Ψοφίμι
Το ψοφίμι ή κουφάρι (αγγλικά: carrion από το λατινικό: «caro», που σημαίνει «κρέας»), αναφέρεται στη νεκρή και σε κατάσταση αποσύνθεσης σάρκα ενός ζώου.
Ρόλος στο οικοσύστημα
Το ψοφίμι είναι μια σημαντική πηγή τροφής για τα μεγάλα σαρκοφάγα και παμφάγα στα περισσότερα οικοσυστήματα. Στα παραδείγματα των πτωματοφάγων (ή καθαριστών) περιλαμβάνονται οι γύπες, τα γεράκια, οι αετοί,[2] οι ύαινες,[3] τα virginia opossum (Didelphis virginiana),[4] οι δαίμονες της Τασμανίας,[5] τα κογιότ,[6] οι δράκοι του Κομόντο[7] και οι νεκρόφοροι κάνθαροι (burying beetles - Silphidae).[8] Πολλά ασπόνδυλα όπως οι νεκρόφοροι κάνθαροι, καθώς και οι προνύμφες (maggots) των μυγών calliphorid όπως και οι σαρκόμυγες (flesh-flies), επίσης, τρώνε ψοφίμια, παίζοντας έτσι ένα σημαντικό ρόλο στην ανακύκλωση του αζώτου και του άνθρακα, στα ζωικά υπολείμματα.
Διαδικασία αποσύνθεσης
Το ψοφίμι αρχίζει να σαπίζει από τη στιγμή του θανάτου του ζώου, θα προσελκύει δε όλο και περισσότερο τα έντομα και θα αναπαράγει βακτήρια. Λίγο καιρό μετά το θάνατο του ζώου, το σώμα του θα αρχίσει να αποπνέει μια αποκρουστική μυρωδιά, η οποία προκαλείται από την παρουσία των βακτηρίων και την εκπομπή της καδαβερίνης (cadaverine) και πουτρεσκίνης (putrescine).
Μίμηση ψοφιμιού
Ορισμένα φυτά και μύκητες μυρίζουν σαν ψοφίμι σε αποσύνθεση και να προσελκύουν έντομα που βοηθούν στην αναπαραγωγή. Τα φυτά που παρουσιάζουν αυτή τη συμπεριφορά είναι γνωστά ως θνησιμαία λουλούδια. Τα μανιτάρια φαλλοί, αποτελούν παραδείγματα των μυκήτων με αυτό το χαρακτηριστικό.
Χρήση του όρου
Η λέξη ψοφίμι, χρησιμοποιείται συχνά στη μυθολογία της Δανίας, για να περιγράψει τα ζώα που έχουν θυσιαστεί και τα ζώα που έχουν θανατωθεί λόγω της οργής των θεών.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ορισμένες φορές το ψοφίμι χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα μολυσμένο πτώμα που είναι άρρωστο και δεν πρέπει να αγγιχθεί. Ένα παράδειγμα όπου η λέξη «carrion» χρησιμοποιείται στη βιβλιογραφία, για να περιγραφούν τα νεκρά σώματα και η σήψη, μπορεί να βρεθεί στο έργο Ιούλιος Καίσαρ (Julius Caesar) του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare):
- Κραυγή «Όλεθρος», και αφήστε να γλιστρήσουν τα σκυλιά του πολέμου·
(Cry 'Havoc,' and let slip the dogs of war;) - Ότι αυτή η αποκρουστική πράξη θα μυρίζει πάνω στη γη
(That this foul deed shall smell above the earth) - Με πτώματα ανδρών, που στενάζουν να ταφούν.
(With carrion men, groaning for burial.) - (III.i)[9]
Ένα άλλο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στο Ροβινσώνα Κρούσο (Robinson Crusoe) του Ντάνιελ Ντεφόε (Daniel Defoe), όταν ο ήρωας του έργου σκοτώνει ένα άγνωστο πουλί, προκειμένου να το φάει, αλλά βρίσκει «την σάρκα του ψοφίμι και να μην είναι κατάλληλη για τίποτα».
Στο δίκαιο του Νώε (Noahide law)
Οι τριάκοντα καταμετρημένοι νόμοι του (Ταλμουδιστή) Ούλλα (Ulla (Talmudist)), περιλαμβάνουν την απαγόρευση των ανθρώπων που καταναλώνουν ψοφίμια,[10] αυτή η καταμέτρηση είναι πρόσθετη στους επτά καταμετρημένους κανόνες και έχουν δημοσιευθεί πρόσφατα από την Εβραιο-Αραβική γραφή του Shmuel ben Hophni Gaon αφού είχε χαθεί για αιώνες.[11]