Ταμάρα Γκλάντενκα

Γεννήθηκε στην πόλη Κρεμεντσούκ στις 13 Μαΐου 1917.

Στη δεκαετία του 1930 μετακόμισε στην πόλη Φρούνζε (τώρα Μπισκέκ). Μετά την αποφοίτησή της από ένα κατασκευαστικό κολέγιο, εργάστηκε στο Κιργκοσπροέκτ. Το 1942 έγινε μέλος της Ένωσης Αρχιτεκτόνων της ΕΣΣΔ.

Το 1946, ο σύζυγός της Βασίλη Εφίμοβιτς Γκρέβτσεφ, ειδικός στις κατασκευές, στάλθηκε στο Νόβγκοροντ, για να αναστηλώσει την πόλη. Η Ταμάρα Γκλάντενκα ήρθε με τον σύζυγό της. ^[2]Αρχικά εργάστηκε στο Νοβομπλπροέκτ, όπου ασχολήθηκε με το σχεδιασμό αστικών κτηρίων.

Το 1951, ο Λ. Μ. Σούλιακ (1896-1996) την προσκάλεσε να εργαστεί στο εργαστήριο αποκατάστασης του Νόβγκοροντ.

Η συντηρήτρια Ταμάρα Γκλάντενκα θεωρήθηκε ένας από τους κορυφαίους ειδικούς του εργαστηρίου του Νόβγκοροντ. Όλα της τα έργα είναι φτιαγμένα σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο, κάποια θεωρούνται «κλασικά» και περιλαμβάνονται ως παραδείγματα σε πολλές αναστηλωτικές εργασίες. Συσσώρευσε μεγάλη ποσότητα υλικού για τα προβλήματα της αρχιτεκτονικής του Νόβγκοροντ. Επιπλέον, τα υλικά για την αρχιτεκτονική της Στάραγια Ρούσσα έχουν ιδιαίτερη αξία.^{[1] [3]}Ήταν η κύρια ειδικός στο θέμα, στο οποίο αφιέρωσε περισσότερα από δέκα χρόνια.

Το 1996, ως μέρος μιας ομάδας αναστηλωτών του Νόβγκοροντ (Λ.Ε. Κρασνορέτσεφ, Γ.Μ. Στέντερ, Λ. Μ. Σούλιακ, Γ.Π. Λιπάτοφ, Μ.Α. Νικόλσκι, Β.Φ. Πλατόνοφ, Ε.Α. Στρίζχοφ) για την αναβίωση του αστικού περιβάλλοντος του συγκροτήματος κτηρίων στο Νόβγκοροντ, αποκατάσταση αρχιτεκτονικών μνημείων των αιώνων XII-XVII στο Νόβγκοροντ και τα περίχωρά του, της απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας (μεταθανάτια).^[4]

Το 1976, η Γκλάντενκα συνταξιοδοτήθηκε, αλλά συνέχισε να συμβουλεύει συναδέλφους και να εκτελεί κάποια σημαντική δουλειά.

Πέθανε στις 24 Αυγούστου 1991 και ετάφη στο δυτικό νεκροταφείο του Βελίκι Νόβγκοροντ.

• 1951-1953 - Εκκλησία του Ιωάννη στο Οποκί (XVI αιώνας). Έρευνα, αποκατάσταση, μερική αποκατάσταση.
• 1952-1955 - Ναός Αγίου Κλήμεντος (XVI αιώνας). Έρευνα, μετρήσεις. Έργο αποκατάστασης και ανακατασκευής.
• 1953-1955 - Εκκλησία του Προκοπίου στην Αυλή του Γιαροσλάβ (XVI αιώνας). Έρευνα, μετρήσεις. Έργο αποκατάστασης.
• 1955-1956 - Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Αγορά (XV αιώνας). Έρευνα, μετρήσεις, μερική αποκατάσταση.
• 1957 Παράκτιο κτήριο της Μονής Αντωνίου γ. Βελίκι Νόβγκοροντ. Εργασίες αποκατάστασης.
• 1956-1968 - Εκκλησία των Μυροφόρων Γυναικών στην Αυλή του Γιαροσλάβ (XVI αιώνας). Έρευνα, μετρήσεις, αποκατάσταση σε πρωτότυπες μορφές.
• 1956-1958 - Ταμείο και πρυτανικά κελιά της Μονής Αντωνίου. Ερευνητικές μετρήσεις, έργο αποκατάστασης.
• 1956-1960 - Εκκλησία της Τριάδας Πνευματική Μονή (XVI αιώνα). Έρευνα και αποκατάσταση του κύριου τόμου.
• 1961-1965 - Καθεδρικός Ναός Βλαντιμίρ της Μονής Σίρκοφ κοντά στο Νόβγκοροντ., έρευνα και διατήρηση.
• 1960-1971 - Εκκλησία του Μπόρις και του Γκελμπ στο Πλοτνίκι (XVI αιώνας). Έρευνα και αποκατάσταση της βεράντας και των πορτών.
• 1971-1972 - Ανατολικό κτήριο και ανατολικός τοίχος της Μονής Yuriev. Έρευνα, μετρήσεις και αποκατάσταση.
• 1972-1974 - Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Αγορά (XVII-XVIII αιώνας). Έρευνα, αποκατάσταση με προσαρμογή.

• 1961-1968 - Καθεδρικός Ναός Μονής Μεταμορφώσεως. Έρευνα και αποκατάσταση με προσαρμογή στο μουσείο.
• 1961-1968 - Το καμπαναριό της Μονής Μεταμορφώσεως. Έρευνα και αποκατάσταση.
• 1961-1968 - Ναός Γεννήσεως της Μονής Μεταμορφώσεως. Έρευνα και αποκατάσταση.
• 1961-1968 - Εκκλησία Sretensky της Μονής Μεταμορφώσεως. Έρευνα και αποκατάσταση.
• 1961-1968 - Τραπεζαρία της Μονής Spaso-Preobrazhensky. Έρευνα και αποκατάσταση.
• 1965-1967 - Ναός Αγίου Γεωργίου. Έρευνα και αποκατάσταση.
• 1965-1967 - Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Έρευνα και αποκατάσταση.
• 1968-1974 - Εκκλησία Τριάδας . Έρευνα και αποκατάσταση.

• Εκκλησία των Μυροφόρων Γυναικών στο Νόβγκοροντ. Υλικά και έρευνα // Αρχείο αρχιτεκτονικής. Θέμα. XVII. - Μ., 1955.
• Εκκλησία του Ιωάννη στο Οπόκι - Νόβγκοροντ, 1959.
• Η αρχιτεκτονική του Νόβγκοροντ υπό το φως της πρόσφατης έρευνας // Νόβγκοροντ. Στα 1100 χρόνια της πόλης. - Μ., 1964. Σ. 183-263. (συν-συγγραφέας των Λ.Ε. Κρασνορέτσεφ, Γ.Μ. Στέντερ, Λ. Μ. Σούλιακ).

• Κρατικό Βραβείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας (1996, μετά θάνατον) για την αναβίωση του αστικού συνόλου του Βέλικι Νόβγκοροντ ως αποτέλεσμα της αποκατάστασης αρχιτεκτονικών μνημείων των αιώνων XII-XVII στο Νόβγκοροντ και τα περίχωρά του.^[1]
• μετάλλιο " Για τη γενναία εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1941-1945 " (1945).
• μετάλλιο " Για γενναία εργασία " (1970).
• Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού της ΕΣΣΔ "Για εξαιρετική δουλειά" (1970).
• Τάγμα του Κόκκινου Λάβαρου της Εργασίας (1971).