Βραβείο Ειρήνης Λένιν
Το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν δημιουργήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1949 από τη Σοβιετική κυβέρνηση και μέχρι το 1955 έφερε την ονομασία Διεθνές Βραβείο Στάλιν για την Ενίσχυση της Ειρήνης μεταξύ των Λαών. Η απονομή του γινόταν ετησίως ως το 1990. Μεταξύ των τιμηθέντων ήταν οι Έλληνες Κώστας Βάρναλης, Μανώλης Γλέζος, Γιάννης Ρίτσος, Μίκης Θεοδωράκης, Χαρίλαος Φλωράκης, καθώς και οι Πάμπλο Νερούδα, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ίντιρα Γκάντι, Νέλσον Μαντέλα και άλλοι.
Ιστορικό
Το Διεθνές Βραβείο Στάλιν για την Ενίσχυση της Ειρήνης μεταξύ των Λαών δημιουργήθηκε τις 21 Δεκεμβρίου 1949 με διάταγμα της προεδρίας του Ανώτατου Σοβιέτ προς τιμήν της εβδομηκοστής επετείου των γενεθλίων του Ιωσήφ Στάλιν. Ήταν το αντίστοιχο του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης του τότε Ανατολικού Μπλοκ.Το βραβείο μετονομάστηκε σε Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν για την Ενίσχυση της Ειρήνης μεταξύ των Λαών, επειδή το 1956, συγκεκριμένα στις 6 Σεπτεμβρίου, ο Νικήτα Χρουστσώφ καταδίκασε την διακυβέρνηση Στάλιν στο εικοστό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.
Όλοι οι ως τότε τιμηθέντες κλήθηκαν να επιστρέψουν το μετάλλιο που είχαν πάρει μαζί με το βραβείο τους, το οποίο εν συνεχεία αντικαταστάθηκε από το μετονομασμένο βραβείο Λένιν.
Σύμφωνα με απόφαση του Προεδρίου του Ανώτατου Σοβιέτ της 11ης Δεκεμβρίου του 1989 το βραβείο μετονομάστηκε σε διεθνές βραβείο ειρήνης Λένιν (ρωσικά: международная Ленинская премия мира)[1] και έπαψε να απονέμεται δύο έτη αργότερα, το 1991, όταν η Σοβιετική Ένωση έπαψε να υφίσταται.
Το διεθνές βραβείο Λένιν δεν πρέπει να συγχέεται με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης, που απονέμεται από το Συμβούλιο Παγκόσμιας Ειρήνης.Υπήρξε επίσης ένα βραβείο Στάλιν που δημιουργήθηκε το 1941 και απονεμήθηκε ετησίως σε κορυφαίους σοβιετικούς συγγραφείς, συνθέτες, καλλιτέχνες και επιστήμονες.
Κατάλογος των βραβευθέντων
- Δεκαετία του 1950
Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί (1950)[2]
Σουνγκ Τσινγκ-λινγκ (Madame Sun Yat-sen) (1950)[2]
Χιούλετ Τζόνσον (1950)[2]- Εζενί Κοτόν (1950)[2]
Άρθουρ Μάουλτον (1950)[2]
Πακ Τσονγκ Άε (1950)[2]
Εριμπέρτο Χάρα Κορόνα (1950)[2]- Γκούο Μορούο (1951)[3]
- Μόνικα Φέλτον (1951)[4]
Ογιάμα Ικούο (1951)[4]
Πιέτρο Νέννι (1951)[4]
Άννα Σέγκερς (1951)[4]
Χόρχε Αμάντο (1951)[4]- Γιοχάννες Μπέχερ (1952)[4]
- Ελίζα Μπράνκο (1952)[4]
Ιλία Έρενμπουργκ (1952)[4]
Αιδεσιμότατος Τζέιμς Γκάρετ Έντικοτ (1952)[4]- Υβ Φαρζ (1952)[4]
Σαϊφουντίν Κίτσλιου (1952)[4]- Πολ Ρόμπσον (1952)[4]
Άντρεα Αντρίν (1953)[4]- Τζον Ντέσμοντ Μπερνάλ (1953)[3]
Ιζαμπέλ Μπλουμ (1953)[4]- Χάουαρντ Φαστ (1953)[4]
- Άντριου Γκατζιέρο (1953)[4]
Λέον Κρουτσέβσκι (1953)[4]
Πάμπλο Νερούδα (1953)[4]- Νίνα Βασίλεβνα Πόποβα (1953)[4]
- Σερ Σαχίμπ-σινγκ Σοχέι (1953)[4]
- Πιερ Κοτ (1953)
- Αλαίν Λε Λεάπ (1954)
Μπαλδομέρο Σανινκάνο (1954)
Πριγιόνο (1954)- Μπέρτολτ Μπρεχτ (1954)[5]
Αντρέ Μπονάρ (1954)[5]
Τακίν Κοντάου Χμάινγκ (1954)[5]
Φέλιξ Ίβερσεν (1954)[5]
Νικολά Γκιγιέν (1954)[6]- Ντένις Νάουελ Πριτ (1954)[7]
- Λάζαρο Κάρδενας (1955)[8]
Μοχάμεντ Αλ-Ασμάρ (1955)[8]
Γιόζεφ Βιρτ (1955)[8]
Τον Ντουκ Τανγκ (1955)[8]- Ακίκο Σέκι (1955)[8]
Ράγκναρ Φόρμπεκ (1955)[8]- Λουί Αραγκόν (1957)[7]
- Εμανιέλ ντ' Αστιέ (1957)[7]
Χάινρικ Μπραντβάινερ (γ. 1910) (1957)[7]- Ντάνιλο Ντόλτσι (γ. 1924) (1957)[7]
Μαρία Ρόζα Όλιβερ (γ. 1898) (1957)[7]- Τσαντρασεκάρα Ράμαν (1957)[7]
Ουντακανταγουάλα Σαρανανκάρα Τίρο (γ. 1902) (1957)[7]- Νικολάι Σεμένοβιτς Τιχόνοφ (1957)[7]
Γιόζεφ Λουκλ Χρομάντκα (1958)[3]- Άρτουρ Λίντκβιστ (1958)[3]
- Λουί Σαγιάν (1958)[3]
- Καόρου Γιασούι (1958)[3]
- Άρνολντ Τσβάιχ (1958)[3]
- Ότο Μπούχβιτς (1959)[9]
- Γ.Ι.Μπ. Ντιμπουά (1959)[9]
- Νικήτα Χρουστσώφ (1959)[9]
- Άιβορ Μόνταγκιου (1959)[9]
Κώστας Βάρναλης (1959)[9]
- Δεκαετία του 1960
- Λοράν Καζανόβα (1960)[10]
- Σάιρους Ίτον (1960)[10]
- Σουκάρνο (1960)[10]
- Φιδέλ Κάστρο (1961)[11]
- Οστάπ Ντλούσκι (γ. 1892 στο Buczacz) (1961)[11]
Γουίλιαμ Μόροου (γ. 1888) (1961)[11]- Ραμεσβάρι Νέρου (γ. 1886) (1961)[11]
Μιχαήλ Σαντοβεάνου (1961)[11]
Αντουάν Ταμπέ (1961)[11]- Ροστισλάβ Αλεξέεβ (1961) [12]
Αχμέτ Σεκού Τουρέ (1961)[11]- Κονσταντίν Σιμούν (1962)[11]
Ίστβαν Ντόμπι (1962)[13]- Όλγα Πομπλέτε ντε Εσπινόζα (1962)[13]
Φαΐζ Αχμέτ Φαΐζ (1962)[13]
Κουάμε Νκρούμαχ (1962)[13]
Πάμπλο Πικάσο (1962)[13]
Γκεόργκι Τράικοβ (1962)[14]- Μανώλης Γλέζος (1962)[15]
Μοντίμπο Κεϊτά (1963)[16]- Όσκαρ Νιμέγιερ (1963)[15]
- Ντολόρες Ιμπάρρουρι (1964)[6]
- Ραφαέλ Αλμπέρτι (1964)[17]
- Βιτάλι Γκίνζμπουργκ, φυσική, 1966
- Αρούνα Ασάφ Αλί (1964) [17]
- Καορού Ότα (1964) [17]
Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας (1965)[18]- Μίριαμ Βίρε-Τουόμινεν (1965) [18]
Πίτερ Αγιοντέλε Κέρτις Τζόζεφ (1965) [18]- Τζιάκομο Μανζού (1965) [18]
Τζαμτσαρανγκίν Σαμπού (1965) [18]- Χέρμπερτ Βάρνκε (1966)[19]
- Ρόκγουελ Κεντ (1966) [19]
- Ιβάν Μάλεκ (1966) [19]
- Μάρτιν Νήμελερ (1966) [19]
- Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος (1966) [19]
Μπραμ Φίσερ (1966) [19]
Γιόρις Ίβενς (1967)[20]
Νγκουγέν Τιν Ντινχ (1967) [20]- Χόρχε Θαλαμέα (1967) [20]
- Ρομές Τσαντρά (1967) [20]
- Έντρε Σικ (1967) [20]
- Ζαν Εφέλ (1967) [20]
- Ακίρα Ιγουάι (b. 1922) (1968-69)[5]
- Γιαροσλάβ Ιβάσκιεβιτς (1968-69)[5]
Χαλέντ Μοχιεντίν (1968-69)[5]- Λάινους Πόλινγκ (1968-69)[5]
Σαφί Αχμέτ ελ Σεΐχ (γ. 1924 - θ. 1971) (1968-69)[5]- Μπέρτιλ Σβάνστρομ (γ. 1907 - θ. 1972) (1968-69)[5]
- Λούντβικ Σβόμποντα (1968-69)[5]
- Δεκαετία του 1970
- Έρικ Χένρι Στόουνλεϊ Μπέρχοπ (1970-71)[21]
- Ερνστ Μπους (1970-71)[21]
- Τσόλα Ντραγκοΐτσεβα (1970-71)[21]
- Ρενάτο Γκουτούζο (1970-71)[21]
- Καμάλ Τζουμπλάτ (1970-71)[21]
- Αλφρέδο Βαρέλα (1970-71)[21]
- Τζέιμς Όλντριτζ (1972)[22]
- Σαλβαδόρ Αγιέντε (1972)[22]
- Λεονίντ Μπρέζνιεφ (1972)[22]
Ενρίκε Παστορίνο (1972)[22]- Λουίς Κορβαλάν (1973-74)[23]
- Ραϊμόν Γκουρ (1973-74)[23]
- Ζαν Μαρτέν-Σισέ (1973-74)[23]
- Ορτένσια Μπούσι ντε Αλιέντε (1975-76)[24]
- Γιάνος Κάνταρ (1975-76)[24]
Σιν Μακ Μπρέιντ (1975-76)[24]
Σαμόρα Ματσέλ (1975-76)[24]
Αγκοστίνιο Νέτο (1975-76)[24]
Γιάννης Ρίτσος (1975-76)[24]- Κουρτ Μπάχμαν (1977-78)[25]
- Φρίντα Γέτα Μπράουν (1977-78)[25]
- Άντζελα Ντέιβις (1977-78)[25]
- Βίλμα Εσπίν (1977-78)[25]
- Κουμάρα Πάντμα Σιβασανκάρα Μένον (1977-78)[25]
- Χαλίνα Σκιμπνιέβσκα (1977-78)[25]
- Ερβέ Μπαζέν (1979)[26]
Λε Ντουάν (1979)[26]- Ούρχο Κεκόνεν (1979)[26]
Αμπντ αλ-Ραχμάν αλ-Σαρκάουι (1979)[26]
Μιγκέλ Οτέρο Σίλβα (1979)[26]
- Δεκαετία του 1980
Μαχμούτ Νταρβίς (1980-82)[27]- Τζον Μόργκαν (1980-82)[27]
- Λίμπερ Σερένι (1980-82)[27]
- Μίκης Θεοδωράκης (1980-82)[27]
- Ίντιρα Γκάντι (1983-84) [28]
- Ζαν-Μαρί Λεζέ (1983-84)[28]
- Εύα Πάλμερ (1983-84)[28]
- Νγκουγιέν Χου Το (1983-84)[28]
- Λουίς Βιδάλες (1983-84)[28]
- Γιόζεφ Βέμπερ (1983-84)[28]
- Χαρίλαος Φλωράκης (1983-84)
Μιγκέλ ντ' Εσκότο (1985-86)[29]- Ντόροθι Χότζκιν (1985-86)[29]
- Χέρπερ Μίες (1985-86)[29]
Τζούλιους Νιερέρε (1985-86)[29]- Πετρ Τάντσεβ (1985-86)[29]
- Ίβαν Λίτγουακ (1986-87)
- Αμπντούλ Σατάρ Εντχί (1988)
- 1990
- Νέλσον Μαντέλα1 (1990)[30]
1. Ο Νέλσον Μαντέλα τιμήθηκε με το βραβείο του Λένιν όταν ήταν στην φυλακή το 1990, γι'αυτό και μέχρι το 2002 δεν μπόρεσε να το παραλάβει αυτοπροσώπως.