Flixbus
Η Flixbus (Γερμανική προφορά: 'flɪksbʊs, με γραφή FLiXBUS) είναι γερμανική εταιρεία η οποία προσφέρει υπηρεσίες υπεραστικών λεωφορείων στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανήκει στην FlixMobility ΕΠΕ, η οποία διαχειρίζεται επίσης τις FlixTrain και FlixCar.
 | |
 | |
| Νομική μορφή | Gesellschaft mit beschränkter Haftung, Ανώνυμη εταιρεία και Ευρωπαϊκή Εταιρεία |
|---|---|
| Κλάδος | τουρισμός, Υπηρεσία υπεραστικών λεωφορείων, Internet industry, tech industry και long-distance passenger rail transport |
| Ίδρυση | 2013 |
| Έδρα | Μόναχο, Γερμανία |
| Ιδιοκτήτης | Daimler Silver Lake General Atlantic |
| Υπάλληλοι | 1.000 (2017) |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
    | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η FlixBus δεν διαθέτει δικά της λεωφορεία και δεν προσλαμβάνει οδηγούς. Οι υπηρεσίες της λειτουργούν σε συνεργασία με περιφερειακές εταιρείες λεωφορείων. Οι τοπικοί συνεργάτες είναι υπεύθυνοι για την καθημερινή εκτέλεση των δρομολογίων, ενώ η Flixbus είναι υπεύθυνη για τις άδειες, τον προγραμματισμό του δικτύου, το μάρκετινγκ, τις τιμές, τη διαχείρισης της ποιότητας και την εξυπηρέτηση πελατών και κρατάει το 25-30% της τιμής του εισιτηρίου, αφήνοντας το υπόλοιπο στους συνεργάτες λειτουργίας.[1] Αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο είναι εξαιρετικά επεκτάσιμο και επέτρεψε στην εταιρεία να αναπτυχθεί γρήγορα.[2] Το 2018, η εταιρεία είχε μερίδιο αγοράς 90% των ταξιδιών με λεωφορείο στη Γερμανία.[3]
Η FlixBus δίνει έμφαση στη βιωσιμότητα των λεωφορείων του, σε χαμηλότερες τιμές και στο δωρεάν Wi-Fi. Οι πελάτες μπορούν να επιλέξουν να αντισταθμίσουν το αποτύπωμα άνθρακα κατά την αγορά εισιτηρίου στο διαδίκτυο. Η αντιστάθμιση κοστίζει μεταξύ 1-3% της τιμής του εισιτηρίου και πηγαίνει σε διεθνώς πιστοποιημένα κλιματικά έργα.[5]
Ιστορία
Η Flixbus ιδρύθηκε το 2011 στο Μόναχο από τους Ντάνιελ Κράους, Γιόχεν Ένγκερτ και Άντρε Σφέμλαϊν και ξεκίνησε τις 3 πρώτες διαδρομές της τον Φεβρουάριο του 2013 στη Βαυαρία της Γερμανίας. Ιδρύθηκε για να εκμεταλλευτεί το άνοιγμα της αγοράς λεωφορείων στον ανταγωνισμό στη Γερμανία το 2013. [3]
Τον Ιανουάριο του 2015, η εταιρεία συγχωνεύτηκε με την MeinFernbus.
Τον Νοέμβριο του 2015, η Flixbus εξαγόρασε τη Liinita, μια νεοσύστατη εταιρεία που ανέπτυξε μια υπηρεσία συνεπιβατισμού σε καταστήματα λιανικής, εμπορικά κέντρα και εστιατόρια που είχαν χρηματοδοτηθεί από το Business Incubation Center (BIC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ) και την κυβέρνηση της Άνω Βαυαρίας.[6] Η Flixbus χρησιμοποίησε την τεχνολογία που αναπτύχθηκε από τη Liinita για να ξεκινήσει την επιχείρηση ναύλωσης.[7]
Τον Μάιο του 2015, εισήλθε στην απελευθερωμένη γαλλική αγορά με τη «FlixBus France»[8] και τον Αύγουστο παρουσίασε μια ιταλική θυγατρική εταιρεία στο Μιλάνο.[9]
Τον Νοέμβριο του 2015, η Flixbus ανακοίνωσε την ίδρυση μιας νέας θυγατρικής εταιρείας, της FlixBus BV, στις Κάτω Χώρες, δημιουργώντας το πρώτο εθνικό ολλανδικό δίκτυο υπεραστικών λεωφορείων.[10] Εκείνη την εποχή, είχε επίσης δρομολόγια προς την Αυστρία, την Ελβετία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, τη Σουηδία και τη Δανία.[11]
Το 2015, η Flixbus έλεγχε το 71% της γερμανικής αγοράς (βάσει μέτρησης σε χιλιόμετρα δρομολογίων από την εταιρεία).[12]
Τον Ιανουάριο του 2016, η Flixbus ανακοίνωσε ότι θα εισέλθει στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη με μια νέα θυγατρική εταιρεία, την FlixBus CEE, η οποία θα καλύπτει την Τσεχία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, την Πολωνία, τη Σλοβενία και την Κροατία.[13][14]
Τον Μάρτιο του 2016, η εταιρεία ξεκίνησε τα πρώτα της δρομολόγια προς το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία.
Μέχρι τον Μάρτιο του 2016, το δίκτυο περιελάμβανε περίπου 120.000 καθημερινές συνδέσεις με 1.700+ προορισμούς σε 28 χώρες.[15]
Από την 1η Ιουλίου 2016, η Flixbus εξαγόρασε τη Megabus Europe από την Stagecoach Group, με την Stagecoach να παραμένει εργολήπτης για τη λειτουργία των υπηρεσιών.[16]
Στις 3 Αυγούστου 2016, η Flixbus ανακοίνωσε την εξαγορά της Postbus, ενός γερμανικού ανταγωνιστή, από τα Γερμανικά Ταχυδρομεία για ένα μη ανακοινώσιμο ποσό.
Τον Σεπτέμβριο του 2016, η Flixbus ανακοίνωσε σχέδια για επέκταση στη Σκανδιναβία. Μαζί με τις δανικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η Flixbus ανακοίνωσε σχέδια για ένα δίκτυο στη Δανία.[17] Στις 28 Φεβρουαρίου 2017, η Flixbus ανακοίνωσε ότι η δανική εταιρεία λεωφορείων Abildskou, με έδρα το Ώρχους, θα γίνει ο πρώτος συνεργάτης λεωφορείων στη Δανία. [18]
Τον Μάιο του 2017, η Flixbus ανακοίνωσε ότι θα αναλάβει το δίκτυο λεωφορείων της Hellö από τους Αυστριακούς Ομοσπονδιακούς Σιδηρόδρομους (ÖBB) τον Αύγουστο του 2017.[19]
Τον Ιούλιο του 2017, η Flixbus ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει την έναρξη των πρώτων δρομολογίων της προς την Πορτογαλία.[20]
Από τις 24 Αυγούστου 2017, η Flixbus συνεργάστηκε με την τσεχική εταιρεία τρένων Leo Express, για να αναλάβει τη λειτουργία της σιδηροδρομικής υπηρεσίας Locomore μεταξύ Στουτγκάρδης και Βερολίνου (μέσω Ανόβερου και Φρανκφούρτης) στη Γερμανία.[21]
Στις 24 Μαρτίου 2018, η FlixMobility απέκτησε την εταιρεία ανοικτής πρόσβασης Hamburg-Köln-Express, η οποία πραγματοποιούσε μια διαδρομή μεταξύ Αμβούργου και Κολωνίας, και ενσωμάτωσε τη διαδρομή HKX στο δίκτυο Flixtrain, παράλληλα με την προαναφερθείσα υπηρεσία Locomore.[22]
Στις 15 Μαΐου 2018, η Flixbus ανακοίνωσε την επέκτασή της στην αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών, λειτουργώντας από έναν κεντρικό κόμβο στο Λος Άντζελες.[23] Τον Μάρτιο του 2019, η εταιρεία ξεκίνησε τις υπηρεσίες της στο Χιούστον, στο Σαν Αντόνιο, στη Νέα Ορλεάνη, στο Μπάτον Ρουζ και στο Μπιλόξι.[24][25][26]
Τον Απρίλιο του 2019, η Flixbus απέκτησε την Eurolines και το εμπορικό σήμα Isilines από την Transdev.[27]
Τον Μάιο του 2019, η Eastern Bus, η οποία λειτουργεί κατά μήκος της διαδρομής Interstate 95 μεταξύ της Νέας Υόρκης και του Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, κατέληξε σε συμφωνία με τη Flixbus για τη λειτουργία του δικτύου της Ανατολικής Ακτής για τη Flixbus.[28]
Τον Αύγουστο του 2019, η Flixbus αγόρασε τον ηγέτη των εταιρειών λεωφορείων στην Τουρκία, την Kâmil Koç, από την ιδιωτική εταιρεία μετοχών Actera Group.[29]
Στις 2 Ιουλίου 2020, η Flixbus ξεκίνησε την υπηρεσία υπεραστικών λεωφορείων στο Ηνωμένο Βασίλειο, με αρχικά δρομολόγια από το Λονδίνο προς το Μπέρμιγχαμ, το Μπρίστολ και το Πόρτσμουθ (σύνδεση με το Γκίλφορντ). Ταυτόχρονα συνέχισε τις υπηρεσίες της από το Λονδίνο στην ηπειρωτική Ευρώπη.[30]
Τον Ιούλιο του 2020, η Flixbus εισήλθε στην αγορά της Βαλτικής και ξεκίνησε δρομολόγια προς Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία.[31]
Λειτουργικές εταιρείες
Η Flixbus ισχυρίζεται ότι δεν κατέχει λεωφορεία,[32] εκχωρώντας όλες τις υπηρεσίες σε μικρές ή μεσαίες εταιρείες λεωφορείων ή μικρού μεγέθους, τις οποίες αποκαλεί «συνεργάτες λεωφορείων».[33]
Επιβάτες
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε η εταιρεία τον Φεβρουάριο του 2018, το 60% των πελατών της εταιρείας είναι γυναίκες και το 33% είναι μεταξύ των ηλικιών 18 και 25 ετών.[34]
Ατυχήματα και συμβάντα
- Στις 5 Μαΐου 2019, ένα λεωφορείο τράκαρε στη Γερμανία. Τουλάχιστον 3 επιβάτες τραυματίστηκαν σοβαρά. Τα αρχικά ευρήματα της αστυνομίας ήταν ότι ο οδηγός λεωφορείου δεν έφταιγε για το ατύχημα.[35]
- Στις 19 Μαΐου 2019, ένα λεωφορείο κύλησε και έπεσε σε φράγμα οδικής ασφάλειας στην Ελβετία. Ένα άτομο σκοτώθηκε και 60 τραυματίστηκαν.[36]
- Στις 6 Οκτωβρίου 2019, ένα λεωφορείο κύλησε και έπεσε κοντά στο Μπιζανέ. Ένα άτομο σκοτώθηκε και 17 τραυματίστηκαν.[37]
- Στις 3 Νοεμβρίου 2019, ένα λεωφορείο κύλησε και έπεσε κοντά στην Αμιένη, τραυματίζοντας περισσότερα από 30 άτομα.[38]
- Στις 29 Νοεμβρίου 2019, ένα λεωφορείο τράκαρε σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας στο Νιου Τζέρσεϊ, σκοτώνοντας έναν επιβάτη.[39]
Διαμάχες
Συνθήκες εργασίας
Η Flixbus έχει κατηγορηθεί ότι αναγκάζει τους συνεργάτες της να κάνουν τους οδηγούς της να εργάζονται υπερβολικές ώρες με χαμηλό μισθό. Ωστόσο, οι επίσημες επιθεωρήσεις διαπίστωσαν ότι οι ώρες ανάπαυσης, οδήγησης και εργασίας στην αγορά ήταν πολύ καλύτερες από ότι είχαν υπονοήσει ορισμένες αναφορές μέσων ενημέρωσης.[40]
Χρήση υποδομής χωρίς πληρωμές με διόδια
Το 2015, η Κολωνία έκλεισε το σταθμό υπεραστικών λεωφορείων στο κέντρο της πόλης λόγω της συμφόρησης που σχετίζεται με τα λεωφορεία, αναγκάζοντας τη Flixbus να μετακινήσει τη στάση της Κολωνίας.[41]
Σε αντίθεση με τις ανταγωνιστικές υπηρεσίες τρένων και φορτηγών, τα λεωφορεία δεν πληρώνουν οδικά διόδια στη Γερμανία, το οποίο έχει αναφερθεί ως κρυφή επιδότηση από τους πολιτικούς του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας και της Συμμαχία '90/Οι Πράσινοι, καθώς και από τον Ρύντιγκερ Γκρούμπε, πρόεδρο της Γερμανικών Σιδηρόδρομων, έναν από τους βασικούς ανταγωνιστές της Flixbus.[42] Η bdo (γερμανική ένωση εταιρειών λεωφορείων) απάντησε λέγοντας ότι τα λεωφορεία πληρώνουν ήδη για υποδομή που χρησιμοποιούν με τη μορφή διαφόρων φόρων (π.χ. φόρος ορυκτών ελαίων), ενώ δισεκατομμύρια επιδοτήσεις καταβάλλονται στον εθνικό πάροχο σιδηροδρόμων Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι.[43]
Κυρίαρχο μερίδιο αγοράς
Μετά την εξαγορά της Postbus το 2016, η FlixBus απέκτησε τον έλεγχο περίπου του 80% της γερμανικής αγοράς υπεραστικών λεωφορείων, η οποία επικρίθηκε από διάφορα μέσα ενημέρωσης[44][45][46] ως de facto μονοπώλιο και επιβλαβές για τον ανταγωνισμό. Προτάθηκε επίσης ότι ο έλεγχος της αγοράς της Flixbus θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερες τιμές και χαμηλότερη εξυπηρέτηση σε μικρότερους προορισμούς.
Αρχεία ονομάτων επιβατών
Στις 25 Ιουνίου 2018, η βελγική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι εκτελεί πιλοτικό έργο με τη Flixbus και την Eurostar για την οποία συλλέγει όλα τα δεδομένα επιβατών για τα Flixbuses και Eurostars που διασχίζουν τα βελγικά σύνορα. Η κίνηση επικρίθηκε ως μείωση της ελκυστικότητας των δημόσιων μεταφορών.[47][48]
Έλλειψη ευθύνης κατά τη διάρκεια της επιδημίας COVID-19
Στη Σουηδία, η Flixbuss AB, η σουηδική θυγατρική, δημοσίευσε πληροφορίες στα κανάλια τους σχετικά με αυξημένα μέτρα ασφάλειας και προστασίας ως απάντηση στο COVID-19. Ωστόσο, η εταιρεία έλαβε πολλά παράπονα στη σελίδα κοινωνικών μέσων και στα σουηδικά μέσα ενημέρωσης ότι αυτά τα μέτρα ήταν μόνο κενά λόγια. Τα λεωφορεία ήταν πλήρως γεμάτα και δεν διέθετε καμία πολιτική για την τοποθέτηση επιβατών.[49][50]