Χιου Γκραντ

Δευτερότοκος γιος της καθηγήτριας Φινβόλα Σούζαν Μακ Λιν και του λοχαγού Τζέημς Μάρεϊ Γκραντ. Η ιστορία της οικογένειάς του είναι αρκετά πλούσια και αριθμεί πολλούς πολεμιστές, εξερευνητές, γιατρούς, στρατιωτικούς και αρκετά μέλη της Αγγλο-σκοτσέζικης αριστοκρατίας^[2]. Γεννήθηκε στο Χάμερσμιθ του Λονδίνου και φοίτησε στο New College της Οξφόρδης, από όπου πήρε πτυχίο στην αγγλική λογοτεχνία αλλά πάντα έτρεφε όνειρα για καλλιτεχνική καριέρα, παρά την αντίθετη άποψη των γονιών του. Την εποχή που ήταν φοιτητής είχε την πρώτη του καλλιτεχνική εμπειρία σε μια ταινία παραγωγής της Όξφορντ Φιλμ Κόμπανι, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που σκηνοθέτησε ο Μάικλ Χόφμαν.

Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, εργάζεται για μικρά διαστήματα ως βιβλιοκριτικός, γράφει σκετσάκια για τηλεοπτικά σόου και κάνει τον κειμενογράφο και παραγωγό ραδιοφωνικών διαφημίσεων^[3] . Το πάθος του για την υποκριτική τον οδηγεί να συμμετάσχει σε μερικά περιφερειακά θεατρικά σχήματα. Ύστερα από μερικές σύντομες τηλεοπτικές εμφανίσεις, ο σκηνοθέτης Μάικλ Ράντφορντ του εμπιστεύεται έναν μικρό ρόλο. Η αναγνώριση όμως θα έρθει όταν θα πρωταγωνιστήσει το 1987 στην ταινία Μωρίς του Τζέιμς Άιβορι και θα λάβει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας.

Τα επόμενα χρόνια θα λάβει μέρος σε διάφορες ευρωπαϊκές και βρετανικές ταινίες, αλλά χωρίς να ξεχωρίσει ιδιαίτερα. Έχει περάσει τα τριάντα και είναι τόσο απογοητευμένος από την καριέρα του ώστε σκέφτεται να εγκαταλείψει την ηθοποιία. Το 1994 όμως θα αποτελέσει σταθμό στην καριέρα του. Παίζει το ρόλο του ντροπαλού Τσαρλς στην κωμωδία Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία,^[4] η ταινία κάνει διεθνή επιτυχία, ο Γκραντ κερδίζει την Χρυσή Σφαίρα και γίνεται ένας από τους πιο περιζήτητους ηθοποιούς παγκοσμίως για κωμωδίες και ερωτικές κομεντί. Έτσι θα λάβει μέρος σε διάφορες χολυγουντιανές παραγωγές όπως το Εννέα μήνες και μερικές σημαντικές βρετανικές ταινίες όπως το Λογική κι ευαισθησία. Το 1999 θα πρωταγωνιστήσει σε άλλη μια μεγάλη εμπορική επιτυχία, το Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ, με συμπρωταγωνίστρια την Τζούλια Ρόμπερτς. Στη συνέχεια θα λάβει μέρος στην ταινία του Γούντι Άλλεν Οι μικροαπατεώνες και σε πολλές άλλες κωμωδίες. Το 2002 τον βρίσκει πάλι υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα για το ρόλο του στην ταινία Για ένα αγόρι.

Οι περισσότερες ταινίες στις οποίες έχει συμμετάσχει ήταν ρομαντικές κομεντί. Σε αρκετές απ’ αυτές συναντούσε τον μεγάλο έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο μιας Αμερικανίδας, ενώ ο ίδιος σχεδόν ποτέ δεν έπαιξε χαρακτήρες που δεν ήταν Βρετανοί. Πολλοί κριτικοί τον έχουν κατηγορήσει για την περιορισμένη γκάμα των χαρακτήρων που έχει ενσαρκώσει.

Για την επιλογή των ρόλων του, ο Γκραντ λέει: «Δεν δοκιμάστηκα ποτέ σε ρόλους όπου έπρεπε να κλαίω ή να κολλάω Έιτζ ή να σώζω ανθρώπους από στρατόπεδα συγκέντρωσης, ώστε να παίρνω καλές κριτικές. Ειλικρινά πιστεύω ότι το παίξιμο στην κωμωδία είναι το ίδιο δύσκολο, αν όχι δυσκολότερο, από το σοβαρό παίξιμο και ειλικρινά δεν με ενοχλεί που όλα τα βραβεία και οι καλές κριτικές αυτόματα πηγαίνουν στις πιο βαθιές, σκοτεινές, πιο σοβαρές ερμηνείες και ρόλους».^[5]

Από το 1987 έως το 2000 είχε δεσμό με το τοπ μόντελ Ελίζαμπεθ Χάρλεϊ. Από το 2004 έως το 2007 είχε δεσμό με τη Τζεμίνα Γκόλντσμιθ. Το 2011 απέκτησε μια κόρη από την Τίνγκλαν Χονγκ, ρεσεψιονίστ σε κινέζικο εστιατόριο στο Λονδίνο, με την οποία είχε ένα σύντομο δεσμό. Το Σεπτέμβριο του 2012 απέκτησε έναν γιο από την Σουηδέζα τηλεοπτική παραγωγό Άννα Ελίζαμπετ Εμπερστάιν, τον οποίο αναγνώρισε τον Ιανουάριο του 2014. Μετά το ξανασμίξιμό του με την Τινγκλαν Χονγκ, απέκτησε το Δεκέμβριο του 2012 και έναν ακόμη γιο^[6].

Στις 27 Ιουνίου 1995 ο Γκραντ συνελήφθη για προσβολή της δημοσίας αιδούς στο Λος Άντζελες μαζί με μια πόρνη ονόματι Ντιβάιν Μπράουν, η οποία του έκανε στοματικό σεξ μέσα στο αυτοκίνητό του. Του επιβλήθηκε ποινή με 2 χρόνια αναστολή, πρόστιμο 1.180 δολαρίων και διατάχθηκε να παρακολουθήσει ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα για το Έιτζ.

Ο Γκραντ αγαπάει το ποδόσφαιρο και είναι οπαδός της λονδρέζικης ομάδας Φούλαμ. Στον ελεύθερο χρόνο του του αρέσει να παίζει γκολφ.