XI Μεραρχία Πεζικού (Ελλάδα)

Ήταν η πρώτη μεραρχία που ιδρύθηκε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, όταν ο στρατός ειρήνης επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό. Αρχικά σχηματίστηκε στην Κοζάνη, ενώ το Δεκέμβριο του 1913 διατάχθηκε να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη υπό τη διοίκηση του Γ΄ Σώματος Στρατού. Την εποχή εκείνη περιλάμβανε το 13ο, 27ο και 28ο Σύνταγμα Πεζικού.^[1]

Τον Αύγουστο του 1916, η μεραρχία του Νικόλαου Τρικούπη παρέμεινε πιστή στη βασιλική κυβέρνηση και προσπάθησε να αντιταχθεί στην βενεζελική εξέγερση που οδήγησε στη δημιουργία της Κυβέρνησης Εθνικής Αμύνης, αλλά παρεμποδίστηκε από την παρέμβαση του γαλλικού στρατού.

Μετά την ελληνική απόβαση στη Σμύρνη και τη δημιουργία της Ζώνης Σμύρνης το 1920, δημιουργήθηκε η Μεραρχία Μαγνησίας από τους Έλληνες της Μικράς Ασίας παίρνοντας την ονομασία της από τη Μαγνησία. Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, η νέα φιλοβασιλική κυβέρνηση τη μετονόμασε σε 11η Μεραρχία Πεζικού. Η μεραρχία συμμετείχε στη μικρασιατική εκστρατεία, όπου περικυκλώθηκε και αιχμαλωτίστηκε στα Μουδάνια μετά την τουρκική διάσπαση του ελληνικού μετώπου τον Αύγουστο του 1922. μετασχηματίσηκε μετά το τέλος του πολέμου, με έδρα και πάλι τη Θεσσαλονίκη υπό το Γ΄ Σώμα. Το 1940–41 η μεραρχία συμμετείχε στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο μέχρι τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.

Μετασχηματίσηκε εκ νέου το 1945, μετά την Απελευθέρωση, περιλαμβάνωντας την 31η, 32η και 33η Ταξιαρχία στη Θεσσαλονίκη. Η μεραρχία συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο και παρέμεινε ενεργή μετά το τέλος του πολέμου ως δευτερεύων σχηματισμός με μειωμένη σύνθεση. Από το 1951, έδρευε στην Καβάλα, όπου παρέμεινε μέχρι τη διάλυση της το 2004.^[2]

Το έμβλημα της 11ης Μεραρχίας Πεζικού είναι ένα λιοντάρι, που συμβολίζει τον δυναμισμό, τη δύναμη και το δέος. Στην κορυφή του θυρεού υπάρχει το ρητό ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ. Η φράση είναι ένα απόσπασμα από τον Εφηβικό όρκο της Κλασικής Αθήνας κατά την κατάταξη του στο στρατό.^[3]

• Επίσημος ιστότοπος Γ.Ε.Σ.