Φανί Αρντάν

Η Αρντάν γεννήθηκε στο Σωμούρ Μαιν ε Λουάρ στη Γαλλία, με πατέρα ένα στρατιωτικό ακόλουθο.^[11] Μεγάλωσε στο Μονακό μέχρι τα 17 οπότε μετακόμισε στην Αιξ αν Προβάνς για να σπουδάσει στο Institut d'études politiques d'Aix-en-Provence. Στις αρχές της τρίτης δεκαετίας της ζωής της έστρεψε το ενδιαφέρον της στην υποκριτική και έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη σκηνή το 1974.

Κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν μια μεγάλη σταρ μαζί με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο La Femme d'à côté. ^[12] Η ταινία, σκηνοθετημένη από τον Φρανσουά Τρυφό, έφερε στην Αρντάν την πρώτη της υποψηφιότητα για Βραβείο Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού το 1982 και το 1984 προτάθηκε πάλι για το Vivement dimanche!. Ουσιαστικά έγινε η συντροφιά του Φρανσουά Τρυφό, γεννώντας την κόρη τους, Ζοζεφίν Τρυφό, στις 28 Σεπτεμβρίου 1983. Αρχικά, η νεανική ομορφιά της την έκανε δημοφιλή αλλά με την πάροδο του χρόνου η καλλιέργειά της και οι υποκριτικές της δεξιότητες την έχουν καταστήσει μια από τις πιο θαυμαστές ηθοποιούς της Γαλλίας.^[13] Απέδειξε την ικανότητά της παίζοντας έναν κωμικό ρόλο στο Pédale douce για τον οποίο κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α' Γυναικείου Ρόλου του 1997.

Άπταιστη στα Αγγλικά και τα Ιταλικά, η Αρντάν έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες του Χόλυγουντ και σε πολλές Βρετανικές ταινίες. Η πιο πρόσφατη ταινία της στην Αγγλική γλώσσα ήταν η παραγωγή του Φράνκο Τζεφφιρέλλι Κάλλας για Πάντα, στην οποία ενσάρκωνε τη ντίβα της όπερας Μαρία Κάλλας. Άνοιξε το 14ο Ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Παλμ Σπριγκς στις 9 Ιανουαρίου 2003. Το 2003, η Αρντάν έλαβε το Βραβείο Στανισλάφσκι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μάσχας (for the outstanding achievement in the career of acting and devotion to the principles of Stanislavsky's school).

Το 2009 έγινε σκηνοθέτιδα και σεναριογράφος, με το Cendres et sang (Στάχτες και Αίμα). Το 2011 πρωταγωνίστησε στο μουσικό video για το Elle me dit της Mika.

Κάποτε εξέφρασε θαυμασμό για τον Ρενάτο Κούρτσιο, πρώην ηγέτη των Ερυθρών Ταξιαρχιών (Brigate Rosse), λέγοντας ότι ήταν καλό που παρέμεινε προσκολλημένος στις αξίες του. Αργότερα ανακάλυψε ότι θα δυσκολευόταν να προσέλθει σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου στη Βενετία, καθώς η δήλωσή της είχε δημιουργήσει μεγάλο σκάνδαλο στην Ιταλία.^[14] Ο Κυβερνήτης του Βένετο είπε ότι θα προτιμούσε η Αρντάν να μην επισκεφθεί την περιοχή του. Εκείνη τότε ζήτησε συγνώμη από τα θύματα της τρομοκρατίας.^[15][16]

• Le Mutant (1978)
• La Muse et la Madone (1979)
• Ego (1979)
• Les Dames de la côte (1979)
• Les Bons bourgeois (1981)
• Le Chef de famille (1982)
• Sarah (2003)

• Anarchisme et surréalisme, Mémoire de l'I.E.P. d'Aix-en-Provence, 1971.

• Φανί Αρντάν στην IMDb