Σάνον Λούσιντ

Η Λούσιντ γεννήθηκε στη Σαγκάη της Κίνας από τους Βαπτιστικούς ιεραπόστολους γονείς της, Oscar και Myrtle Wells, και κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής της, η ίδια και οι γονείς της φυλακίστηκαν από τους Ιάπωνες.^[17] Οι τρεις τους απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια ανταλλαγής κρατουμένων, έμειναν στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος του πολέμου και μετά επέστρεψαν στην Κίνα. Όταν η Λούσιντ ήταν 6 ετών, η οικογένειά της αποφάσισε να φύγει από την Κίνα λόγω της ανόδου των κομμουνιστών στην εξουσία. Εγκαταστάθηκαν στο Bethany της Οκλαχόμα και η Λούσιντ αποφοίτησε από το λύκειο Bethany το 1960. ^[18] Λίγο μετά την αποφοίτησή της από το λύκειο, έλαβε την άδεια πιλότου της και αγόρασε ένα παλιό αεροπλάνο για να πάει τον πατέρα της σε συναντήσεις αναβίωσης. Πήγε στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα από όπου απέκτησε το πτυχίο της στη χημεία το 1963, το μεταπτυχιακό της στη βιοχημεία το 1970 και το διδακτορικό της στη βιοχημεία το 1973.

Η εμπειρία της Λούσιντ περιλαμβάνει μια ποικιλία ακαδημαϊκών εργασιών, όπως: βοηθός διδασκαλίας στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα από το 1963 έως το 1964, ανώτερη τεχνικός εργαστηρίου στο Ίδρυμα Ιατρικής Έρευνας της Οκλαχόμα από το 1964 έως το 1966, χημικός στο Kerr-McGee, Οκλαχόμα Σίτι, Οκλαχόμα από το 1966 έως το 1968, πτυχιούχος βοηθός στο Τμήμα Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας του Κέντρου Υγείας του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα από το 1969 έως το 1973 και ερευνητικός συνεργάτης με το Ίδρυμα Ιατρικής Έρευνας της Οκλαχόμα στην πόλη της Οκλαχόμα της Οκλαχόμα, από το 1974 έως την επιλογή της στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα υποψήφιων αστροναυτών. ^{[17] [19]}

Το 1978, η NASA έβγαλε αγγελίες για γυναίκες υποψηφίους ως απάντηση στους νέους νόμους κατά των διακρίσεων της εποχής. Η Λούσιντ επιλέχθηκε για το Σώμα Αστροναυτών της NASA το 1978. Από τις έξι γυναίκες αυτής της πρώτης τάξης με γυναίκες αστροναύτες, η Λούσιντ ήταν η μόνη που ήταν μητέρα τη στιγμή της επιλογής της.

Η πρώτη διαστημική πτήση της Λούσιντ ήταν τον Ιούνιο του 1985 στην αποστολή STS-51-G του Διαστημικού Λεωφορείου Ντισκάβερι. Πέταξε επίσης στις αποστολές των διαστημικών λεωφορείων STS-34 το 1989, STS-43 το 1991 και STS-58 το 1993.

Η Λούσιντ είναι πιο γνωστή για το πέμπτο διαστημικό της ταξίδι, όταν πέρασε 188 ημέρες στο διάστημα, από τις 22 Μαρτίου έως τις 26 Σεπτεμβρίου 1996, συμπεριλαμβανομένων 179 ημερών στο Mir, τον ρωσικό διαστημικό σταθμό . Και από και προς το Mir, ταξίδεψε στο Διαστημικό Λεωφορείο Ατλαντίς, ξεκινώντας από το STS-76 και επιστρέφοντας στο STS-79 . Η παραμονή της στο Mir δεν αναμενόταν να διαρκέσει τόσο πολύ, αλλά η επιστροφή της καθυστέρησε δύο φορές, παρατείνοντας την παραμονή της για περίπου έξι εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια της αποστολής πραγματοποίησε πολλά πειράματα βιολογικής και φυσικής επιστήμης. Ως αποτέλεσμα του χρόνου που πέρασε στο Mir, κατείχε το ρεκόρ για τις περισσότερες ώρες σε τροχιά από μη Ρώσο και τις περισσότερες ώρες σε τροχιά από μια γυναίκα. Στις 16 Ιουνίου 2007, η Sunita Williams στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ^{[20] [21] [22]} ξεπέρασε το ρεκόρ της για διαστημική πτήση μεγαλύτερης διάρκειας από μια γυναίκα.

Από το 2002 έως το 2003, η Λούσιντ υπηρέτησε ως Επικεφαλής Επιστήμονας της NASA. Ξεκινώντας το 2005, Lucid υπηρέτησε ως επικεφαλής CAPCOM (Επικοινωνητής κάψουλας) στη βάρδια οργάνωσης προγράμματος (με διανυκτέρευση) στο Mission Control για μια σειρά από αποστολές Διαστημικών Λεωφορείων, συμπεριλαμβανομένων των: STS-114, STS-116, STS-118, STS-120, STS-122, STS-124, STS-125, STS-126, STS-127, STS-128, STS-129, STS-130, STS-132, STS-133, STS-134 και STS-135 . ^[19]

Στις 31 Ιανουαρίου 2012, η Λούσιντ ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη NASA. ^[23]

Το STS-51G Discovery (17 Ιουνίου έως 24 Ιουνίου 1985) ήταν μια αποστολή 7 ημερών, κατά την οποία το πλήρωμα ανέπτυξε δορυφόρους επικοινωνίας για το Μεξικό (Morelos), τον Αραβικό Σύνδεσμο (Arabat) και τις Ηνωμένες Πολιτείες (AT&T Telstar). Χρησιμοποίησαν το σύστημα τηλεχειρισμού Remote Manipulator System (RMS) για να στείλουν και αργότερα να ανακτήσουν τον δορυφόρο SPARTAN, ο οποίος πραγματοποίησε 17 ώρες αστρονομικών πειραμάτων ακτίνων Χ όσο ήταν διαχωρισμένος από το Διαστημικό Πλοίο. Επιπλέον, το πλήρωμα ενεργοποίησε το Automated Directional Solidification Furnace (ADSF), έξι Getaway Specials και συμμετείχε σε βιοϊατρικά πειράματα. Η αποστολή πραγματοποιήθηκε σε 112 τροχιές της Γης, ταξιδεύοντας 2,5 εκατομμύρια μίλια σε 169 ώρες και 39 λεπτά. Η προσγείωση έγινε στη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Edwards (EAFB) στην Καλιφόρνια.

Το STS-34 Atlantis (18 Οκτωβρίου έως 23 Οκτωβρίου 1989) ήταν ένα πείραμα 5 ημερών που περιελάμβανε μετρήσεις ακτινοβολίας, μορφολογία πολυμερών, έρευνα κεραυνών, μελέτη των επιδράσεων της μικροβαρύτητας στα φυτά και ένα πείραμα φοιτητών για την ανάπτυξη κρυστάλλων πάγου στο διάστημα. Η αποστολή πραγματοποιήθηκε σε 79 τροχιές της Γης, ταξιδεύοντας 1,8 εκατομμύρια μίλια σε 119 ώρες και 41 λεπτά. Η προσγείωση έγινε στη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Edwards, στην Καλιφόρνια.

Το STS-43 Atlantis (2 Αυγούστου έως 11 Αυγούστου 1991) ήταν μια αποστολή 9 ημερών, κατά την οποία το πλήρωμα απέστειλε τον πέμπτο δορυφόρο παρακολούθησης και αναμετάδοσης δεδομένων (TDRS-E). Το πλήρωμα διεξήγαγε επίσης 32 πειράματα φυσικής, υλικής και βιολογικής επιστήμης, τα οποία αφορούσαν κυρίως το πρόγραμμα Extended Duration Orbiter και τον διαστημικό σταθμό Freedom. Η αποστολή πραγματοποιήθηκε σε 142 τροχιές της Γης, ταξιδεύοντας 3,7 εκατομμύρια μίλια σε 213 ώρες, 21 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα. Το STS-43 Atlantis ήταν το όγδοο διαστημικό λεωφορείο που προσγειώθηκε στο KSC.

STS-58 Columbia (18 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου 1993). Αυτή η αποστολή διάρκειας 14 ημερών, που ήταν ρεκόρ για την εποχή, αναγνωρίστηκε από τη διοίκηση της NASA ως η πιο επιτυχημένη και αποτελεσματική πτήση Spacelab που πραγματοποίησε η NASA. Το πλήρωμα STS-58 πραγματοποίησε νευροαγγειακά, καρδιαγγειακά, καρδιοπνευμονικά, μεταβολικά και μυοσκελετικά ιατρικά πειράματα στον εαυτό τους και σε 48 αρουραίους, διευρύνοντας τις γνώσεις μας για τη φυσιολογία ανθρώπων και ζώων τόσο στη Γη όσο και στο διάστημα. Επιπλέον πραγματοποίησαν 16 μηχανικές δοκιμές στο Orbiter Columbia και 20 ιατρικά πειράματα εκτεταμένης διάρκειας "Extended Duration Orbiter Medical Project". Η αποστολή πραγματοποιήθηκε σε 225 τροχιές της Γης, ταξιδεύοντας 5,8 εκατομμύρια μίλια σε 336 ώρες 13 λεπτά και 1 δευτερόλεπτο. Η προσγείωση έγινε στη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Edwards, στην Καλιφόρνια. Κατά την ολοκλήρωση αυτής της πτήσης, η Λούσιντ πέρασε καταγεγραμμένα 838 ώρες και 54 λεπτά στο διάστημα.

Η Λούσιντ κατέχει το αμερικανικό ρεκόρ αντοχής σε διαστημική πτήση μίας αποστολής στον ρωσικό διαστημικό σταθμό Mir. Μετά από ένα χρόνο εκπαίδευσης στο Star City της Ρωσίας, το ταξίδι της ξεκίνησε με την απογείωση στο KSC στις 22 Μαρτίου 1996, στο STS-76 Atlantis. Μετά τη πρόσδεση, μεταφέρθηκε στον Διαστημικό Σταθμό Mir. Ως μηχανικός διαστημικού πλοίου 2, πραγματοποίησε πολλά πειράματα βιολογικής και φυσικής επιστήμης κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Mir. Το ταξίδι επιστροφής της στο KSC πραγματοποιήθηκε στο STS-79 Atlantis στις 26 Σεπτεμβρίου 1996. Ολοκληρώνοντας αυτήν την αποστολή, η Λούσιντ ταξίδεψε 75,2 εκατομμύρια μίλια σε 188 ημέρες, 4 ώρες, 0 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα.

Η Λούσιντ απονεμήθηκε το Διαστημικό Μετάλλιο Τιμής Κογκρέσσου τον Δεκέμβριο του 1996 (για την αποστολή της στον Mir), γεγονός που την κάτεστησε το δέκατο άτομο και πρώτη γυναίκα που έλαβε αυτή την τιμή. ^[15] Η Λούσιντ εντάχθηκε στο Διεθνές Space Hall of Fame το 1990. ^[24] Το 1993 εντάχθηκε στο Hall of Fame των γυναικών της Οκλαχόμα . Το 1998, η Λούσιντ εντάχθηκε στο Εθνικό Hall of Fame των Γυναικών . ^[25]

Το 2014, η Λούσιντ εντάχθηκε στο Hall of Fame των Αστροναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών. ^{[26] [27]}

Είναι παντρεμένη με τον Michael F. Lucid από την Ινδιανάπολη. Έχουν δύο κόρες και έναν γιο, πέντε εγγονές και τρεις εγγονούς.^{[17] [19]}

315