Φέρες Έβρου
26°10′26″E / 40.89333°N 26.17389°E
Οι Φέρες[1][2] (παλαιότερα ως Βήρα ή Φέρραι[3] και επί τουρκοκρατίας Φερετζίκ) είναι κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου στη Θράκη, έδρα της ομώνυμης δημοτικής ενότητας του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Η ομώνυμη δημοτική κοινότητα, που περιλαμβάνει και τον οικισμό Πόρος, σύμφωνα με την απογραφή του 2021 είχε πληθυσμό 4.228 κατοίκους, από 5.659 το 2011[4]. Βρίσκονται βορειοανατολικά της Αλεξανδρούπολης σε απόσταση 28 χιλιομέτρων και σε απόσταση 6 χιλιομέτρων δυτικά του ποταμού Έβρου.[5]
| Φέρες | |
|---|---|
 | |
Χάρτης  | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Έβρου |
| Δημοτική Ενότητα | Φερών |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θράκη |
| Υψόμετρο | 30 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 4.053 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Βήρα, Φέραι, Φερετζίκ |
| Ταχ. κώδικας | 685 00 |
| Τηλ. κωδικός | 2555 |
| http://www.feres.gr/ | |
Ιστορία
Η πόλη ιδρύθηκε γύρω από την οχυρωμένη μονή της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας, την οποία ίδρυσε ο σεβαστοκράτωρ Ισαάκιος Κομνηνός και στην οποία έχει ταφεί και ο ίδιος (περί το 1152).[1] Την περίοδο αυτή η περιοχή ονομαζόταν Βήρος, που σημαίνει τόπος κοντά σε βάλτους ή νερά. Η πόλη που δημιουργήθηκε γύρω από τη μονή πήρε το όνομα Βήρα. Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, η Βήρα παραχωρείται ως φέουδο στον Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο.[2]
Την εποχή που αυτοκράτορας του Βυζαντίου αναλαμβάνει ο Ιωάννης Καντακουζηνός το 1341, οι κάτοικοι της πόλης επαναστατούν εναντίον του, με τον Καντακουζηνό να πολιορκεί την πόλη. Στην έξοδο του οικισμού σώζεται βυζαντινό υδραγωγείο με βρύση.[6] Κατά τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή, λίγο αργότερα, η πόλη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς, από τον γιο του Σουλτάνου Ορχάν, Σουλεϊμάν. Αυτός γκρέμισε τα τείχη και μετέτρεψε το καθολικό της μονής σε τζαμί. Αντίθετα ο ιστορικός και γεωγράφος Χατζή Κάλφα αναφέρει πως η πόλη κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς από τον στρατηγό Λαλά Σαχίν Πασά, δώδεκα περίπου χρόνια μετά την πτώση της Αδριανουπόλεως. Η πόλη αναφέρεται συχνά ως Φέρα ή Φερετζίκ, ενώ τον 15ο αιώνα αναφέρεται και ως Φέραι. Η πόλη επανήλθε οριστικά στο Ελληνικό κράτος το 1919, μαζί με όλη την υπόλοιπη Δυτική Θράκη. Μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και την ανταλλαγή των πληθυσμών, στις Φέρες κατοίκησαν πολλοί πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.[7]
Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα η Π.Ε. Έβρου βρίσκεται υπό διπλή κατοχή. Η δυτική Π.Ε. Έβρου περιέρχεται στα χέρια των Βουλγάρων ενώ η ανατολική Π.Ε. Έβρου παραμένει στα χέρια των Γερμανών κατακτητών. Οι Φέρες παρέμειναν υπό γερμανική κατοχή μέχρι την 3η Σεπτεμβρίου 1944 σύμφωνα με έγγραφο της Διοίκησης Χωροφυλακής Έβρου της 6ης Μαρτίου του 1946.[8] Σύμφωνα με μια άλλη πηγή οι Φέρες απελευθερώθηκαν ήδη από τον Αύγουστο του 1944 έπειτα από τοπική εξέγερση και ήταν η πρώτη πόλη της Θράκης που απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς.[9]
Εικόνες
Ο βυζαντινός ναός της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας
Ποταμός και καταρράκτης
Γνωστοί κάτοικοι
- Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης, (γένν. 1998), χρυσός παραολυμπιονίκης στην κολύμβηση (Ρίο, 2016)
- Λευτέρης Χαψιάδης, συγγραφέας και συνθέτης τραγουδιών
Πληθυσμός
Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είναι:
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 4.442[10] |
| 1961 | 4.600[11] |
| 1971 | 4.430[12] |
| 1981 | 4.917[13] |
| 1991 | 4.637[14] |
| 2001 | 5.206[15] |
| 2011 | 5.457 |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Οι Φέρες στο GTP