Σόφους Νίλσεν

Γεννημένος στην Κοπεγχάγη, ο Σόφους Νίλσεν ξεκίνησε την καριέρα του στην κάνοντας το ντεμπούτο του με την Μπολντκλούμπεν Φρεμ τον Οκτώβριο του 1904 έχοντας ήδη αγωνιστεί με την ομάδα νέων του συλλόγου για δύο χρόνια. Έπαιζε ως κεντρικός επιθετικός και ήταν επιδέξιος παίκτης με δύσκολες ντρίμπλες και σουτ, αλλά και με εξαιρετική ικανότητα με το κεφάλι.^[3] Σύντομα έγινε το ποδοσφαιρικό είδωλο πολλών νεαρών παικτών της Κοπεγχάγης. Με το σύλλογο κέρδισε το τουρνουά Baneklubberne (τουρνουά για τις ομάδες που είχαν δικό τους γήπεδο και διοργανώθηκε μόνο μία χρονιά^[4]) το 1911.

Το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό τότε στη χώρα και δεν μπορούσε να εξασφαλίσει τη ζωή των παικτών.^[5] Έχοντας υπηρετήσει τη μαθητεία του ως σιδεράς, αποφάσισε να ταξιδέψει με ένα ξάδερφό του στην Ευρώπη ως τεχνίτες και έφτασαν μόνο μέχρι το Κίελο της Γερμανίας. Εκεί συνάντησαν τον πρόεδρο του τοπικού ποδοσφαιρικού συλλόγου, τον οποίο ο Νίλσεν γνώριζε από ένα προηγούμενο ταξίδι με την Φρεμ. Ο πρόεδρος τους έδωσε θέσεις εργασίας και σε αντάλλαγμα, τα ξαδέρφια θα έπαιζαν ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο για την Χόλσταϊν Κίελ.^[1][3] Το 1911 κατέκτησε το Πρωτάθλημα της Βόρειας Γερμανίας με τη Χόλσταϊν νικώντας στον τελικό την Άιντραχτ Μπράουνσβαϊγκ με 6–1 στον οποίο συνέβαλε με τέσσερα γκολ.^[6][7]Μετά από ένα χρόνο επέστρεψε στη Δανία και την πρώην ομάδα του, όπου αγωνίστηκε το υπόλοιπο της ποδοσφαιρικής του καριέρας σημειώνοντας συνολικά (και στις δύο περιόδους) 125 γκολ πρωταθλήματος σε 137 αγώνες. Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν τον Μάιο του 1921.

Ο Νίλσεν κλήθηκε για πρώτη φορά πρώτη στην εθνική ομάδας της Δανίας για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908. Σημείωσε ένα γκολ στον πρώτο αγώνα στην ιστορία της Εθνικής (19 Οκτωβρίου), καθώς η ομάδα της δεύτερης εθνικής Γαλλίας ηττήθηκε με 9–0.^[8][9] Στις 22 Οκτωβρίου 1908 η Δανία έπαιξε με την πρώτη ομάδα της Γαλλίας στον ημιτελικό και οι Δανοί κέρδισαν με 17–1 με το Νίλσεν να σημειώνει 10 γκολ και τη συνάντηση να παραμένει αυτή με το μεγαλύτερο σύνολο τερμάτων στην ιστορία των Ολυμπιακών διοργανώσεων.^{[10][11][12][13]} Ο αγώνας εκείνος παραμένει η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία της εθνικής Δανίας και η μεγαλύτερη ήττα για τη Γαλλία.^[14][15] Η Δανία κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο αφού ηττήθηκε με 0–2 από τη Μεγάλη Βρετανία στον τελικό. Ο ίδιος με 11 γκολ ήταν πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, επίδοση ρεκόρ που καταρρίφθηκε το 1968.^[16][17]

Το ρεκόρ του ισοφαρίστηκε στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες από το Γκότφριντ Φουκς που σκόραρε επίσης 10 γκολ στη νίκη με 16–0 επί της Ρωσίας.^[18] Ο Νίλσεν κέρδισε άλλο ένα ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912, στους οποίους σημείωσε δύο γκολ σε τρεις αγώνες.^[19][20] Με 13 γκολ συνολικά ο Νίλσεν είναι κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία των Ολυμπιακών τουρνουά ποδοσφαίρου μαζί με τον Άνταλ Ντουνάι.^[21][22] Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912, ο Νίλσεν έπαιξε άλλους 12 διεθνείς αγώνες, σημειώνοντας τέσσερα γκολ. Τελείωσε την καριέρα του στην εθνική ομάδα τον Οκτώβριο του 1919.^[23]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, έγινε προπονητής των νέων της Φρεμ για δύο χρόνια και ήταν προσωρινός προπονητής σε πολλούς συλλόγους της Δανίας. Το 1940 ονομάστηκε πρώτος προπονητής της εθνικής ομάδας της Δανίας (σε αντίθεση με τους προσωρινούς προπονητές του παρελθόντος) και πρωτοστάτησε στην εκπαίδευση των Δανών προπονητών. Έκανε ομιλίες και σεμινάρια σε όλη τη χώρα σχετικά με τις μεθόδους προπόνησης και εκπαίδευσης. Ήταν προπονητής για τη Δανία σε δύο παιχνίδια, αμφότερες ισοπαλίες με τη Σουηδία το 1940.^[24]

• Κατάλογος ποδοσφαιριστών που σημείωσαν ρεκόρ με χατ-τρικ

• Σόφους Νίλσεν's προφίλ παίκτη στο National-Football-Teams.com