Συμμετοχή της Ιρλανδίας στη Eurovision

Το Raidió Teilifís Éireann (RTÉ) είναι ο αντιπρόσωπος της Ιρλανδίας στον διαγωνισμό. Οι ημιτελικοί μεταδίδονται στο RTÉ2, με τον τελικό στο RTÉ One.^[1]

Η Ιρλανδία έχει στείλει 50 συμμετοχές στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Από αυτές, επτά έχουν κερδίσει και δεκαοκτώ έχουν τερματίσει στην πρώτη πεντάδα, καθιστώντας την Ιρλανδία την πιο επιτυχημένη χώρα στον διαγωνισμό συνολικά μέχρι το 2022. Από το ντεμπούτο της στο 1965, η χώρα έχασε μόνο δύο διαγωνισμούς: τον διαγωνισμό του 1983 στο Μόναχο και τον διαγωνισμό του 2002 στο Ταλίν. Μια απεργία στο RTÉ το 1983 σήμαινε ότι ο σταθμός δεν είχε τους πόρους για να στείλει έναν συμμετέχοντα, έτσι το RTÉ μετέδωσε τον διαγωνισμό με τη ροή σχολίων του BBC. Η Ιρλανδία υποβιβάστηκε το 2002, αλλά σύμφωνα με τους κανόνες της EBU δεδομένου ότι σκόπευαν να επιστρέψουν το 2003, το RTÉ μετέδωσε την εκδήλωση εκείνης της χρονιάς και ένας τηλεοπτικός σχολιαστής στάλθηκε στον διαγωνισμό στο Ταλίν. Η Ιρλανδία έχει φιλοξενήσει τον διαγωνισμό σε επτά περιπτώσεις, με όλες να έχουν διοργανωθεί στην ιρλανδική πρωτεύουσα Δουβλίνο εκτός από τον διαγωνισμό του 1993, ο οποίος διοργανώθηκε στο Μίλστριτ, μια πόλη βορειοδυτικά της Επαρχίας Κόρκ με πληθυσμό 1.500 κατοίκων.^[2] Όλες οι ιρλανδικές συμμετοχές έχουν ερμηνευτεί στα Αγγλικά, με εξαίρεση τη συμμετοχή του 1972, "Ceol an Ghrá", η οποία ερμηνεύτηκε στα Ιρλανδικά.

Ο Σιν Ντάνφι τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο διαγωνισμό του 1967, πίσω από τη Σάντι Σο, προτού η Ντάνα δώσει στην Ιρλανδία την πρώτη νίκη της το 1970, ερμηνεύοντας το "All Kinds of Everything". Το επόμενο καλύτερο αποτέλεσμα της χώρας από τη δεκαετία του 1970 ήταν το 1977, όταν οι The Swarbriggs Plus Two τερμάτισαν τρίτοι. Ακολούθησαν τερματισμοί στην πέμπτη θέση και για τον Κολμ Γουίλκινσον (1978) και για την Κάθαλ Νταν (1979).

Ο Τζόνι Λόγκαν έδωσε στην Ιρλανδία τη δεύτερη νίκη το 1980, με το "What's Another Year". Το γυναικείο συγκρότημα Sheeba στη συνέχεια τερμάτισε πέμπτο το 1981. Στη συνέχεια, ο Λόγκαν έγραψε την συμμετοχή του 1984, "Terminal 3", η οποία τερμάτισε δεύτερη και τραγουδήθηκε από τη Λίντα Μάρτιν. Το 1987, ο Λόγκαν έγινε ο πρώτος και (μέχρι σήμερα) μόνος τραγουδιστής, ο οποίος κέρδισε το διαγωνισμό δύο φορές, όταν κέρδισε με το "Hold Me Now" που το έγραψε ο ίδιος.

Η πιο επιτυχημένη δεκαετία της Ιρλανδίας μέχρι σήμερα στον διαγωνισμό είναι η δεκαετία του 1990, η οποία ξεκίνησε με τον Λίαμ Ρέιλι να τερματίζει δεύτερος το 1990. Η Ιρλανδία έπειτα πέτυχε μια άνευ προηγουμένου τρεις διαδοχικές νίκες στο διαγωνισμό. Το 1992, η δεύτερη θέση του 1984, Λίντα Μάρτιν, επέστρεψε για να κερδίσει με μια άλλη σύνθεση του Τζόνι Λόγκαν, το "Why Me", δίνοντάς στον Λόγκαν συνολικά τρεις νίκες είτε ως ερμηνευτής είτε ως συγγραφέας. Ακολούθησε η νίκη της Νίαμ Κάβανα έναντι στη δεύτερη Σόνια του Ηνωμένο Βασίλειο το 1993 με το "In Your Eyes" και των Πώλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν το 1994 με το "Rock 'n' Roll Kids". Το σερί έσπασε το 1995 όταν το ιρλανδο-νορβηγικό συγκρότημα Secret Garden, που εκπροσωπούσε τη Νορβηγία, κέρδισε με το σχεδόν εξ ολοκλήρου ορχηστρικό "Nocturne". Η ομάδα περιέχει ένα μέλος από την Ιρλανδία, τη Φιοννουάλα Σέρι. Η δεκαετία είδε ακόμα μια νίκη το 1996 όταν η Ιμίαρ Χίνι κέρδισε με το "The Voice". Ο Μαρκ Ρόμπερτς θα τερματίσει επίσης δεύτερος για την Ιρλανδία το 1997, το οποίο σήμανε το τέλος της ιρλανδικής κυριαρχίας στο διαγωνισμό.

Στον 21ο αιώνα, η Ιρλανδία τα πήγε λιγότερο καλά, επιτυγχάνοντας σημαντικά χειρότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1990. Η μόνη θέση της χώρας στις 10 πρώτες θέσεις της δεκαετίας του 2000 ήρθε όταν ο Μπράιαν Κένεντι τερμάτισε δέκατος το 2006. Στο διαγωνισμό του 2007, οι εκπρόσωποι της Ιρλανδίας ήταν το ιρλανδικό φολκ συγκρότημα Dervish που ερμήνευσε το "They Can't Stop The Spring". Έχοντας προκριθεί αυτόματα στον τελικό, το γκρουπ τερμάτισε τελευταίο με πέντε βαθμούς (όλοι από την Αλβανία), όντας οι πρώτοι Ιρλανδοί συμμετέχοντες που ήρθαν τελευταίοι σε τελικό. Το 2008, ο Dustin the Turkey δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό με το τραγούδι του, "Irelande Douze Pointe". Την ίδια μοίρα είχαν οι Σινέντ Μάλβεϊ και Black Daisy το 2009.^[3]

Στο 2011, η τύχη της Ιρλανδίας άλλαξε όταν οι φιναλίστ του X Factor Jedward τερμάτισαν στην όγδοη θέση με 119 βαθμούς, καθιστώντας τους έτσι την πιο επιτυχημένη συμμετοχή της Ιρλανδίας σε 10 χρόνια. Το τραγούδι τους "Lipstick" βρέθηκε στην κορυφή των iTunes charts στην Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιρλανδία και τη Σουηδία. Οι Jedward εκπροσώπησαν ξανά την Ιρλανδία το 2012 με το "Waterline", αλλά αφού πέρασαν στον τελικό, έλαβαν μόνο 46 βαθμούς, τερματίζοντας στη 19η θέση. Το 2013, η Ιρλανδία ήρθε τελευταία στον τελικό για δεύτερη φορά.

Το 2018, η Ιρλανδία προκρίθηκε στον τελικό για πρώτη φορά από το 2013 με τον Ράιαν Ο'Σόνεσσυ και το "Together", αλλά το 2019, η Σάρα ΜακΤέρναν τερμάτισε τελευταία στον δεύτερο ημιτελικό με το "22". Δεδομένου ότι το τραγούδι της έλαβε λιγότερους πόντους από το τραγούδι με το χειρότερο σκορ του πρώτου ημιτελικού, ήρθε ως εκ τούτου τελευταίο συνολικά, καθιστώντας το τη χειρότερη θέση για την Ιρλανδία μέχρι σήμερα. Μετά την ακύρωση του διαγωνισμού του 2020, η Λέσλι Ρόι, η οποία επρόκειτο να διαγωνιστεί με το "Story of My Life", επιλέχθηκε ξανά για να διαγωνιστεί το 2021 με το "Maps". Τερμάτισε τελευταία και στον πρώτο ημιτελικό, ωστόσο δεν ήρθε τελευταία συνολικά. Το 2022 έιχε άλλη μια μη πρόκριση για την Μπρουκ Σκούλιον με το "That's Rich", τερματίζοντας 15η από 18 χώρες στον δεύτερο ημιτελικό και μια άλλη το 2023 με το συγκρότημα Wild Youth που τερματίζει 12η στον πρώτο ημιτελικό. Το 2024 το Bambie Thug επιλέγεται να εκπροσωπήσει τη χώρα με το τραγούδι "Doomsday Blue" και τερματίζει 3η στον πρώτο ημιτελικό και 6η στον τελικό. Είναι η καλύτερη θέση που έχει πάρει η Ιρλανδία από το 2001.

Επτά τραγουδιστές έχουν εκπροσωπήσει την Ιρλανδία περισσότερες από μία φορές στο διαγωνισμό: ο Τζόνι Λόγκαν (1980, 1987), η Λίντα Μάρτιν (1984, 1992), η Νίαμ Κάβανα (1993, 2010), οι Τόμι και Τζίμι Σουάρμπριγκ (ως "The Swarbriggs" το 1975 και μέρος του "The Swarbriggs Plus Two" το 1977), η Maxi (ως σολίστ το 1973 και ως μέρος των Sheeba το 1981) και οι Jedward το 2011 και το 2012.

Οκτώ άνθρωποι έχουν γράψει και έχουν συνθέσει περισσότερες από μία συμμετοχές στην Ιρλανδία: ο Μπρένταν Γκράχαμ (1976, 1985, 1994, 1996), ο Τζόνι Λόγκαν (1984, 1987, 1992), οι Τόμι και Τζίμι Σουάρμπριγκ (1975, 1977), ο Λίαμ Ρέιλι (1990, 1991), ο Τζο Μπούρκετ (συνθέτης το 1972, στιχουργός το 1981) και οι Νίαλ Μούνεϊ & Γιόνας Γκλάντνικοφ (2009, 2010).^[4]

Στα χρόνια που η ζωντανή ορχήστρα ήταν παρούσα στον διαγωνισμό, σχεδόν όλες οι συμμετοχές της Ιρλανδίας στη Eurovision διευθύνθηκαν ορχηστικά από τον Νόελ Κέλιαν. Οι εξαιρέσεις ήταν το 1965 (ο ιταλός μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας Τζιάνι Φέριο), το 1970 (ο ολλανδός μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας Ντολφ βαν ντερ Λίντεν), από το 1972 έως το 1975 (Κόλμαν Πέρς), το 1979 (Προϊνσίας Ο Ντουίν), το 1994 (κανένας διευθυντής ορχήστρας, αν και ο Κέλιαν διηύθυνε τρεις άλλες συμμετοχές από τη Ρουμανία, την Ελλάδα και την Πολωνία) και το 1997 (ο Φρανκ Μακνάμαρα ήταν ο μουσικός διευθυντής για τον διαγωνισμό που διοργανώθηκε στο Δουβλίνο, αλλά η ιρλανδική συμμετοχή παίχτηκε με ένα ορχηστρικό κομμάτι χωρίς ζωντανή ορχήστρα).

Ο Ρόναν Κίτινγκ (ο οποίος παρουσίασε επίσης τον διαγωνισμό του 1997) είχε συνεργαστεί για τη συμμετοχή της Δανίας το 2009.^[5]

Ο παρουσιαστής του RTÉ, Μάρτι Ουέλαν, υπήρξε ο εθνικός σχολιαστής από το 2000.^[6]

Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για το μεγαλύτερο αριθμό από νίκες: επτά νίκες συμπεριλαμβανομένων τριών συνεχόμενων νικών. Η χώρα κατέκτησε επίσης τη δεύτερη θέση τέσσερις φορές και μια φορά την τρίτη θέση.

Η Ιρλανδία είναι μια από τις λίγες χώρες που πέτυχαν διαδοχικές νίκες (μαζί με την Ισπανία, το Λουξεμβούργο και το Ισραήλ) και η μόνη χώρα που κέρδισε διαδοχικά τρεις φορές και το έθνος κέρδισε και πάλι το 1996, δηλαδή τέσσερις νίκες μέσα σε πέντε χρόνια.

Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξενεί διαδοχικά τον Διαγωνισμό και είναι μία από τις οκτώ χώρες που ποτέ δεν απέρριψε την ευκαιρία να φιλοξενήσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.

Από 51 εμφανίσεις και 44 τελικούς, η Ιρλανδία έφθασε στην πρώτη δεκάδα 31 φορές και την πρώτη πεντάδα 18 φορές. Μέχρι το 2016, η Ιρλανδία δεν έχει φτάσει την πρώτη πεντάδα από το 1997.

Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για τους περισσότερους πόντους από μία χώρα σε ένα έτος (μαζί με τη Γαλλία) στο σύστημα ψηφοφορίας «ένας βαθμός ανά κριτή», επιτυγχάνοντας εννέα ψήφους από τους πιθανούς δέκα από το Βέλγιο (το 1970). Η Γαλλία είχε επιτύχει το ίδιο επίτευγμα το 1958.

Η Ιρλανδία έχει κατά μέσο όρο 74 βαθμούς ανά διαγωνισμό, το υψηλότερο κατά μέσο όρο δύο βαθμών πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού του διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision του 2014, αποκαλύφθηκε ότι το δίδυμο, Jedward, κατέχει δύο ρεκόρ Eurovision: τα υψηλότερα μαλλιά (18,9 εκ.) και τα μεγαλύτερα μαξιλάρια ώμων.

Περαιτέρω πληροφορίες: Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision

Η Ιρλανδία ήταν μία από τις δύο χώρες που είχε δύο συμμετοχές στο Congratulations με τα νικητήρια τραγούδια του 1980 (What's Another Year) και του 1987 (Hold Me Now), και τα δύο του Τζόνι Λόγκαν. Ο Ιρλανδός οικοδεσπότης του 1997 Ronan Keating εμφανίστηκε. Ο Johnny Logan παρουσίασε το νέο του "When a Woman Loved a Man". Οι Ιρλανδοί νικητές, Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν και Λίντα Μάρτιν, ερμήνευσαν τα περισσότερα από τα τραγούδια με τον Τζέικομπ Σβέιστρουπ που εκπροσώπησε τη Δανία το 2005. Τελικά αποκαλύφθηκε μετά την παράσταση το "Hold Me Now" του Johnny Logan ψηφίστηκε το τρίτο πιο αγαπημένο τραγούδι στα πρώτα πενήντα χρόνια της Eurovision. Ο Marty Whelan υπέβαλε σχολιασμό του διαγωνισμού για την Ιρλανδία στο RTÉ.

Η Ιρλανδία επωφελείται από τη "γειτονική" ψηφοφορία από το Ηνωμένο Βασίλειο. Πριν από την εισαγωγή της τηλεοπτικής μετάδοσης, οι ιρλανδικές επιτροπές τείνουν να απονέμουν στο Ηνωμένο Βασίλειο λίγο πολύ τον ίδιο αριθμό σημείων με τις άλλες χώρες. Από την εμφάνιση της τηλεοπτικής μετάδοσης, και οι δύο χώρες έδωσαν άνω του μέσου όρου σημεία μεταξύ τους. Συνήθως 8 πόντους. Τα τελευταία χρόνια η Ιρλανδία έδωσε λιγότερες ψήφους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ιρλανδία δεν έχει απονείμει το Ηνωμένο Βασίλειο 12 βαθμούς από το 1997. Η Ιρλανδία έχει επίσης ψηφίσει για χώρες στις οποίες σήμερα ζει μια μεγάλη διασπορά στην Ιρλανδία, όπως η Λετονία, η Λιθουανία και η Πολωνία. Το 2008, πριν από την επιστροφή των εθνικών δικαστηρίων για να μειωθεί ο αντίκτυπος της ψήφου της διασποράς, η Ιρλανδία έδωσε 8 βαθμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο, 10 στην Πολωνία και 12 στη Λετονία. Το 2014, τόσο στον δεύτερο ημιτελικό όσο και στον τελικό, τα αποτελέσματα τηλεόρασης της Ιρλανδίας κατέταξαν την Πολωνία πρώτη και τη Λιθουανία δεύτερη.

Στατιστικά, η Ιρλανδία είναι η 11η καλύτερη χώρα στην πρόβλεψη του νικητή του διαγωνισμού. Από 32 φορές από την έγκριση του σημερινού συστήματος ψηφοφορίας το 1975 (και εξαιρουμένων των ετών κατά τα οποία η ίδια η Ιρλανδία ήταν ο νικητής, δεδομένου ότι οι χώρες δεν μπορούν να ψηφίσουν μόνοι τους), η Ιρλανδία έχει απονείμει κατά μέσο όρο 8,5 μονάδες στο νικητήριο τραγούδι. Η Ιρλανδία έδωσε 12 φορές στο νικητήριο τραγούδι 12 φορές (1979, 1982, 1984, 1985, 1986, 1989, 1990, 1997, 2000, 2012, 2013 και 2014). Μόνο δύο φορές, το 2003 και το 2011, η Ιρλανδία δεν κατάφερε να αποδώσει κανένα σημείο στο νικητήριο τραγούδι.

Ως το 2023, το ιστορικό ψηφοφορίας της Ιρλανδίας έχει ως εξής:

Βαθμοί που έλαβε σε τελικούς μόνο
Θέση	Χώρα	Βαθμοί
1	Ηνωμένο Βασίλειο	253
2	Σουηδία	227
3	Ελβετία	182
4	Αυστρία	172
5	Νορβηγία	170

Βαθμοί που έδωσε σε ημιτελικούς και τελικούς
Θέση	Χώρα	Βαθμοί
1	Σουηδία	310
2	Ηνωμένο Βασίλειο	268
3	Νορβηγία	251
4	Λιθουανία	246
5	Ολλανδία	199

Βαθμοί που έλαβε σε ημιτελικούς και τελικούς
Θέση	Χώρα	Βαθμοί
1	Ηνωμένο Βασίλειο	337
2	Σουηδία	245
3	Ελβετία	218
4	Αυστρία	214
5	Βέλγιο	213

Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξένησε πολλούς διαγωνισμούς συνεχόμενα: τρεις διαδοχικούς διαγωνισμούς μεταξύ 1993 και 1995. Έξι από τους επτά διαγωνισμούς που πραγματοποιήθηκαν στην Ιρλανδία διοργανώθηκαν στο Δουβλίνο, από αυτούς οι τρείς στο Θέατρο Πόιντ, οι δύο στο RDS και ένας στο Gaiety Theatre. Επιπλέον, ο Διαγωνισμός του 1993 διοργανώθηκε στο Μίλστριτ της Κομητείας Κορκ. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού του 1994, το χορευτικό συγκρότημα Riverdance έκανε το ντεμπούτο του ως ενδιάμεση διαλειμματική πράξη.

Χρονιά	Πόλη	Τοποθεσία	Παρουσιαστές
1971	Δουβλίνο	Gaiety Theatre	Μπερναντέτ νι Γκαλτσόιρ
1981		RDS Simmonscourt Pavilion	Ντοϊριν Νι Βριένι
1988			Μικέλε Ρόκα και Πατ Κένι
1993	Μίλστριτ	Green Glens Arena	Φιονούλα Σουίνι
1994	Δουβλίνο	Θέατρο Πόιντ	Σίνθια Νι Εμχέρτσου και Τζέρι Ράιαν
1995			Μαίρη Κέννεντυ
1997			Κάρι Κράουλεϊ και Ρόναν Κίτινγκ

Περαιτέρω πληροφορίες: Βραβεία Marcel Bezençon

Χρονιά	Κατηγορία	Εκτελεστής	Τραγούδι	Θέση	Βαθμοί	Διοργανώτρια πόλη	Ref.
2011	Καλλιτεχνικό Βραβείο[γ]	Jedward	"Lipstick"	8	119	Ντίσελντορφ	[44]

Στους τελικούς:

Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία

Χρονιά	→ 12 βαθμοί	→ 10 βαθμοί	→ 8 βαθμοί
1965–1974	Άλλο σύστημα ψηφοφορίας
1975	Γαλλία	Λουξεμβούργο	Ολλανδία
1976	Ιταλία	Αυστρία	Μονακό
1977	Φινλανδία	Γαλλία	Ιταλία
1978	Βέλγιο	Ιταλία	Ισραήλ
1979	Ισραήλ	Ολλανδία	Νορβηγία
1980	Ελβετία	Αυστρία	Λουξεμβούργο
1981	Ελβετία	Ηνωμένο Βασίλειο	Κύπρος
1982	Γερμανία	Λουξεμβούργο	Ελβετία
1983	Δε συμμετείχε
1984	Σουηδία	Δανία	Ηνωμένο Βασίλειο
1985	Νορβηγία	Σουηδία	Ισραήλ
1986	Βέλγιο	Ελβετία	Γερμανία
1987	Ιταλία	Γαλλία	Κύπρος
1988	Λουξεμβούργο	Ελβετία	Νορβηγία
1989	Γιουγκοσλαβία	Δανία	Φινλανδία
1990	Ιταλία	Γερμανία	Γαλλία
1991	Μάλτα	Ιταλία	Ισραήλ
1992	Αυστρία	Μάλτα	Ολλανδία
1993	Ολλανδία	Γαλλία	Ηνωμένο Βασίλειο
1994	Ουγγαρία	Μάλτα	Πορτογαλία
1995	Σουηδία	Νορβηγία	Σλοβενία
1996	Σουηδία	Ισλανδία	Αυστρία
1997	Ηνωμένο Βασίλειο	Γαλλία	Εσθονία
1998	Μάλτα	Ολλανδία	Γερμανία
1999	Σλοβενία	Βέλγιο	Εσθονία
2000	Δανία	Ρωσία	Λετονία
2001	Δανία	Εσθονία	Σουηδία
2002	Δε συμμετείχε
2003	Νορβηγία	Βέλγιο	Εσθονία
2004	Σουηδία	Κύπρος	Ηνωμένο Βασίλειο
2005	Λετονία	Μάλτα	Ηνωμένο Βασίλειο
2006	Λιθουανία	Φινλανδία	Ηνωμένο Βασίλειο
2007	Λιθουανία	Λετονία	Ουκρανία
2008	Λετονία	Πολωνία	Ηνωμένο Βασίλειο
2009	Ισλανδία	Ηνωμένο Βασίλειο	Νορβηγία
2010	Δανία	Βέλγιο	Γερμανία
2011	Δανία	Λιθουανία	Μολδαβία
2012	Σουηδία	Γερμανία	Εσθονία
2013	Δανία	Ρωσία	Ουκρανία
2014	Αυστρία	Ολλανδία	Ηνωμένο Βασίλειο
2015	Λετονία	Σουηδία	Ρωσία
2016	Βέλγιο Κ.Ε. Λιθουανία T.	Βουλγαρία Κ.Ε. Πολωνία T.	Ολλανδία Κ.Ε. Ρωσία T.
2017	Βέλγιο Κ.Ε. Ρουμανία T.	Βουλγαρία Κ.Ε. Πορτογαλία T.	Ρουμανία Κ.Ε. Μολδαβία T.
2018	Κύπρος Κ.Ε. Λιθουανία T.	Βουλγαρία Κ.Ε. Ηνωμένο Βασίλειο T.	Γερμανία Κ.Ε. Γερμανία T.
2019	Σουηδία Κ.Ε. Νορβηγία T.	Ελβετία Κ.Ε. Αυστραλία T.	Ολλανδία Κ.Ε. Ολλανδία T.
2020	Ακυρωμένος διαγωνισμός
2021	Γαλλία Κ.Ε. Λιθουανία T.	Μάλτα Κ.Ε. Ισλανδία T.	Ισλανδία Κ.Ε. Ουκρανία T.
2022	Ισπανία Κ.Ε. Ουκρανία T.	Σουηδία Κ.Ε. Πολωνία T.	Ηνωμένο Βασίλειο Κ.Ε. Λιθουανία T.
2023	Σουηδία Κ.Ε. Φινλανδία T.	Βέλγιο Κ.Ε. Λιθουανία T.	Φινλανδία Κ.Ε. Πολωνία T.

Στους ημιτελικούς:

Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία

Χρονιά	→ 12 βαθμοί	→ 10 βαθμοί	→ 8 βαθμοί
1965–1995	Όχι ημιτελικοί
1996	Σουηδία	Σλοβενία	Ηνωμένο Βασίλειο
1997–2003	Όχι ημιτελικοί
2004	Ολλανδία	Ουκρανία	Κύπρος
2005	Δανία	Νορβηγία	Ρουμανία
2006	Λιθουανία	Φινλανδία	Σουηδία
2007	Λετονία	Πολωνία	Σερβία
2008	Πολωνία	Ελλάδα	Νορβηγία
2009	Λιθουανία	Πολωνία	Νορβηγία
2010	Λιθουανία	Αζερμπαϊτζάν	Τουρκία
2011	Δανία	Εσθονία	Σουηδία
2012	Ρουμανία	Ελλάδα	Ρωσία
2013	Δανία	Ρωσία	Εσθονία
2014	Αυστρία	Φινλανδία	Νορβηγία
2015	Λετονία	Σουηδία	Ισραήλ
2016	Βέλγιο Κ.Ε. Λιθουανία T.	Βουλγαρία Κ.Ε. Πολωνία T.	Σλοβενία Κ.Ε. Αυστραλία T.
2017	Βουλγαρία Κ.Ε. Λιθουανία T.	Αυστρία Κ.Ε. Βουλγαρία T.	Ελβετία Κ.Ε. Ρουμανία T.
2018	Κύπρος Κ.Ε. Λιθουανία T.	Ισραήλ Κ.Ε. Εσθονία T.	Εσθονία Κ.Ε. Αυστρία T.
2019	Σουηδία Κ.Ε. Λιθουανία T.	Ελβετία Κ.Ε. Νορβηγία T.	Ολλανδία Κ.Ε. Ολλανδία T.
2020	Ακυρωμένος διαγωνισμός
2021	Μάλτα Κ.Ε. Λιθουανία T.	Κροατία Κ.Ε. Μάλτα T.	Ρωσία Κ.Ε. Ουκρανία T.
2022	Σουηδία Κ.Ε. Πολωνία T.	Τσεχία Κ.Ε. Σουηδία T.	Εσθονία Κ.Ε. Τσεχία T.
2023	Φινλανδία	Μολδαβία	Σουηδία

Με τα χρόνια ο σχολιασμός για το RTÉ έγινε από αρκετούς έμπειρους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς παρουσιαστές, όπως οι Λάρι Γκόγκαν, Τζίμι Γκρίλι, Γκέι Μπάιρνε, Ρόναν Κόλινς, Πατ Κένι και Μάικ Μέρφι. Ωστόσο, ο Μάρτι Ουέλαν είναι ο τηλεοπτικός σχολιαστής της RTÉ από το 2000, παρόλο που ο ίδιος ο Ουέλαν είχε σχολιάσει προηγουμένως την εκδήλωση του 1987. Η Ιρλανδία δεν συμμετείχε στην έκδοση του 1983 στη Γερμανία, ούτε έστειλε σχολιαστή στο Μόναχο εκείνο το έτος, αλλά αντ' αυτού τον μετέδωσε μέσω του BBC με τον Τέρι Ουόγκαν ως σχολιαστή, ο οποίος καλωσόρισε τους θεατές στην Ιρλανδία κατά την εισαγωγή του. Το RTÉ Radio, ωστόσο, παρείχε σχόλια από τον Μπρένταν Μπάλφε.

Χρονιά	Μαέστρος[δ]	Μουσική διεύθυνση	Σημ.	Ref.
1965	Τζιάνι Φέριο	N/A	[ε]	[54]
1966	Νόελ Κέλιαν
1967
1968
1969
1970	Ντολφ βαν ντερ Λίντεν		[ε]	[55]
1971	Νόελ Κέλιαν	Κόλμαν Πέρς
1972	Κόλμαν Πέρς	N/A
1973
1974
1975
1976	Νόελ Κέλιαν
1977
1978
1979	Προϊνσίας Ο Ντουίν
1980	Νόελ Κέλιαν			[56]
1981		Νόελ Κέλιαν
1982		N/A
1984
1985
1986
1987
1988		Νόελ Κέλιαν
1989		N/A
1990
1991
1992
1993		Νόελ Κέλιαν	[ζ]
1994	Όχι μαέστρος		[η]
1995	Νόελ Κέλιαν		[θ]
1996		N/A
1997	Όχι μαέστρος	Φρανκ Μακνάμαρα
1998	Νόελ Κέλιαν	N/A

• 
  Η Dervish στο Ελσίνκι (2007)
• 
  Οι Dustin the Turkey στο Βελιγράδι (2008)
• 
  Οι Jedward στο Ντίσελντορφ (2011) και στο Μπακού (2012).
• 
  Ο Ryan Dolan στο Μάλμε (2013)
• 
  Η Kasey Smith στην Κοπεγχάγη (2014)
• 
  Η Molly Sterling στην Βιέννη (2015)
• 
  Ο Nicky Byrne στην Στοκχόλμη (2016)
• 
  0 Brendan Murrey στο Κίεβο (2017)
• 
  Ο Ryan O'Shaughnessy στη Λισαβόνα (2018)
• 
  Η Σάρα ΜακΤέρναν στο Τελ Αβίβ (2019)

• Ireland Eurovision fan website escireland.com
• Βαθμοί προς και από την Ιρλανδία Αρχειοθετήθηκε 2013-11-02 στο Wayback Machine. eurovisioncovers.co.uk