Va, pensiero

Κάποιοι μελετητές έχουν ισχυριστεί ότι η χορωδία προοριζόταν να είναι ένας ύμνος για τους Ιταλούς πατριώτες, που επεδίωκαν να ενοποιήσουν τη χώρα τους και να την απαλλάξουν από τον έλεγχο των ξένων, στα χρόνια έως το 1861 (το θέμα της χορωδίας των εξόριστων, να τραγουδούν για την πατρίδα τους και τους στίχους του όπωςː O mia patria, si bella e perduta / "Ω, πατρίδα μου, τόσο όμορφη και χαμένη" θεωρήθηκε ότι βρήκε μεγάλη απήχηση στον ιταλικό λαό).^[1] Κάποιοι μελετητές έχουν απορρίψει αυτή την ιδέα, παραλείποντας να δουν τις συνδέσεις ανάμεσα στις όπερες του Βέρντι, του 1840, του 1850 και στον ιταλικό πατριωτισμό, με εξαίρεση μερικά από τα συναισθήματα που εκφράστηκαν το 1843, στην όπερά του Οι Λομβαρδοί στην Πρώτη Σταυροφορία.^[2]

Άλλες πρόσφατες έρευνες, έχουν αναλύσει πολλά από τα έργα του Βέρντι από τη δεκαετία του 1840 (συμπεριλαμβάνοντας το Ζαν ντ’ Αρκ και τον Αττίλα), με έμφαση στο φαινομενικό τους πολιτικό νόημα.^[3] Η έρευνα του Philip Gossett για τις χορωδίες της δεκαετίας του 1840, δείχνει επίσης ότι οι πρόσφατες ρεβιζιονιστικές προσεγγίσεις στο Βέρντι και την Ιταλική ενοποίηση (Risorgimento) μπορεί να έχουν υπερβάλει στην απόλυτη απόρριψη της πολιτικής σημασίας του "Va, pensiero".^[4]

Στις 27 Ιανουαρίου 1981,^{[Σημ. 1]} ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Giorgio Soavi, πρότεινε σε μια επιστολή που δημοσιεύτηκε από τον Indro Montanelli,^{[Σημ. 2]} στην ημερήσια εφημερίδα του Il Giornale, να αντικατασταθεί ο εθνικός ύμνος της Ιταλίας με το "Va, pensiero". Η πρόταση συζητήθηκε ευρέως για κάποιο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε έως το 2009, όταν ο Γερουσιαστής Umberto Bossi την επανέφερε και πάλι,^[5] αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο, το πολιτικό κόμμα του Bossi, Λέγκα του Βορρά (Lega Nord / Padania), υιοθέτησε το "Va, pensiero" ως τον επίσημο ύμνο και τώρα, η επωδός τραγουδιέται σε όλες τις συναντήσεις του κόμματος.^[6]

Στις 12 Μαρτίου 2011, μετά το "Va, pensiero" σε μια παράσταση του Ναμπούκο στο Teatro dell'Opera στη Ρώμη, o μαέστρος Riccardo Muti έκανε μια σύντομη ομιλία, διαμαρτυρόμενος για τις περικοπές στον προϋπολογισμό της Ιταλίας για τις τέχνες και εν συνεχεία ζήτησε από το ακροατήριο να τραγουδήσει για να υποστηρίξει τον πολιτισμό και τον πατριωτισμό.^[7]

Ο Βέρντι συνέθεσε το Ναμπούκο το 1842, σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του. Η σύζυγος και τα δυο μικρά του παιδιά είχαν αποβιώσει το 1840 από διάφορες ασθένειες. Παρά έναν υποτιθέμενο όρκο, να απέχει από την συγγραφή-οπερών, είχε συμβληθεί με τη La Scala να γράψει και άλλη όπερα και ο μαέστρος τον εξανάγκασε εναποθέτοντας το λιμπρέτο στα χέρια του. Επιστρέφοντας στην οικία του, ο Βέρντι όλως τυχαία, άνοιξε το λιμπρέτο στο "Va, pensiero" και βλέποντας τη φράση, είπε πως «άκουγε τις λέξεις να τραγουδούν». Στην πρώτη πρόβα "οι εργαζόμενοι στο θεάτρο, εξέφρασαν την έγκρισή τους, κατόπιν κτυπούσαν στο δάπεδο και τα σετ με τα εργαλεία τους, ώστε να δημιουργήσουν μια ακόμη πιο θορυβώδη διαδήλωση".^[8] Όπως μεταγενέστερα σημείωσε, ο Βέρντι ένοιωσε ότι "αυτή είναι η όπερα με την οποία αρχίζει πραγματικά η καλλιτεχνική μου σταδιοδρομία. Και παρόλο που αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες, είναι βέβαιο ότι ο Ναμπούκο γεννήθηκε κάτω από ένα τυχερό αστέρι".^[9]

Μετά το θάνατο του Βέρντι το 1901, κατά την διάρκεια της νεκρικής πομπής, στους δρόμους του Μιλάνου, οι παρευρισκόμενοι ξεκίνησαν να τραγουδούν αυθόρμητα το "Va, pensiero". Ένα μήνα αργότερα, όταν επανενταφιάστηκε πλάι στη σύζυγό του στην Casa di Riposo, ο νεαρός Αρτούρο Τοσκανίνι (Arturo Toscanini), διηύθυνε το διάσημο ύμνο, με τη συνοδεία ορχήστρας οκτακοσίων ατόμων.

• Ναμπούκο

Αναφερόμενες πηγές

• (Αγγλικά) Gossett, Philip, in Victoria Johnson, Jane F. Fulcher, and Thomas Ertman (eds.), "Le 'edizioni distrutte' e il significato dei cori operistici nel Risorgimento", Saggiatore musicale, 12 (2005). English translation, "'Edizioni distrutte' and the Significance of Operatic Choruses during the Risorgimento", Opera and Society in Italy and France from Monteverdi to Bourdieu, Cambridge: Cambridge University Press, 2007. (ISBN 0-521-12420-4) (ISBN 0-521-12420-4)
• (Αγγλικά) Parker, Roger, "Verdi and Milan" Αρχειοθετήθηκε 2008-10-12 στο Wayback Machine., lecture on Verdi's relationship with Milan, including details of Nabucco, given at Gresham College, London, 14 May 2007
• (Αγγλικά) Phillips-Matz, Mary Jane (1993). Verdi: A Biography (1st έκδοση). Oxford University Press. ISBN 0-19-313204-4. 
• (Αγγλικά) Werfel, Franz and Stefan, Paul (trans. Edward Downes), Verdi: The Man in His Letters, New York: Vienna House, 1973. (ISBN 0-8443-0088-8)

Άλλες πηγές

• (Αγγλικά) Budden, Julian. Οι Όπερες του Βέρντι, Vol. 1. London: Cassell Ltd, 1973. pp. 89–112. (ISBN 0-304-31058-1)
• (Αγγλικά) Parker, Roger (ed), "Nabucodonosor": Δράμα Λυρικό σε Τέσσερα Μέρη από τον Τεμιστόκλε Σολέρα (τα έργα του Τζουζέπε Βέρντι), Chicago: University of Chicago Press, 1988 (ISBN 978-0-226-85310-9) (ISBN 0226853101)

• "Va, pensiero" στο YouTube, με την Όπερα του Ισραήλ στα Εβραϊκά κατά την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ (2010) στο Όρος Herzl, Ιερουσαλήμ
• "Va, pensiero" στο YouTube, η ομιλία του Ricardo Muti (2011) και η συμμετοχή των θεατών