους ηγέτες των οκτώ κοινοβουλευτικών κομμάτων.[5] Πριν από τη συνάντηση με τον Γκούντνι, η αρχηγός των Αριστερών-Πρασίνων Κατρίν Γιακομπσδότιρ δήλωσε ότι ήθελε να γίνει πρωθυπουργός, και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας με οποιοδήποτε κόμμα.[6]
Τρικομματικές συνομιλίες
Τις επόμενες ημέρες, οι ηγέτες της Αριστεράς-Πρασίνων, του Κόμματος της Ανεξαρτησίας και του Προοδευτικού Κόμματος συζήτησαν τη δυνατότητα σχηματισμού ενός συνασπισμού μαζί, με την Αριστερά-Πράσινους να επιμένουν ότι η Κατρίν έπρεπε να γίνει πρωθυπουργός σε αυτήν την περίπτωση,[7] , μια ιδέα που υποστηρίχθηκε από τους Προοδευτικούς.[8] Σε αντάλλαγμα, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μπιάρνι Μπενέντικτσον θα διοριζόταν υπουργός Οικονομικών.[9] Ο συνασπισμός ήταν ο πρώτος με το Κόμμα της Ανεξαρτησίας και το πιο μακρινό αριστερό κόμμα που εκπροσωπείται στο Althing από την περίοδο από το 1944 έως το 1947, όταν διέπεται παράλληλα με τις λαϊκού Κόμματος – Σοσιαλιστικού Κόμματος.[10]Οι διαβουλεύσεις ολοκληρώθηκαν και έπειτα από συνάντηση με την Κατρίν στις 28 Νοεμβρίου, ο Γκούντνι επίσημα έδωσετην εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με το Κόμμα της Ανεξαρτησίας και το Προοδευτικό Κόμμα.[11] Τα νέα μέλη της κυβέρνησης ορκίστηκαν στις 30 Νοεμβρίου.[12]