ΣΣΚ Μπάρι

Ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Μπάρι ιδρύθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1908^[5]. Όπως συνέβαινε και με τους περισσότερους πρώιμους ιταλικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους, στην ίδρυση του συλλόγου συμμετείχαν και αλλοδαποί. Μεταξύ των ιδρυτών ήταν ο Γερμανός Φλοριάνο Λούντβιχ, ο Ελβετός Γκουστάβο Κουν και ένας έμπορος που καταγόταν από την πόλη της Μπάρι, ο Τζιοβάνι Τιμπερίνι^[6]. Αρχικά η στολή αποτελούταν από ένα κόκκινο πουκάμισο με λευκό σορτς, ενώ το πρώτο της παιχνίδι το έδωσε εναντίον της ποδοσφαιρικής ομάδας του Αγγλικού Πολεμικού Ναυτικού στο Σαν Λορένζο της περιοχής Σαν Πασκουάλε του Μπάρι.

Παρά το γεγονός ότι ο σύλλογος ιδρύθηκε νωρίς, οι ομάδες του Ιταλικού Νότου δεν είχαν καταφέρει να ξεχωρίσουν στα πρώτα πρωταθλήματα του Ιταλικού ποδοσφαίρου και έτσι η Μπάρι δεν συμμετείχε στις πρώτες σεζόν. Στην πραγματικότητα, από εκείνη την περιοχή μόνο η Καμπανία είχε ποδοσφαιρικό σύλλογο που συμμετείχε στο πρωτάθλημα πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πόλεμος οδήγησε στην αναστολή της λειτουργίας του συλλόγου, ο οποίος αναδιοργανώθηκε και επαναδραστηριοποιήθηκε με το ίδιο όνομα το 1924.

Την ίδια περίοδο επαναδραστηριοποιήθηκαν κι άλλες ομάδες της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Λίμπερτι της οποίας η στολή της είχε αρχικά μπλε και άσπρες ρίγες και που είχε ιδρυθεί ως αντίπαλος της Μπάρι το 1909^[7] και του Αθλητικού Συλλόγου "Ιντεάλ" (η στολή της είχε πράσινες και μαύρες ρίγες). Μάλιστα η Λίμπερτι ήταν η πρώτη ομάδα της επαρχίας της Μπάρι που έλαβε μέρος στη Σέριε Α, κατά τη διάρκεια της σεζόν 1921-1922, όταν οι μεγαλύτερες ομάδες της χώρας είχαν αποχωρήσει από την FIGC.

Την επόμενη σεζόν η Μπάρι έφτασε για πρώτη φορά στα ημιτελικά του Ιταλικού νότου, όπου ηττήθηκε από την Λάτσιο. Και οι δύο σύλλογοι συμμετείχαν στο πρωτάθλημα για πρώτη φορά το 1924-1925, ωστόσο η Μπάρι υποβιβάστηκε και ανέστειλε τη λειτουργία της ξανά, ενώ η Λίμπερτι από την άλλη έφτασε στον ημιτελικό του Νότου, πριν υποστεί βαριά ήττα από την Ρόμα.

Μια σειρά από συγχωνεύσεις του συλλόγου έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των ετών 1924-1925, οι οποίες είχαν σκοπό να δημιουργήσουν μια ενωμένη ποδοσφαιρική ομάδα που θα εκπροσωπεί την Μπάρι. Η πρώτη συγχώνευση πραγματοποιήθηκε μεταξύ της Μπάρι και της Λίμπερτι και επέλεξαν να χρησιμοποιούν το όνομα της πρώτης. Η νέα ομάδα έκανε πρεμιέρα στις 6 Φεβρουαρίου 1927 σε αγώνα εναντίον της Αουντάσε Ταράντο.

Η δεύτερη συγχώνευση της Μπάρι έγινε στις 27 Φεβρουαρίου 1928, με την αμερικανική Ιντεάλ, δημιουργώντας την Αθλητική Ένωση Μπάρι. Στη νέα στολή, ενσωματώθηκαν οι ρίγες της Ιντεάλ, με τα κόκκινα και άσπρα χρώματα της Μπάρι.

Μετά το Ιταλικό Πρωτάθλημα του 1928-1929, το σύστημα του πρωταθλήματος αναδιοργανώθηκε και η Μπάρι τοποθετήθηκε στην Σέριε Β. Την ίδια περίοδο, ένας από τους παίκτες της Μπάρι, ο Ραφαέλε Κονσταντίνο, κλήθηκε στην ιταλική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, για πρώτη φορά στην ιστορία της Μπάρι. Αυτό έκανε την Μπάρι, την πρώτη ομάδα της Σέριε B, της οποίας παίκτης της, κλήθηκε στην εθνική ομάδα.^[8]

Η δεκαετία του 1930 και του 1940 χαρακτηρίστηκαν από την χρυσή εποχή της Μπάρι, παραμένοντας τα περισσότερα χρόνια στην Σέριε A με αποκορύφωμα την κατάκτηση της έβδομης θέσης του 1947, την υψηλότερη θέση που κατέκτησε ποτέ στην Σέριε Α.

Τη δεκαετία του 1950, αρχικά υπήρξε μια απότομη αγωνιστική κατάρρευση της Μπάρι και μια εξίσου ταχεία ανάκαμψη προς το τέλος της δεκαετίας, όπου ανέβηκε ξανά και παρέμεινε άλλα τρία χρόνια στη Σέριε A (1958-1961). Τα αστέρια της ομάδας κατά την περίοδο αυτή ήταν ο Μπιάτζιο Καταλανό και ο Ραούλ Κόντι. Ο σύλλογος επέστρεψε στην Σέριε A άλλες δύο φορές, τις σεζόν 1963-1964 και 1969-1970, με την τελευταία να είναι ιδιαίτερα οδυνηρή, καθότι σκόραρε μόνο 11 γκολ, όντας η χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς. Το 1974 η Μπάρι υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της, στην Σέριε Γ, τελειώνοντας τη σεζόν με 12 γκολ και 26 ήττες σε 38 παιχνίδια.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η Μπάρι επέστρεψε στη Σέριε B και φαινόταν πως ήταν σε μια περίοδο καλής αγωνιστικής εικόνας, φτάνοντας κοντά στην άνοδο το 1982. Επέστρεψε στη Σέριε A το 1985 και απέκτησε τους Άγγλους παίκτες Γκόρντον Κόουανς και Πολ Ράιντεουτ, αλλά δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει την γρήγορη επιστροφή στην Σέριε Β. Ανέβηκε ξανά στη Σέριε A το 1989. Τα αστέρια της ομάδας ήταν ο αμυντικός Τζοβάνι Λοζέτο, ο μέσος Πιέτρο Μαϊελάρο και ο Βραζιλιάνος επιθετικός Ζοάο Πάουλο. Κατέλαβε την 10η θέση το 1990, στην τελευταία της σεζόν στο Στάδιο Ντέλα Βιτόρια. Την επόμενη σεζόν η Μπάρι μετακόμισε στο στάδιο Σαν Νίκολα, που χτίστηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1990, αλλά το 1992 -παρά την μεταγραφή του Ντέιβιντ Πλατ- υποβιβάστηκε για μια ακόμη φορά.

Ανέβηκε το 1994 και είχε άλλη μία διετή παραμονή στη Σέριε A, έχοντας τον Ίγκορ Πρότι, ο οποίος αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της κατηγορίας, ακόμα και όταν υποβιβάστηκε και πάλι η Μπάρι (είναι ο μοναδικός παίκτης που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Σέριε Α ως μέλος ομάδας που υποβιβάστηκε στην Σέριε Β). Προβιβάστηκε πάλι το 1997 έχοντας στο ενεργητικό της, πολλά υποσχόμενους νέους, όπως τον Νικόλα Βεντόλα, τον Τζανλούκα Τζαμπρότα, τον Αντόνιο Κασάνο και τον Ντιέγκο Ντε Ασκέντις. Αυτή τη φορά κατάφερε μια τετραετή παραμονή στη Σέριε A, υπό την καθοδήγηση του Γιουτζένιο Φασκέτι, παρά τις δυσμενείς σχέσεις που είχε με αρκετούς φιλάθλους του συλλόγου. Έπειτα ο σύλλογος είχε μια γενικά αδιάφορη πορεία στη Σέριε B. Ωστόσο, βρισκόμενη κοντά στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της Σέριε B για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν 2008-09, η Μπάρι κέρδισε την επάνοδο στη Σέριε A στις 8 Μαΐου 2009, υπό την καθοδήγηση του Αντόνιο Κόντε.

Τον Νοέμβριο του 2009, απορρίφθηκε πρόταση εξαγοράς της Μπάρι.^[9] Η εταιρεία JMJ Holdings με έδρα το Τέξας, έδειξε επίσης πρόθεση να αγοράσει την ομάδα, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου.^[10][11]

Με τους Λεονάρντο Μπονούτσι και Αντρέα Ρανόκια ως κεντρικούς αμυντικούς και τον Μπαρέτο ως επιθετικό, η Μπάρι τερμάτισε 10η στην Σέριε Α της σεζόν 2009-10, χάρη στην πολύ καλή απόδοση της στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος. Ωστόσο, η Μπάρι έχασε 19 εκατομμύρια € το οικονομικό έτος του 2009, γεγονός που δεν επέτρεψε στην Μπάρι να συμμετάσχει στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο του 2010, ενώ στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου του 2011, απέτυχε να βρει άξιους αντικαταστάτες των Μπονούτσι και Ρανόκια. Ο σύλλογος συνήλθε από την αρνητική οικονομική θέση λόγω της αύξησης του τηλεοπτικού εισοδήματος, καθώς και της πώλησης του Μπονούτσι (κέρδος ύψους 6.450.000 €). Η Μπάρι είχε θετικό μετοχικό κεφάλαιο ύψους 870.653€ στις 31 Δεκεμβρίου 2010 και καθαρά κέρδη 14 εκατομμυρίων ευρώ το 2010, λόγω εξωπραγματικών εσόδων από πωλήσεις της εμπορικής μάρκας του συλλόγου.^[12]

Η Μπάρι υποβιβάστηκε στην Σέριε B μετά τη σεζόν 2010-11, τερματίζοντας με 17 βαθμούς λιγότερο από την 17η Λέτσε. Κατά τη διάρκεια της σεζόν, ο προπονητής της ομάδας, Τζαν Πιέρο Βεντούρα αντικαταστάθηκε από τον Μπορτόλο Μούτι σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σωθεί η ομάδα από τον υποβιβασμό. Στις 4 Μαρτίου του 2011, η Μπάρι έδωσε το 1.000στο της παιχνίδι στην Σέριε A.

Στις 13 Ιουνίου 2011 ο πρόεδρος του συλλόγου Βινσένζο Ματαρέζε και το διοικητικό συμβούλιο παραιτήθηκε μετά από 28 χρόνια στο τιμόνι της Μπάρι. Ο Βινσένζο Τορέντε επιλέχθηκε ως ο νέος προπονητής της ομάδας το καλοκαίρι του ίδιου έτους, όπου εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών της, είχαν αποχωρήσει οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές και αντικατασταθεί από νεαρούς παίκτες. Παρά τις διαδοχικές αφαιρέσεις έξι και επτά βαθμών στις επόμενες δύο σεζόν, η Μπάρι του Τορέντε κατάφερε να τερματίσει στη μέση του βαθμολογικού πίνακα της Σέριε Β, με την παρούσα των φιλάθλων της ομάδας ωστόσο, να μειώνεται όλο και περισσότερο. Το καλοκαίρι του 2013, ο Τορέντε παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον πρώην ποδοσφαιριστή της Μπάρι Κάρμινε Γκαουτιέρι, η παρουσία του οποίου κράτησε μόλις δύο εβδομάδες και αντικαταστάθηκε από τον Ρομπέρτο Αλμπέρτι Ματσαφέρο.

Η οικονομική κατάσταση του συλλόγου συνέχισε και η οικογένεια Ματαρέσε μείωσε το ποσό της χρηματοδότησης της στην ομάδα. Τον Φεβρουάριο του 2014, το χρέος της Μπάρι έφτασε τα 30 εκατ. €, με αποτέλεσμα να κηρυχθεί σε πτώχευση στις 10 Μαρτίου. Η πρώτη δημοπρασία πτώχευσης, στις 18 Απριλίου 2014 κηρύχθηκε άκυρη λόγω έλλειψης προσφορών που πληρούσαν όλα τα κριτήρια. Η δεύτερη δημοπρασία στις 12 Μαΐου 2014, ήταν επίσης άκαρπη, με τον σύλλογο να βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.

Η τρίτη δημοπρασία για την απόκτηση του συλλόγου διεξήχθη στις 20 Μαΐου 2014, με την αρχική τιμή να ορίζεται μόλις στα 2 εκατ. € .^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Μια κοινοπραξία ονόματι F.C. Bari 1908 S.p.A. και επικεφαλής τον πρώην διαιτητή της Σέριε Α Τζιανλούκα Παπαρέστα, απέκτησε τα περιουσιακά στοιχεία και το όνομα του συλλόγου. Έπειτα ακολούθησε μια περίοδος θετικής αγωνιστικής φόρμας μέχρι το τέλος της σεζόν, όπου η Μπάρι έχασε μόνο δύο από τα τελευταία 15 παιχνίδια της στην Σέριε Β, εξασφαλίζοντας την πρόκριση της στα πλέι οφ της σεζόν 2013-14. Η Μπάρι αντιμετώπισε την Κροτόνε στα προημιτελικά, κερδίζοντας την με 3-0, φτάνοντας στα ημιτελικά όπου βρέθηκε αντιμέτωπη με την 3η στην κανονική διάρκεια της Σέριε Β Λατίνα. Ο πρώτος αγώνας των ημιτελικών που διεξήχθη στο Σαν Νικόλα, οδήγησε σε sold out των εισιτηρίων, με πάνω από 50.000 οπαδούς να παραβρίσκονται στο γήπεδο, ένα μοναδικό επίτευγμα, δεδομένου ότι το ρεκόρ προσέλευσης δεν ξεπερνούσε τους 1.000 οπαδούς λίγους μήνες νωρίτερα. Εν τέλει η Μπάρι αποκλείστηκε έπειτα από δύο ισοπαλίες (2-2 και τα δύο παιχνίδια).

Την επόμενη σεζόν της περιόδου 2014-15 ο σύλλογος κατέλαβε την 10η θέση. Την σεζόν 2015–16, η Μπάρι τερμάτισε στην 5η θέση στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος και κέρδισε την συμμετοχή στους αγώνες πρόκρισης για τα πλέι-οφ της Σέριε Β όπου αντιμετώπισε την Νοβάρα, όπου έχασε με 3-4 στις καθυστερήσεις εντός έδρας.

Τον Δεκέμβριο του 2015, ο Κόσμο Τζιανκάσπρο απέκτησε το 5% των μετοχών της Μπάρι.^[13] Τον Απρίλιο του 2016 ο Νούρντιν Αχμάντ υπέγραψε προσύμφωνο για την απόκτηση του 50% του συλλόγου^[14][15] αλλά δεν επετεύχθη τελική συμφωνία. Τον Ιούνιο του 2016 ο Κόσμο Τζιανκάσπρο έγινε ο Αποκλειστικός Διευθυντής (ιταλικά: Amministratore Unico‎‎) του συλλόγου, μετά την πλήρη εξαγορά του πακέτου των μετοχών της Μπάρι από την Ιταλική εταιρεία Kreare Impresa S.r.l.^[16] Σύμφωνα με την La Repubblica, ο Τζιανκάσπρο ήταν ο ιδιοκτήτης της Kreare Impresa, αλλά η συγκεκριμένη εταιρεία και ο ίδιος ο Τζιανκάσπρο ήταν εμπλεκόμενοι σε έρευνα για ξέπλυμα χρήματος.^[17]

Στις 16 Ιουλίου 2018, η Μπάρι αποβλήθηκε από το πρωτάθλημα της Σέριε Β από την επόμενη περίοδο (2018-19) για οικονομικούς λόγους από την Εποπτική Επιτροπή των Επαγγελματικών Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Co.Vi.Soc).^[18] Οι μέτοχοι της Μπάρι προσπάθησαν να ανακεφαλοποιήσουν τον σύλλογο^[19] και άσκησαν έφεση κατά της αποβολής στο Σώμα Εγγυήσεων (Collegio di Garanzia) της Ιταλικής Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (CONI), η οποία και απορρίφθηκε.^[20]

Χάρη στο Άρθρο 52 της Ιταλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, ο Αουρέλιο ντε Λαουρέντις, ο ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας της Νάπολι και της κινηματογραφικής εταιρείας Filmauro, κέρδισε το δικαίωμα ίδρυσης ενός συλλόγου φοίνικα της Μπάρι και να κάνει επανεκκίνηση από το πρωτάθλημα της Σέριε Δ της περιόδου 2018-19.^[21][22] Ο ίδιος είχε προχωρήσει στην ίδια διαδικασία το 2004, με την σημερινή ομάδα της Νάπολι. Ο νέος σύλλογος ονομάστηκε Σ.Σ.Κ. Μπάρι, με τον ντε Λαουρέντις να δηλώνει πως πρόθεση του είναι να τον επαναφέρει στην Σέριε Α το συντομότερο δυνατόν. Στη συνέχεια ο σύλλογος τοποθετήθηκε στον 9ο όμιλο της Σέριε Δ της περιόδου 2018-19, στον οποίο παραδοσιακά συμμετέχουν ομάδες της Σικελίας και της Καλαβρίας.^[23]

Σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018, ο Αουρέλιο ντε Λαουρέντις ανακοίνωσε πως ο πρωτότοκος γιος του, ο κινηματογραφικός παραγωγός Λουίτζι ντε Λαουρέντις Τζ.,^[24] ορίστηκε ως ο νέος πρόεδρος της Μπάρι.^[25]

Η Μπάρι προβιβάστηκε στην Σέριε Γ στο τέλος της σεζόν 2018-19. Στις σεζόν που ακολούθησαν, η ομάδα θεωρούταν ως ένα από τα φαβορί για την άνοδο στην Σέριε Β.

Την σεζόν 2019-20, η Μπάρι τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω από την Ρετζίνα και στην συνέχεια έφτασε στον τελικό των πλέι-οφ ανόδου, όπου ηττήθηκε από την Ρετζιάνα στις καθυστερήσεις, χάνοντας έτσι την άμεση άνοδο στην δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας. Μετά από την κατάκτηση της τέταρτης θέσης την επόμενη σεζόν, ο σύλλογος προσέλαβε τον Μικέλε Μινιάνι στη θέση του προπονητή και ενίσχυσε το ρόστερ της: το σχέδιο αυτό στέφθηκε με επιτυχία, καθώς η Μπάρι κατέκτησε τον 3ο όμιλο της Σέριε Γ της σεζόν 2021-22 και κέρδισε την άνοδο στην Σέριε Β στις 3 Απριλίου 2022, ενώ είχαν απομείνει και τέσσερα παιχνίδια για τη λήξη της σεζόν.^[26] Στην πρώτη της σεζόν μετά την επιστροφή της στην Σέριε Β, η Μπάρι έφτασε στον τελικό των πλέι-οφ προβιβασμού, όπου ηττήθηκε από την Κάλιαρι στην έδρα της με γκολ του Λεονάρντο Παβολέτι σε νεκρό χρόνο, μην καταφέρνοντας να πετύχει εν τέλει τον δεύτερο διαδοχικό προβιβασμό.

Ακολουθούν οι ονομασίες της ομάδας στο πέρασμα του χρόνου:

• Foot-Ball Club Bari (1908–1928)
• Unione Sportiva Bari (1928–1945)
• Associazione Sportiva Bari (1945–2014)
• Football Club Bari 1908 (2014–2018)
• Società Sportiva Calcio Bari (2018–σήμερα)

Τα χρώματα της Μπάρι παρέμειναν σε γενικές γραμμές σταθερά, ενώ διέφεραν ελαφρώς έπειτα από την επανασύσταση της ομάδας το 1928. Η πρώτη αμφίεση ήταν σκουροκόκκινη (εξ ού και το προσωνύμιο granata που δώθηκε στην ομάδα το 1910)^[29] και την προμήθευσε στην ομάδα ο αυστριακός έμπορος Φλοριάνο Λούντβιχ.^[30] Από το 1915 έως και το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οπότε και η ομάδα διαλύθηκε, η αμφίεσή της αποτελούνταν από πρασινόμαυρες ρίγες.^[31] Από το 1928 και μετά, η αμφίεση της ομάδς παρουσίασε αρκετές αλλαγές στη μορφή, με κύριο χρώμα το λευκό και δευτερεύον το κόκκινο.^[32] Ένα σχεδόν σταθερό χαρακτηριστικό της αμφίεσης μέχρι τη δεκαετία του πενήντα ήταν οι μαύρες κάλτσες, με λευκή ρίγα,^[33] οι οποίες αργότερα πήραν χρώμα λευκό και κόκκινο.^[32] Η δεύτερη αμφίεση ήταν σχεδόν πάντα αντίστροφη της πρώτης.^[32] Τη δεκαετία του ογδόντα, η αμφίεση εμπεριείχε κόκκινα και λευκά μοτίβα.^[32]

Το έμβλημα της νεοσύστατης τότε «Ουνιόνε Σπορτίβα Μπάρι», ο κόκορας, σχεδιάστηκε για πρώτη φορά, όπως και άλλα διάσημα σύμβολα του ιταλικού ποδοσφαίρου (συμπεριλαμβανομένων και άλλων ομάδων) δημιουργήθηκε από τον σκιτσογράφο Καρλίν το 1928 για την Guerin Sportivo.^[34] Το έμβλημα του συλλόγου έως το 2014, κύριο στοιχείο του οποίου ήταν το κεφάλι ενός κόκορα, δημιουργήθηκε από την εταιρεία το 1979,^[35] πρακτική την οποία ακολούθησαν και άλλοι σύλλογοι, με την έλευση του επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο, αποφασίζοντας τη δημιουργία και την καταχώρηση εμπορικών σημάτων.^[36]

Στις 2 Ιουλίου του 2014 παρουσιάστηκε το νέο εταιρικό λογότυπο του συλλόγου, σχεδιασμένο από τους γραφίστες Τζίτζι Μπουονστάντε και Σίνθια Τόρο. Τα στοιχεία του άλλαξαν ριζικά από το προηγούμενο. Το μόνο στοιχείο που απέμεινε ήταν η κορυφή του παλαιού κόκορα, η οποία όμως δεν ήταν στραμμένη πλέον προς τα αριστερά, αλλά προς τα δεξιά. Στο κέντρο υπήρχε η επιγραφή FC BARI 1908 μαζί με 11 διαγώνιες γραμμές που αντιπροσώπευαν την επανέναρξη της εταιρείας μετά την πτώχευση και τους 11 παίκτες που απαρτίζουν την ομάδα. Εκτός από το κόκκινο, σύμβολο της πόλης του Μπάρι, υπήρχε επίσης το χρυσό, το οποίο αντιπροσώπευε το φωτοστέφανο του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της Μπάρι. Αυτό το έμβλημα παρέμεινε μέχρι το τέλος της περιόδου 2015-2016.

Στις 8 Ιουλίου του 2016 μετά από την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, ο σύλλογος εξέδωσε νέο λογότυπο που σχεδιάστηκε από τον Πάολο Μπαλντασάρι, παρόμοιο μ' εκείνο που χρησιμοποιήθηκε στη δεκαετία του 1970. Το έμβλημα, σε ωοειδές σχήμα, εμπεριέχει στα αριστερά ένα κόκκινο κόκορα σε λευκό φόντο, ενώ στα αριστερά αναγράφεται με λευκά γράμματα η ονομασία της ομάδας BARI Football Club 1908 σε κόκκινο φόντο.

• Σέριε Β
  • Πρωταθλήτρια (3): 1934–35, 1941–42, 2008–09

• Σέριε Γ
  • Πρωταθλήτρια (5): 1954-55, 1966-67, 1976-77, 1983-84, 2021-22

• Σέριε Δ
  • Πρωταθλήτρια (2): 1953-54, 2018-19

• Μιτρόπα Καπ
  • Νικήτρια (1): 1990

• Επίσημος ιστότοπος
• Πρώην επίσημος ιστότοπος του συλλόγου (ως ΑΣ και ΦΚ Μπάρι)

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Società Sportiva Calcio Bari της Ιταλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα SSC Bari της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).